Karmelizowane jabłka świetnie sprawdzają się w deserach - to oczywista oczywistość. Ale doskonale wypadają również w daniach wytrawnych. Na przykład w towarzystwie polędwiczek wieprzowych suto podlanych cydrem. Przepis znalazłam na niezawodnej Kwestii Smaku i muszę powiedzieć, że jest genialny (moje zdjęcia niestety nie oddają boskości tej potrawy, ale zajrzyjcie do oryginału). Poniżej przytaczam go właściwie bez zmian, a jeśli ktoś nie lubi połączenia mięsa i owoców niech żałuje ;).

Polędwiczki wieprzowe z cydrem i karmelizowanymi jabłkami

(4 porcje)

Polędwiczkę umyć, osuszyć, oczyścić z błon i pokroić na plastry o grubości 1.5 cm. Oprószyć solą i pieprzem, odłożyć. Szalotki obrać i posiekać w drobną kostkę.

Jabłka obrać, pozbawić gniazd nasiennych i pokroić na ósemki (albo jeszcze cieniej). Na patelni rozpuścić 1 łyżkę masła i gdy zacznie skwierczeć włożyć oprószone cukrem jabłka, smażyć do zrumienienia, przewrócić na drugą stronę i zrumienić z drugiej strony (u mnie za bardzo się nie zrumieniły, a bałam się, ze się rozpadną - niemniej jednak były pyszne). Odstawić.

Na większej patelni roztopić masło z olejem, układać polędwiczki od strony przecięcia (na płasko) i smażyć przez około 1.5 minuty, przewrócić mięso na drugą stronę, obłożyć cebulką i znów smażyć przez około 1.5 minuty. Wlać calvados jeśli używamy (lub ocet jabłkowy) i gotować przez około pół minuty. Następnie dodać cydr, śmietankę oraz tymianek i zagotować. Gotować przez około 2 - 3 minuty aż sos zgęstnieje a mięso będzie całe ugotowane ale jeszcze miękkie (zbyt długie gotowanie wysusza polędwicę). W trakcie gotowania doprawić w razie potrzeby solą. Na koniec dodać jabłka do mięsa i zanurzyć je w sosie. Część jabłek się rozpadnie zagęszczając sos. Posypać świeżo zmielonym pieprzem i podawać z dzikim ryżem lub pęczakiem. Smacznego!

Po ostatniej podkręconej zupie ziemniaczanej z jalapeño i cheddarem zostałam naprowadzona na trop innego wyśmienitego zestawu, czyli selera w połączeniu z jabłkiem. W sieci roi się od pomysłów na zupy z wykorzystaniem tych dwóch składników, ale mnie najbardziej ujął przepis, który znalazłam w książce Elizy Mórawskiej "O jabłkach". Zrezygnowałam tylko z grzanek i gałązki pomidorków koktajlowych, na rzecz czipsów bekonowych. Poza tym nic nie zmieniałam, bo zupa jest idealna, a smaki pomidorów, selera i jabłka przenikają się w niej doskonale.

Zupa krem pomidorowo-selerowa z jabłkiem i czipsami bekonowymi

(3-4 porcje)

W garnku roztopić masło. Selera, jabłko i ziemniaka pokroić w drobną kostkę i wrzucić do garnka. Wymieszać. Dodać czosnek i dusić 3-4 minuty. Dodać pomidory i bulion. Gotować do miękkości, następnie zmiksować i doprawić do smaku. 

Na suchej patelni smażyć boczek, aż będzie mocno zrumieniony i chrupiący. Zupę podawać z bekonowymi czipsami. Oczywiście, można zrezygnować z nich i zrobić wersję wegetariańską z grzanką, tak jak w przepisie oryginalnym. Smacznego!

W tym roku wyjątkowo dużo piekę ciast z jabłkami (choć po blogu może tego nie widać, hm), ale na te sconesy zbierałam się długo. Aż w końcu przyszedł weekend, w którym miałam ciszę, spokój, za oknem pochmurny listopad i jakoś same tak wyszły. Musiałam bardzo się powstrzymywać, żeby nie wyjadać karmelizowanych jabłek z patelni... Sconesy są obłędnie pyszne - wilgotne i mięciutkie w środku, bardzo cynamonowe. Postanowiłam nieco odchudzić oryginalny przepis: zamiast śmietany kremówki użyłam maślanki, a lukier przygotowałam bez użycia masła i na śmietanie 18%. Moim zdaniem ciastka nic na tym nie straciły. 

Mocno cynamonowe scones'y z karmelizowanymi jabłkami

(8 sztuk)

Nadzienie

 Ciasto

Lukier

Najpierw należy przygotować jabłka: w garnuszku roztopić masło, jabłka obrać i pokroić w kostkę. Dodać owoce do masła, posypać cukrem i cynamonem. Smażyć na średnim ogniu aż cukier się z karmelizuje a płyn wyparuje. Jabłka powinny zachować swój kształt. Odstawić do wystygnięcia.

W dużej misce wymieszać mąkę, proszek do pieczenia, sól, cukier i cynamon. Posiekać masło i wymieszać z pozostałymi składnikami (ręką lub mikserem), aż do osiągnięcia efektu mokrego piasku. Dodać jabłka i wymieszać, następnie dodać maślankę i zagnieść ciasto. Jeśli jest zbyt luźne dosypać nieco mąki. Uformować dysk, zawinąć w folię i włożyć na 30 minut do zamrażalnika.

Rozgrzać piekarnik do 210 st. C. Płaską blachę wyłożyć papierem do pieczenia. Na oprószonej mąką stolnicy rozwałkować ciasto (ale niezbyt cienko) starając się zachować kształt okręgu. Podzielić ciasto na osiem części i przełożyć łopatką do ciasta na blachę. Wierzch można posmarować śmietaną i/ lub posypać cukrem. Piec ok 15-18 minut aż ciastka się zezłocą.

W misce przygotować lukier - intensywnie ucierać śmietanę z cukrem pudrem i cynamonem do uzyskania gładkiej, niezbyt lejącej się konsystencji. Po upieczeniu wyjąć sconesy na talerz lub kratkę, po lekkim ostudzeniu polukrować. Smacznego!

Dzisiejsza sałatka sprawdza się idealnie jako dodatek do mięs wszelkiej maści, ale i kanapek. Poniższa wersja jest bardzo podstawowa - zawiera tylko kapustę i marchewkę, ale do sałatki można spokojnie dodać paprykę, cebulę czy ogórka. Druga rzecz to zalew - z oryginalnego przepisu wychodzi nieco zbyt mocna (choć ja akurat lubię kwasidła), więc proponuję poniżej nieco zmniejszyć ilość octu.

Piklowana sałatka z kapusty i marchewki

(spora porcja)

W misce połączyć składniki zalewy i odstawić. Na tarce lub w robocie kuchennym zetrzeć kapustę i marchewkę (u mnie akurat wyszły dość małe kawałki, ale mogą być większe). Wymieszać zalewę tak by cały cukier i cała sól się rozpuściły. Spróbować i doprawić do smaku. W dużym naczyniu umieścić posiekane warzywa i zalać octową zalewą. Wstawić do lodówki na co najmniej 3-4 godziny. Im dłużej trzymamy sałatkę, tym bardziej warzywa się marynują. Podawać do mięs, wędlin, ciemnego pieczywa. Smacznego!

I tak, nie wiadomo jak i kiedy, nastąpił listopad. Wszyscy wokół tylko o rogalach i gęsi (ok, może nie wszyscy, może nawet nie większość, ale nie jest to miejsce do pisania o corocznych rozróbach narodowych czy zbliżających się wyborach - na szczęście). Zatem i ja postanowiłam pójść w tym roku na całość i zrobić sobie gęś. Inspiracją do tego dania był przepis z Kwestii Smaku i, jak zawsze, udał się bez pudła, więc przekazuję dalej. Zmian dokonałam w nim sporo, więc poniżej znajdziecie moją wersję. Porcja wydaje się duża, ale weźcie pod uwagę, że kości jest tam sporo, a sama gęś wychodzi tak smakowita, że ciężko jest się z kimś (poza ulubionym współzjadaczem) jeszcze podzielić...

Dzień wcześniej: gęś umyć, osuszyć papierowym ręcznikiem, natrzeć estragonem i majerankiem, a następnie włożyć do żaroodpornego naczynia (skórką do góry - można ją naciąć w kratkę). Pierś zalać winem i sokiem (skórka powinna być nad powierzchnią), przykryć i wstawić do lodówki na kilkanaście godzin.

W dniu pieczenia: rozgrzać piekarnik do 240 st. C. Pierś wyjąć z zalewy, natrzeć solą i pieprzem, włożyć z powrotem do naczynia. Piec 45 minut pod przykryciem, następnie zdjąć pokrywkę, zmniejszyć grzanie do 180 st. C. i piec 60 minut. Mięso cały czas powinno być zanurzone w płynie (u mnie nie było z tym problemu, bo płyn cały czas wzbogacał się o wytopiony tłuszcz). 

W między czasie przygotować sos: do garnka wrzucić żurawinę i pozostałe skłądniki sosu. Zagotować, a następnie zmniejszyć ogień i gotować ok 35-40 minut, aż żurawina będzie się rozpadać.Doprawić do smaku.

Po upieczeniu odstawić gęś na 5 minut, żeby odpoczęła. Podawać z sosem żurawinowym i pieczonymi ziemniakami, kluseczkami lub - jak u nas (dla dopełnienia wielkopolskiego smaku) - z drożdżowymi pyzami. Smacznego!

Muszę wyznać, że nie jestem fanką polskiej wersji coleslawa, czyli zmielonych na wióry kapusty z marchewką pospołu, zalanych toną majonezu. Niestety nie wiedzieć czemu danie to stało się nieodzownym dodatkiem do burgerów i w ten sposób Luby zawsze może zjeść dwie porcje sałatki, gdy idziemy do burgerowni. Ale, ale... niedawno wpadł mi w oko przepis Asi z Kwestii Smaku na super slawa, czyli coleslawa pozbawionego ciężkiego sosu, za to z kilkoma genialnymi jesiennymi dodatkami. Ta wersja coleslawa jest genialna, słodko-kwaskowa, idealna do mięsa, ale ja serwowałam ją ze smażonym serem i też pasowała doskonale. A żurawina i orzechy to jest to, czego brakowało surówce z białej kapusty!

Surówka z białej kapusty z winogronami, orzechami włoskimi 

i suszoną żurawiną

(na 2-3 osoby)

Posiekać kapustę na paski o wielkości odpowiedniej wg gustu krojącego. Marchewkę i jabłko obrać i zetrzeć na tarce o dużych oczkach. Warzywa wymieszać w dużej misce. Orzechy włoskie posiekać i lekko zrumienić na suchej patelni. Żurawinę zalać wrzątkiem i po 5 minutach odsączyć. Dodać orzechy i żurawinę do warzyw. 

Wymieszać sok z cytryny z octem, miodem i oliwą, dodać do surówki, doprawić świeżo zmielonym pieprzem oraz solą. Wymieszać i podawać.Smacznego!