Dziś propozycja dla miłośników ciepłych śniadań. Moje tegoroczne odkrycie: ciepła owsianka czy jaglanka pomaga przetrwać zimowe poranki. Tyle że z kaszą jaglaną różnie bywa - nie każdemu podchodzi jej specyficzny smak i faktura. Natomiast płatki jaglane są moim zdaniem delikatniejsze i w jaglance sprawdzają się doskonale. Do tego odrobina ulubionego miodu i jakiś owoc - po takim śniadaniu można stawić czoła rzeczywistości.

Jaglanka z płatków jaglanych z miodem i pestkami granata

(2 porcje)

Do niewielkiego garnka wsypać płatki jaglane, zalać mlekiem i dodać szczyptę soli. Zagotować, a następnie zmniejszyć ogień i gotować ok 12 minut (co jakiś czas mieszając). Rozłożyć jaglankę do misek dodać miód i owoce. Smacznego!

Nie powiem, że takie racuchy robiła moja babcia, bo nie robiła. Ale kojarzą mi się właśnie tak babcinie, retro - drożdżowe, z mąką gryczaną i dużymi kawałkami jabłek. Idealne weekendowe śniadanie, kiedy człowiek nigdzie się nie spieszy, może spokojnie nastawić ciasto i jeszcze wrócić na godzinkę do ciepłego łóżka. Coś wspaniałego... Idealne z cukrem pudrem, ale jak komuś się marzy wersja bardziej nowoczesna, to gorąco polecam syrop klonowy - pasuje tu doskonale.

Retro racuchy z jabłkami

(dla 2-3 osób)

W miseczce wymieszać 100 ml ciepłego mleka, 1 łyżkę cukru i 10 g świeżych drożdży. Odstawić w ciepłe miejsce pod przykryciem na 15 minut.

Do miski przesiać obie mąki, dodać cukier oraz wyrośnięty zaczyn. Następnie dodać mleko i zmiksować. Ciasto powinno mieć konsystencję gęstego ciasta naleśnikowego (jeśli jest zbyt gęste, można dodać jeszcze trochę mleka). Miskę przykryć i odstawić w ciepłe miejsce na godzinę.

W tym czasie obrać jabłka, pozbawić gniazd nasiennych i pokroić w dość dużą kostkę. Pokrojone jabłka dodać do wyrośniętego ciasta i zamieszać. 

Na dużej patelni rozgrzać olej i łyżką nakładać porcje wielkości dużych placków. Smażyć na złoto z obu stron. Podawać z cukrem pudrem lub polane syropem klonowym. Smacznego!

Szukałam jakiś czas temu dobrego przepisu imprezowego na danie, które da się łatwo rozmnożyć i zaserwować, bez konieczności stania pół dnia przy kuchni. I wtedy właśnie na Kwestii Smaku pojawił się pomysł na takie właśnie pizzetki. Po wstępnym przygotowaniu ciasta praktycznie same się robią ;). No dobra po wyrastaniu trzeba je rozwałkować, posmarować sosem, dodać dodatki, zawinąć i pokroić, ale robi się to raz-dwa. Przepis podaję oryginalny, ja podwoiłam składniki i wszystko wyszło super (no, może mogłam dodać nieco więcej soli).

Pizzetki imprezowe

(ok 14 sztuk)

Drożdże rozpuścić w 60 ml ciepłej wody, dodać cukier i trzy łyżki mąki. Wymieszać i odstawić na 10 minut do wyrośnięcia. Mąkę przesiać do miski, wymieszać z solą. Stopniowo wlewać rozczyn, oliwę i resztę ciepłej wody, sukcesywnie zagarniając mąkę do środka i delikatnie mieszając składniki. Wyjąć ciasto na blat i przez ok 10 minut zagniatać, aż będzie elastyczne i gładkie (można użyć robota). Włożyć do miski, przykryć i dostawić na ok 1 godzinę do wyrośnięcia.

W międzyczasie przygotować sos. Na łyżce oliwy zeszklić posiekany czosnek i szalotkę. Dodać passatę, doprawić solą pieprzem, cukrem i suszonymi ziołami. Gotować ok 10 minut, aż sos się nieco zagęści. Można go zmiksować, ja nie miksowałam.

Po wyrośnięciu ciasta wyłożyć je na stolnicę i krótko zagnieść formując kulę. Następnie rozwałkować na duży prostokąt. Na cieście rozsmarować ciepły sos pomidorowy i rozłożyć dodatki - tarte sery, zioła, w wersji mięsnej - pokrojoną szynkę czy salami. Zwinąć ciasto w rulon, pokroić na 14 plasterków (nie przejmując się, że w trakcie krojenia trochę nadzienia ucieka) i ułożyć je na dużej blaszce wyścielonej papierem do pieczenia. Pizzetki na 30 min zostawić w spokoju, w międzyczasie nagrzać piekarnik do 240 st. C. Wstawić do piekarnika i piec przez ok. 12 - 13 minut. Podawać gorące. Smacznego!

Wybaczcie tę przedłużającą się ciszę, ale dopadła mnie niemoc przednówkowa. W takim stanie nic mi się nie podoba, żaden przepis nie inspiruje, wszystko wydaje się nieciekawe, a poza tym zawsze można zamówić pizzę. Marazm i zniechęcenie. Na szczęście w ostatnią sobotę miałam więcej czasu oraz piękny kawał wspaniałej kaszanki. W ten sposób powstała dzisiejsza propozycja, czyli grzanki z kaszanką. Pozostałe dodatki: duszony por, pieczarki usmażone na złoto, rukola, jajko w koszulce - są wymienne i można je stosować dowolnie. Ba, z grzanki od biedy też można zrezygnować, wszak kaszanka jest najważniejsza ;)

Grzanki z kaszanką, duszonym porem i pieczarkami

(opcjonalnie z jajkiem w koszulce)

(dla 2 osób)

Pieczarki oczyścić i pokroić na cienkie plastry. Na małej patelni roztopić masło i smażyć pieczarki aż się ładnie zrumienią i zezłocą. Doprawić solą i pieprzem. Pora umyć, przekroić na cztery części wzdłuż i drobno posiekać. W małym rondelku udusić pora na maśle, doprawić solą i pieprzem.

Piekarnik rozgrzać do 160 st. C. Chleb (czy inne pieczywo) pokroić w plastry ok 2 cm., posmarować masłem i wstawić do piekarnika na ok 10 minut.

Kaszankę pokroić w plastry i zdjąć osłonkę. Na dużej patelni rozgrzać oliwę i smażyć plastry kaszanki z dwóch stron, aż się przysmaży i ściemnieje (trwa to dość krótko). Jeśli kaszanka jest z tych rozpadających się - nic nie szkodzi. Można ją wymieszać z porem i w takiej postaci nakładać na grzanki.

Na gotową grzankę nakładać pora (można zastąpić rukolą), następnie plaster kaszanki i pieczarki. Całość posypać świeżymi listkami tymianku i świeżo mielonym pieprzem.

Z jajkiem w koszulce: w czasie jak grzanki dochodzą, zagotować wodę w garnku, dodać 2 łyżki octu. Jajko wbić do miseczki uważając żeby się żółtko nie rozbiło. Ogień nieco zmniejszyć (ale dalej woda powinna być na granicy wrzenia) i mieszając łyżką utworzyć wir. Wlać jajko pośrodku i po 3 minutach wyłowić. Osuszyć papierowym ręcznikiem i umieścić na grzance. Posypać odrobiną soli i pieprzu. Smacznego!

Kolejna propozycja na zbliżający się Tłusty Czwartek. Hiszpańskie churros najlepiej jeść od razu po usmażeniu - wtedy zachowują idealny balans między chrupiącą skórką i delikatnym wnętrzem, potem dość szybko miękną. Najprościej podawać je z gorącą czekoladą, ale można zrobić bardziej wyszukany sos czekoladowy (z resztą wariacji jest sporo, a w Urugwaju można trafić nawet na wersję wytrawną z rozpuszczonym serem, mhmmmm). Przepis pochodzi z Kwestii Smaku. Mała uwaga: do przygotowania potrzebny worek cukierniczy lub szpryca (u mnie ciasto było dość gęste i worek mi się nie sprawdził) z tylką w kształcie gwiazdki o średnicy 1 cm.

Churros

Mleko zagotować z masłem, cukrem waniliowym i solą. Dodać mąkę, zmniejszyć ogień i ucierać masę drewnianą łyżką przez ok 2 minuty, do uzyskania gładkiej, sprężystej masy odchodzącej od ścianek garnka (będzie gęsta). Przełożyć do miski i ostudzić.

Następnie wbijać po jednym jajko i miksować do całkowitego połączenia składników. Przełożyć do szprycy (albo rękawa cukierniczego). W garnku rozgrzać olej do 180 st. C (nie mam termometru cukierniczego, więc stosuję tradycyjną metodę z wrzucaniem kawałków surowego ciasta i sprawdzaniu kiedy się ładnie smażą). Wyciskać ok 8-10 cm kawałki ciasta bezpośrednio do tłuszczu, końce odcinać nożyczkami.

Smażyć z obu stron na złoty kolor, wyjmować łyżką cedzakową i odkładać na talerz wyłożony papierowym ręcznikiem. Po przestudzeniu posypać cukrem pudrem i podawać z sosem czekoladowym.

Sos czekoladowy: Śmietankę zagotować z cynamonem, rumem i płatkami chili, odstawić z ognia. Dodać masło i połamaną czekoladę, mieszać do rozpuszczenia i otrzymania gładkiej polewy. Smacznego!