Pozostając w czerwieniach i klimatach wegetariańskich polecam Wam kolejny genialny przepis z książki Marty Dymek Jadłonomia. Kuchnia roślinna. Na pierwszy rzut oka połączenie zwykłego, przaśnego buraka i wyrafinowanego, egzotycznego mleka kokosowego jest ryzykowane, ale naprawdę warto się zdobyć na odwagę. Mleko i burak bardzo ładnie zgrywają się swoją słodyczą i wyrazistym smakiem, a żeby nie było zbyt mdło, można dodać ostrą papryczkę. Ta zupa to odkrycie tej zimy!

Krem buraczany na mleku kokosowym

(na 4 osoby)

Piekarnik rozgrzać do 200 stopni. Buraki wyszorować, nie obierać i zawinąć w folię aluminiową. Piec przez 45 - 50 minut (ja piekłam godzinę). 

Upieczone buraki rozwinąć z folii i chwilę przestudzić, a następnie obrać i pokroić w plasterki. Ćwiartkę buraka odłożyć i pokroić w cienkie paseczki, jeśli chcemy ich użyć do przystrojenia zupy.

Na dnie dużego garnka rozgrzać 3 łyżki oleju, dodać posiekany czosnek, posiekany imbir i posiekaną papryczkę chili (jeśli używacie chili w proszku dodać je na koniec, już po zmiksowaniu kremu). Podsmażać wszystko przez 1 minutę, następnie dodać pokrojone buraki i wszystko dokładnie wymieszać. Następnie dodać mleko kokosowe, wodę, płaską łyżeczkę soli i gotować przez 10 - 15 minut na niewielkim ogniu. 

Zupę zmiksować na gładki krem, w razie potrzeby dodać więcej wody. Doprawić solą, pieprzem i sokiem z limonki (jeśli używacie sproszkowanego chili dodać je razem z resztą przypraw). Podawać z natką pietruszki lub kolendry oraz z paseczkami buraka. Smacznego!

Wróciliście już do normy po świąteczno-noworocznym lenistwie/ obżarstwie/ szaleństwie (niepotrzebne skreślić)? Ja tak jeszcze nie do końca. Uwielbiam te (pi razy drzwi) dwa tygodnie rozdzielające stary i nowy rok - z reguły staram się w tym czasie uporządkować chaos w domu i w głowie, a także ponadrabiać zaległości kulturalno-towarzyskie. Z reguły w tym czasie mniej gotuję, ale taka przerwa też jest miła, bo po niej wraca się z nowymi pomysłami i chęciami.

A inspiracji mam w tym roku dużo, bo pod choinką znalazłam aż dwie fantastyczne książki kucharskie. Pierwsza to Jadłonomia. Kuchnia roślinna Marty Dymek (no dobra, sama ją sobie sprawiłam, ale ciii) - mimo, że mięsa na razie się nie wyrzekam, to bardzo cenię fajne roślinne przepisy, a ta książka (jak z resztą cały blog Marty) jest pełen takich. Niemal wszystkie mam ochotę wypróbować, a to jest jednak rzadkość...

Na pierwszy rzut poszedł więc przepis na zimową sałatkę, chrupiącą i tak piękną wizualnie, że od samego patrzenia przybywa energii. Przyznam, że daleko odeszłam od oryginału (fantazja i zawartość szafek miały tu niemały wpływ), więc po oryginał odsyłam Was do Jadłonomii, a poniżej prezentuję własną wersję. Po cichu dodam, że pasuje doskonale do grillowanego kurczaka lub łososia.

Sałatka z czerwonej kapusty

z suszoną żurawiną, orzechami włoskimi i granatem

(ok 4 porcje)

sos: 

Kapustę pokroić na mniejsze kawałki, następnie drobno posiekać i włożyć do dużej miski. Żurawinę i orzechy pokroić na mniejsze kawałki, dodać do kapusty. Pietruszkę bardzo drobno posiekać i też dodać do miski.

Rozgrzać suchą patelnię i chwilę prażyć ziarna kuminu. Dodać miód i ocet balsamiczny i mieszać aż się połączą. Zdjąć z ognia, dodać pozostałe składniki i dokładnie wymieszać. Doprawić do smaku. Wlać sos do kapusty, dokładnie wymieszać i lekko ugnieść kapustę. Na koniec wmieszać pestki granatu. Odstawić na chwilę by się "przegryzła". Smacznego!