Uciekam od zimna, szarugi i polskiego awanturnictwa przedwyborczego. Udaję się w ciepłe rejony, by wygrzać kości, naładować się pozytywną energią i przekąsić świeże owoce morza. Może będą z tego jakieś notki, ale to już pewnie po powrocie, a tymczasem zaglądajcie na Instagrama (@rozkoszestolu) :). Żeby jednak nie było Wam smutno, zostawiam przepis na pyszne i sycące curry z pieczonym kalafiorem, cieciorką i szpinakiem. Porcja wychodzi z tego jak dla pułku wojska, ale w sumie nieźle się przechowuje i jako lunch pracowy znakomicie sprawdza.

Curry z pieczonym kalafiorem, cieciorką i szpinakiem

(4-5 porcji)

Piekarnik nagrzać do 190 st. C. Kalafiora umyć, osuszyć, podzielić na różyczki. Dużą blachę wyłożyć papierem do pieczenia, następnie rozłożyć na nim różyczki w jednej warstwie. Skropić oliwą, posypać solą i pieprzem. Piec ok 25-30 minut aż kalafior zacznie się rumienić.

Cieciorkę odsączyć. Rozgrzać odrobinę oliwy na małej patelni, dodać cieciorkę i prażyć aż się lekko zrumieni. Doprawić solą, pieprzem i płatkami chili.

Na dużej patelni rozgrzać dwie łyżki oliwy i zeszklić cebulę. następnie dodać czosnek, imbir i łyżkę curry. Wymieszać całość dokładnie i smażyć około minuty. Dodać pomidory i wodę. Zagotować, następnie zmniejszyć ogień i gotować ok 10 minut.

Dodać cieciorkę i kalafiora, wymieszać i gotować 7-8 minut. Następnie dodać szpinak i jeszcze chwilę gotować (aż lekko ściemnieje). Doprawić solą, pieprzem, chili. Podawać z ryżem. Smacznego!

Czas na obiecaną niespodziankę z okazji setnego fana na facebookowym profilu rozkoszy. Jak może pamiętacie w czasie lipcowych Targów Książki Kulinarnej kupiłam sobie książkę Madhur Jaffrey Curry Nation. Britain's 100 Favourite Curries. Przeglądałam ją sobie od czas do czasu, aż nadeszła (mocno spóźniona) zima, mrozy, a z nią chęć na coś ostrego, aromatycznego, krzepiącego... Jednym słowem indyjskiego. Bo hinduskie curry to dla mnie idealny zimowy comfort food. Harmonijna kompozycja wielu rozgrzewających przypraw, mięso i/lub warzywa, jako sycący wypełniacz, gęsty sos - to jest to czego potrzebuję, gdy za oknem szybko zapada mrok, wiatr wyje w kominie, a o szyby zacina deszcz.

A Madhur Jaffrey ma rękę nie tylko do gotowania, ale też do pisania. Jej wydana w Polsce w zeszłym roku autobiograficzna książka Wśród mangowych drzew. Wspomnienia z dzieciństwa w Indiach przenika zapach kardamonu, imbiru i curry. Jaffrey opisuje spotkania swojej ogromnej rodziny, dom dziadka, najważniejszej postaci rodu, historie małe i duże dziejące się w czasie, gdy dorastała... tak lekko i barwnie, że z łatwością można się przenieść w ten pachnący, egzotyczny świat i na chwilę zapomnieć o polskiej zimie.

Do rzeczy! Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Czarne mam do rozdania egzemplarz książki Wśród mangowych drzew Madhur Jaffrey. Co trzeba zrobić, żeby go dostać?

I tyle! Konkurs trwa od dzisiaj do piątku (17.01). W sobotę odbędzie się losowanie i ogłoszenie wyników.

Poniżej przepis dla tych, którzy by chcieli spróbować mojego comfort foodu (ze wspomnianej wyżej książki, z moimi modyfikacjami):

Kurczak z kozieradką

(na 4 osoby)

Cebulę obrać i posiekać, czosnek oraz imbir obrać i zetrzeć lub bardzo drobno posiekać. Rozgrzać dużą patelnię i chwilę podsmażać na niej ziarna kozieradki, aż zaczną pachnieć. Następnie dodać olej i cebulę. Smażyć cebulę, aż lekko zbrązowieje. Dodać czosnek i imbir, smażyć kolejne dwie minuty.

Dodać pokrojonego w kostkę kurczaka i smażyć z każdej strony aż się przyrumieni. Dodać przyprawy i pomidory. Dokładnie wymieszać i gotować ok 20-25 minut (jeśli jest potrzeba, dodać nieco wody by kurczak był w miarę przykryty) na niewielkim ogniu. Podawać z ryżem lub indyjskimi chlebkami. Smacznego!

Są takie dni, kiedy wszystko leci z rąk i wtedy najlepiej do kuchni się nie zbliżać. I wczoraj właśnie był taki dzień. Jednak bardzo chciałam zużyć resztę masła orzechowego, które mi smętnie stało w szafce i wpadłam na fajny pomysł dodania go do curry. Pominę kwestię, że tysiąc pięćset rzeczy zdążyło mi spać, rozsypać się lub tajemniczo zniknąć (choć przepis nie ma zbyt wielu składników), ale apogeum nastąpiło, gdy odlewałam kalafiora i niefortunnie polałam się po palcu wrzątkiem. 

Myślę, że przez następne pięć minut w mojej kuchni rozbrzmiewały słowa, których nie powstydziłby się Anthony Bourdain. Ale wsadziłam paluch w zmrożony schładzacz do butelek, odetchnęłam głęboko i wróciłam do robienia obiadu. Powiem jedno - warto było. Curry jest kremowe, aromatyczne i przecudowne. W sam raz na paskudny dzień, kiedy nic się nie udaje.

Curry z kalafiorem, ciecierzycą i masłem orzechowym

(na 4 osoby)

Kalafiora podzielić na cząstki, opłukać. Zagotować wodę w garnku, wrzucić kalafiora na osolony wrzątek i gotować 2-3 minuty, aż nieco zmięknie, następnie odlać (uważając na palce!).

Cebulę pokroić w kostkę, skórkę z limonki zetrzeć i wycisnąć sok. Ciecierzycę odcedzić.

W głębokiej, dużej patelni albo rondlu rozgrzać olej, dodać cebulę i zeszklić. Następnie dodać pastę chili i chwilę smażyć. Wlać mleko kokosowe i masło orzechowe, dokładnie wymieszać. Następnie dołożyć na patelnię kalafiora i ciecierzycę, ostrożnie wymieszać. W razie potrzeby dodać wodę. Gotować ok 10 minut, aż kalafior zmięknie (ale nie powinien się rozpadać). Doprawić solą, pieprzem, skórką i sokiem z limonki. Zdjąć z ognia i natychmiast podawać z ryżem, posypane orzeszkami i kolendrą. Smacznego!

Curry to doskonałe danie na lato, kiedy występuje obfitość różnych warzyw i chce się je wszystkie zjeść naraz. To też doskonałe danie, dla tych, których hołdują południowej zasadzie, że nie ma jak miseczka ostrego curry na upał. Ja poczekałam, aż temperatura za oknem nieco spadła i nie żałowałam sobie chili. Może nie wygląda pięknie, ale smakuje rewelacyjnie.

Letnie curry z ziemniakami, kalafiorem i fasolką

(na 4 osoby)

Ziemniaki obrać, umyć, pokroić w kostkę. Kalafior umyć, osuszyć, porozdzielać na niewielkie różyczki. Fasolę umyć, obrać pokroić na 3-4 cm kawałki. Cebulę i czosnek posiekać.

W płaskim garnku lub na dużej patelni rozgrzać olej.  Wrzucić nań ziarna kozieradki i pozostałe przyprawy i chwilę smażyć, aż utworzy się aromatyczna pasta. Wrzuć cebulę i czosnek - smażyć chwilę, aż się zeszkli. Dodać ziemniaki i chili, chwilę obsmażać. Następnie dodać kalafiora i fasolę, wymieszać dokładnie. Całość zalać mlekiem kokosowym, tak by warzywa w większości były przykryte (można dodać wody). Doprawić solą / sosem sojowym wg uznania i gotować ok 10 minut, do czasu aż warzywa będą miękkie. Podawać z ryżem. Smacznego!

Może brzmi dziwnie, ale warto się przekonać do egzotycznych dodatków do kalarepy. Zupa wizualnie może nie zachęca, ale w smaku jest rewelacyjna. Wzorowałam się na przepisie Zieleniny, ale w moim kremie jest wyłącznie kalarepa. Mleko kokosowe i przyprawa curry świetnie do niej pasują.

Krem z kalarepy z mlekiem kokosowym

(dla 4 osób)

Cebulę i czosnek posiekać. Kalarepę obrać ze skóry i pokroić w kostkę.

W garnku rozgrzać olej, dodać przyprawę curry i chwilę podsmażać. Dodać cebulę i czosnek - podsmażać, aż się zeszklą. Dodać kalarepę i jeszcze chwilę obsmażać. Wlać bulion oraz mleko kokosowe i gotować na małym ogniu ok 30 minut, aż kalarepa zmięknie. Zmiksować na gładki krem, doprawić wg. uznania solą i pieprzem. Podawać ze świeżą kolendrą (niestety u mnie mszyce zjadły) lub pietruszką. Smacznego!

A tak skończyła moja kolendra....

Kalarepę uwielbiam, ale głównie jem ją na surowo - samą lub w sałatkach. W tym roku naszła mnie ochota żeby jednak poeksperymentować. Na blogu Jadłonomia znalazłam intrygujący przepis na curry z kalarepy i od razu stwierdziłam, że muszę spróbować. Moja wersja tego dania wyszła dość ostra, ale można zmniejszyć ilość papryczek i imbiru. Kalarepa sprawdza się w curry znakomicie, głownie ze względu na swoją chrupkość. Na pewno fajnie by też wypadła w połączeniu z innymi warzywami (groszek cukrowy i kalafior przyszły mi od razu do głowy)

Curry z kalarepy

(dla 2 osób)

Kalarepę umyć, osuszyć, obrać, a następnie pokroić w niezbyt grube plasterki lub paski. Czosnek i papryczkę posiekać. Imbir obrać i zetrzeć na tarce. 

Na suchej patelni podgrzewać ziarna kozieradki, a gdy zaczną pachnieć dodać olej i przyprawę curry oraz imbir, papryczki i czosnek. Mieszać kilkanaście sekund. Dodać kalarepę i obsmażać ok. 5 minut.

Następnie dodać mleko kokosowe, sos sojowy i rybny i dusić kolejne 5 minut. Czas duszenia najlepiej dostosować do tego, czy wolimy kalarepkę chrupiącą (dusimy krócej) czy miękką (dłużej).  Pod koniec dodać sok z cytryny. Podawać z ryżem jaśminowym (lub innym) posypane listkami kolendry. Smacznego!

To już prawie koniec naszego pobytu w Wietnamie, zatem ten przepis może być ostatnią propozycją z kuchni wietnamskiej na jakiś czas. Curry, które kojarzy się nam przede wszystkim z Indiami, jest w różnych wariacjach robione w większości krajów Azji południowo-wschodniej. Ja osobiście uwielbiam ostre curry tajskie, ale myślę, że dosć łagodne, choć niemniej aromatyczne curry wietnamskie przypadnie wielu osobom do gustu.

Kurczka umyć, osuszyć i podzielić na mniejsze kawałki, następnie pospolić, popieprzyć i posypać 1 łyżką proszku curry.

Czosnek, szalotki i trawę cytrynową drobno posiekać (jeżeli mamy świeżą trawę, należy zdjąć zewnętrzne, sztywne liście; jeśli jest podeschnięta, można ją namoczyć przez ok 25 minut, żeby zmiękła) i wymieszać z kurczakiem. Całość odstawić na 30 minut.

Rozgrzać olej w woku lub na patelni. Ziemniaki pokroić w kostkę i posypać drugą łyżką curry. Kurczaka i obsmażyć aż się zezłoci. Wyjąć kurczaka, a dodać ziemniaki (lub batata). Smażyć, aż się lekko zezłocą. 

Cebulę pokroić w piórka, pomidory w kostkę.W garnku rozgrzać odrobinę oleju, zeszklić cebulę, a następnie dodać pomidory i krótko gotować, aż się rozpadną. Do sosu dodać mleko kokosowe i chili, włożyć kurczaka i ziemniaki i gotować na małym ogniu ok 30 minut (sprawdzić czy ziemniaki i kurczak są miękkie). Podawać z ryżem, można wierzch posypać kolendrą.

Przepis dla tych, którzy czują się znudzeni klasycznym śledziem w oleju czy śmietanie. Dla tych, którzy mają ochotę na eksperyment, na coś ostrzejszego, na coś nowego. Gorąco polecam ten przepis, to moje tegoroczne odkrycie i na pewno na stałe zagości na naszym świątecznym stole.

Śledzie osuszyć i pokroić w paski. Cebulę posiekać w kostkę. Rozgrzać suchą patelnię i wrzucić nań przyprawy. Poczekać aż zaczną pachnieć, dodać cebulę, ocet i cukier - wymieszać i gotować na dość mocnym ogniu, aż płyn zredukuje się o połowę i zgęstnieje.

W misce wymieszać jogurt z majonezem, dodać sos z patelni (można przetrzeć przez sito, ja wolę czuć cebulę i ziarenka) i dokładnie wymieszać. Dodać śledzie i znowu wymieszać dokładnie. Wstawić do lodówki na kilka, kilkanaście godzin, żeby smaki się przegryzły. Smacznego!  

Co prawda zima gdzieś uciekła, ale nawet w taką pogodę nie trzeba mnie długo namawiać, bym skusiła się na pikantne i sycące danie gdzieś prosto z Azji.

Kurczaka umyć i podzielić na średnią kostkę, oprószyć solą i pieprzem. Ziemniaki obrać i gotować przez 15min w osolonej wodzie. Odcedzić a następnie pokroić w kostkę. Cebulę i czosnek posiekać.

W woku lub patelni o grubym dnie rozgrzać olej, dodać przyprawy (czarnuszkę, kozieradkę, kumin, kurkuma, chili, imbir w proszku) i smażyć aż zaczną wydzielać zapach. Zeszklić cebulę i czosnek, a następnie obsmażyć kurczaka, aż się zrumieni. Dodać przecier pomidorowy i zmniejszyć ogień, doprawić cukrem, sosem ostrygowym i sokiem z limonki. Dusić na małym ogniu ok 10min. Następnie dodać ziemniaki, wymieszać i dusić jeszcze 5 min. Można podawać z ryżem lub indyjskimi chlebkami naan (choć moim zdaniem i bez dodatków jest rewelacyjnie sycące). Smacznego!

Obchodziłam dynię z daleka, albowiem przy tych kilku okazjach kiedy ją próbowałam, nieodmiennie dochodziłam do wniosku, że to warzywo (a właściwie owoc) nie dla mnie. Zawsze mdła, o dziwnej konsystencji i nijaka w smaku. Ale przyszła jesień, na blogach zaroiło się od dyniowych przepisów, pomyślałam, że może trzeba ją własnoręcznie przyrządzić.

W oko wpadł mi przepis, który zaprezentowała niedawno Bea. Zamieniłam bakłażana na cukinię, zamieszałam w przyprawach i ruszyłam do boju... (przepis podaję z moimi modyfikacjami):

Cebulę poszatkować, czosnek drobno posiekać, imbir obrać i również drobno posiekać. Dynię obrać i wydrążyć; cukinię umyć, osuszyć i pokroić warzywa w średniej wielkości kostkę.
Cebulę poddusić na rozgrzanym oleju, po kilku minutach dodać czosnek i przyprawy (za wyjątkiem kurkumy), chwilę jeszcze smażyć (ok. 1-2 minuty, aż przyprawy zaczną intensywnie pachnieć), dodać pokrojone warzywa oraz kurkumę, dobrze wymieszać z przyprawami, dodać pomidory (z całą zawartością puszki) oraz wodę, posolić, wymieszać i gotować do miękkości. Pod koniec gotowania dodać mleko kokosowe i już po zdjęciu z ognia – posiekaną natkę kolendry.

Ocena końcowa: curry samo w sobie jest bardzo dobre, jednak jest małe ale... z każdym innym warzywem niż dynia byłoby równie dobre jeśli nie smaczniejsze (np ziemniakami, kalafiorem itd). Dynia choć piękna, zdrowa i kusząca niestety nadal rozczarowuje mnie smakiem. Może nie jestem dyniowym smakoszem... albo - jak pisze Bea - jeszcze nie znalazłam "swojej" dyni ;)

Nie wiem jak Wy, ale ja czuję się bardzo rozczarowana tegorocznym czerwcem. Zero słońca, prawie cały czas zimno (teraz jest niby trochę lepiej z tym, ale jak długo...?) i leje, leje leje. Gdzie się podział najpiękniejszy miesiąc w całym roku??? I nawet truskawki (moje najukochańsze, przez cały rok wyczekiwane) smakują jak woda i pleśnieją niemal w oczach.

Stąd też zamiast raczyć się letnimi daniami zrobiłam ostatnio rozgrzewającą, słoneczną zupę z curry. Wyszła nadspodziewanie dobrze. Zupa w sam raz na dżdżyste lato, bo optymistycznie żółta, z młodą fasolką i kalafiorem.

Kalafior umyć i podzielić na różyczki. Fasolkę umyć, odciąć końce, pociąć na mniejsze kawałki. Marchewkę obrać, umyć i pokroić w kostkę. Pietruszkę i selera umyć i pokroić w większe kawałki. Warzywa wrzucić do garnka, zalać bulionem (lub wodą z 2 kostkami rosołowymi) i gotować aż warzywa zmiękną. Gdy to się stanie, wyciągnąć pietruszkę i selera, a zupę doprawić do smaku nie zapominając o szczypcie lub dwóch curry. Wymieszać śmietanę z mąką bardzo dokładnie i zabielić zupę.