Ja wiem jak to wygląda - odtrąbiłam w zeszłym roku dziesięciolatkę bloga i koniec. Prawda jest taka, że przełom 2018/2019 wprowadził sporo zamętu w moje życie - zmieniłam pracę, zmieniam mieszkanie, pochłaniają mnie różne fotograficzne tematy i jeszcze do Azji zdążyłam pojechać, więc siłą rzeczy na gotowanie, fotografowanie i pisanie bloga czasu mi nie starcza. Czy ktoś mógłby wydłużyć dobę?

Ale to nie znaczy, że stawiam ostatnią kropkę. Wszak jeść trzeba, a czasem się uda nawet jakąś fotkę w biegu strzelić. Także nie traćcie nadziei na nowe wpisy, a na pocieszenie zostawiam Wam przepis na pyszne polędwiczki w sosie musztardowym z pieczarkami (inspiracja od Kwestii Smaku):

Polędwiczki w sosie musztardowym z pieczarkami

Polędwiczkę pokroić na 1,5 cm plastry, posypać ziołami i świeżo zmielonym pieprzem. Pieczarki oczyścić i pokroić w ćwiartki. Na patelni rozgrzać łyżkę oliwy i przez 8-10 minut podsmażać na niej pieczarki, co chwilę mieszając. Gdy będą już zrumienione i odparowane, dodać masło i smażyć jeszcze 2 minut na złoty kolor. Następnie zdjąć pieczarki z patelni.

Na tę samą patelnię wlać dodatkową łyżkę oliwy, rozprowadzić po całej powierzchni i włożyć nań polędwiczki. Smażyć ok 3-4 minuty z każdej strony, w międzyczasie doprawiając solą.

Następnie wlać whisky i odparować. Dodać musztardę, śmietanę kremówkę wymieszaną z sosem sojowym, posiekaną natkę pietruszki i pieczarki - wymieszać i zagotować. Gotować chwilę aż sos się nieco zagęści. Podawać z pieczonymi ziemniakami. Smacznego!

Jesień, co prawda wyjątkowo powoli, acz nieuchronnie zawładnęła okolicą, więc czas na jakieś konkretniejsze danie. Od dłuższego czasu chodziła za mną porządna sałatka ziemniaczana, taka z dużą ilością dodatków. Koniecznie musiały być w niej pikantne korniszony oraz wkładka mięsna, ale rzecz jasna można sałatkę modyfikować dowolnie. Sos natomiast zawiera tajny składnik, ale można się bez niego obejść ;)

Sałatka ziemniaczana z szynką i pikantnym korniszonem

Obrane i pokrojone w dużą kostkę ziemniaki ugotować by były miękkie, ale nie rozpadały się. Po odcedzeniu przelać je zimną wodą żeby  przestały się gotować. Zostawić do odcedzenia.

Szynkę pokroić lub porwać na kawałki i smażyć na suchej patelni teflonowej, aż się nieco zrumieni. Korniszony pokroić w kostkę.

W dużej misce wymieszać ziemniaki z pozostałymi składnikami. W miseczce wymieszać składniki sosu i doprawić solą i pieprzem. Zalać sosem sałatkę i wymieszać. Odstawić do lodówki w chłodne miejsce na co najmniej godzinę, by składniki się przegryzły. Wierzch można posypać płatkami twardego sera. Smacznego!

Wakacyjna przerwa się przedłużyła, bo jak to zwykle po urlopie - trzeba nadganiać. Z resztą dzisiejsze danie też już przygotowane było jakiś czas temu, ale nie było kiedy usiąść do zdjęć i przepisu. No ale żeby tak wrzesień pusty nie wisiał, w końcu się zmobilizowałam i oto jest, prosto z belgradzkiej albo sarajewskiej ulicy: ćevapčići.  

Na całych Bałkanach spotkacie je w różnych wersjach - jagnięce, cielęce a nawet z wieprzowiny, formowane w podłużne kotleciki lub w formie szaszłyków. Najważniejsza jest jakoś mięsa (mielone lub siekane), do którego raczej nie dodaje się jajek czy mąki (choć znajdziecie przepisy, które je zawierają). Ćevapčići (albo krócej ćevapi) podawane są zazwyczaj z świeżą cebulą oraz płaskim pieczywem lepinje lub somun. Wersja full wypas zawiera kajmak (rodzaj twarożku) i/ lub ajwar (ale to raczej w Chorwacji). Ja trzymałam się najprostszego przepisu: użyłam dobrej jakości wołowiny, dodałam mieszanki ziół dalmatyńskich i nieco cebuli do środka, a serwowałam z pitą, ajwarem, cebulą i pomidorkami koktajlowymi. Smakowały rewelacyjnie...

Ćevapčići 

Oliwę połączyć z przyprawami, a następnie wymieszać dokładnie z mięsem i posiekaną cebulą. Z mieszanki formować podłużne kotleciki i układać na dużym talerzu albo w formie. Po ulepieniu talerz przykryć folią i wstawić na 2 godziny do lodówki. 

Rozgrzać patelnię grillową lub grill i grillować kotleciki, przewracając je co jakiś czas, aż zbrązowieją ze wszystkich stron. Podawać z pitą, posiekaną świeżą cebulą i innymi, ulubionymi dodatkami. Smacznego!

Z drobiem mi ostatnio jakoś nie po drodze, ale jak zobaczyłam ten przepis na Kwestii Smaku, to stwierdziłam, że muszę zrobić. Tym bardziej, że w lodówce czekała mozzarella z kończącym się terminem, a w szafce został ostatni słoik domowego sosu pomidorowego. Musiałam go opróżnić, żeby zrobić miejsce na nowy. Oczywiście nie trzeba używać domowego sosu, wystarczą pomidory z puszki, jak w oryginalnym przepisie.

Filety z kurczaka w sosie pomidorowym z mozzarellą

Filety z kurczaka umyć, osuszyć, oczyścić z błonek i tłuszczu. Następnie podzielić na 3 części (grubszą część piersi podzielić w poprzek na dwie). Każdy kawałek kurczaka doprawić solą, pieprzem, ziołami i papryką a następnie owinąć plastrami szynki

Na dużej patelni (najlepiej z pokrywką) rozgrzać oliwę, a gdy będzie gorąca włożyć filety i smażyć 5-7 minut, przewracając kawałki parę razy, żeby usmażyły się z każdej strony. Włożyć sos pomidorowy, rozprowadzić i zagotować. Następnie dusić kurczaka w sosie ok 6 min, przewracając go z raz w międzyczasie. Na koniec dodać mozzarellę podzieloną na plastry i gotować pod przykryciem jeszcze chwilę, aż ser się roztopi. Posypać tymiankiem i podawać, najlepiej ze śwież bagietką (idealna do wyjadania sosu). Smacznego!

Tym razem danie nie zielone, ale niemniej wiosennie prezentujące się na talerzu. Miałam kawałek świeżego ananasa, do którego jakoś nie mogliśmy się zabrać, więc postanowiłam zużyć go obiadowo. Wiem, że przeciwników łączenia mięsa z owocami jest prawie tyle, co zwolenników, ale ja tam lubię takie połączenia. Inspirowałam się przepisem na kurczaka z ananasem z Kwestii Smaku, poniżej podaję moją wersję.

Indyk z ananasem w pikantnym sosie słodko-kwaśnym

Indyka umyć i pokroić w kostkę, następnie oprószyć solą i pieprzem. W woku lub patelni rozgrzać olej, dodać imbir, czosnek i chili, smażyć ok 1 minutę. Następnie dodać indyka i smażyć ze wszystkich stron. Dodać ananasa, płatki chili i sok jabłkowy, gotować kilka minut, aż sos nieco zgęstnieje. Mąkę ziemniaczaną wymieszać w miseczce z sosem z patelni, następnie dodać do indyka i dokładnie wymieszać. Dodać sok z cytryny i masło, wymieszać i pogotować jeszcze z minutę. Podawać z ryżem, posypane świeżą kolendrą lub dymką. Smacznego!

Ostatnio było danie warzywne, tym razem mam coś dla mięsożerców, czyli obiecany gulasz. Ograniczenie spożycia mięsa idzie mi nieźle w sezonie wiosenno-letnim, ale niestety jesień i zima przywodzą mnie do złego, czyli na przykład parującego gara gulaszu, najlepiej jeszcze z grzybkiem w środku. Polecam! A pieczone warzywa, o których pisałam ostatnim razem świetnie sprawdzają się jako dodatek.

Gulasz wieprzowy

Mięso umyć, osuszyć, pozbawić tłuszczu i błon, następnie pokroić w kostkę ok2.5-2 cm. Cebulę i czosnek obrać i posiekać. W dużym rondlu rozgrzać olej i zeszklić cebulę oraz czosnek, następnie dodać mięso (można je wstępnie doprawić solą, pieprzem i papryką) i smażyć, aż przestanie być surowe z wierzchu. Dodać wino i przyprawy do smaku, zagotować. Dodać passatę pomidorową oraz suszone grzyby jeśli ich używamy, zmniejszyć ogień i gotować całość pod przykryciem ok 1 godzinę.

W międzyczasie pieczarki oczyścić i pokroić w plasterki, następnie obsmażyć je na patelni na brązowo. Po godzinie dodać pieczarki oraz posiekaną w plasterki marchewkę do mięsa i gotować jeszcze ok 30 minut, aż mięso będzie miękkie. Jeżeli sos jest zbyt płynny można zagęścić go mąką. Podawać z kaszą, gotowanym ziemniakami lub pieczonymi warzywami. Smacznego!

 

Pierwszy leniwy weekend od bardzo dawna, dzięki czemu mogłam zaplanować jakiś poważniejszy obiad. Z czeluści lodówki wydobyłam zamrożone żeberka (a właściwie żebra solidne) jagnięce, zamarynowałam w sobotę i już w niedzielę mogliśmy cieszyć się ich boskim smakiem. Jagnięcina sama w sobie jest pyszna, więc nie potrzebuje wielu dodatków - dobre portugalskie wino i dużo świeżej szałwii i tymianku wystarczyły. Do jagnięciny podałam kopytka z fioletowych ziemniaków. Liczyłam na fajny wizualny efekt, niestety kluski po dodaniu mąki i ugotowaniu straciły swój piękny kolor... Za to masło szałwiowe do kopytek wynagrodziło wszystkie mankamenty wizualne kopytek :) Polecam!

Żeberka jagnięce marynowane w winie i ziołach

z kopytkami i masłem szałwiowym

(na 2 głodne osoby)

Żeberka umyć, osuszyć, pozbawić nadmiarowego tłuszczu. Natrzeć solą i pieprzem, ułożyć w brytfance. Pomiędzy żebra powciskać obrane szalotki w całości, posiekany czosnek i zioła, całość zalać winem i oliwą. Przykryć i wsadzić do lodówki, najlepiej na noc. Wieczorem i rano mięso poprzekładać, tak żeby marynowało się równomiernie. 

Następnego dnia: wyjąć brytfankę z lodówki, żeby się ogrzała do temperatury pokojowej, rozgrzać piekarnik do 200 st. C. Wstawić naczynie do nagrzanego piekarnika i piec ok 20 minut, następnie zmniejszyć temperaturę do 170 st. C i piec ok 1 godziny (sprawdzić widelcem czy mięso jest miękkie). W połowie pieczenia przełożyć żeberka na drugą stronę, żeby się piekły jednolicie. W międzyczasie przygotować kopytka i masło szałwiowe. Po upieczeniu wyjąć naczynie i odstawić na 5-10 minut. Żeberka podawać z kopytkami masłem szałwiowym. Smacznego!

Sezon na bób się właśnie rozpoczął, ale za to sezon szparagowy zdecydowanie się kończy. Chciałam tę okazję uczcić odpowiednio i w oko wpadł mi przepis na schab gotowany w sosie ze szparagami na Kwestii Smaku. Doskonały pomysł na niedzielny obiad oraz ciekawa odmiana od zwykłych szparagów gotowanych czy pieczonych w jednym. Polecam!

Schab gotowany w sosie ze szparagami

(4 porcje)

W szerokim rondlu rozgrzać oliwę i zeszklić pokrojoną w kostkę cebulę. Wlać bulion, dodać sos sojowy i kurkumę, zagotować.

Schab umyć, osuszyć i pokroić na plastry ok centymetrowej grubości, włożyć w bulion. Po zagotowaniu zmniejszyć nieco ogień i przykryć garnek pokrywką. Dodać listki tymianku. Gotować ok 1.5 godziny, aż mięso będzie kruche (warto je obrócić parę razy w czasie gotowania).

Szparagom odłamać zdrewniałe końcówki i dokładnie opłukać. Łodyżki pokroić na plasterki, zachowując w całości główki. Gdy mięso jest gotowe, szparagi wrzucić do rondla, wymieszać i gotować ok 2 minuty. Dodać śmietanę, wymieszać. Na koniec przesiać do sosu mąkę ziemniaczaną, wymieszać i zagotować. Podawać z młodymi ziemniakami i sałatą. Smacznego!

Jarmuż to jedna z nielicznych "zdrowych" nowinek, która naprawdę do mnie przemówiła. Spokojnie, nie zacznę zaraz przygotowywać modnych zielonych koktajli (jedyne wersje płynne warzyw jakie przyswajam, to sok marchewkowy i barszcz wigilijny). Jem go w makaronach, zapiekankach i w postaci chipsów (uwielbiam!), a dziś padło na tartę. Szybką, bo na cieście francuskim, z kremową ricottą i suchą szynką (można z niej zrezygnować dla wersji wege). A jak pięknie się prezentuje... 

Przepis (na tartaletki, gwoli ścisłości) pochodzi z magazynu Kuchnia (01/2017), poniżej podaję z moimi modyfikacjami.

Tarta z ricottą, jarmużem i szynką szwarcwaldzką

(dla 2 głodnych osób lub 4 jako przystawka)

Piekarnik nagrzać do 200 st. C. Formę do tarty wyłożyć ciastem, dociskając je dokładnie do brzegów (i usuwając nadmiar ciasta). Ciasto ponakłuwać widelcem i piec ok 10-12 minut  obciążone fasolkami lub inną formą. Następnie zdjąć obciążenie i piec ok 5 minut, aż spód się zrumieni. 

Opłukane liście jarmużu ugotować na parze (ok 15 minut) lub udusić w gorącej wodzie (kilka minut) i odcedzić. W misce połączyć ricottę, żółtka, jarmuż, posiekany czosnek i dokładnie wymieszać. Doprawić do smaku i znowu wymieszać. Podpieczony spód wypełnić nadzieniem. Na wierzch położyć paski pokrojonej szynki i posypać parmezanem. Zapiekać 15-20 minut w 190 st C. Smacznego!

Rozgrzewająca propozycja na ostatnie (mam nadzieję) dni zimy... Ciecierzyca w pikantnym sosie pomidorowym wzbogaconym ostrą kiełbaską. Ja użyłam kiełbaski bolońskiej, ale doskonale wypadnie w tej roli chorizo albo jakaś węgierska produkcja (nie może być zbyt miękka, żeby nie rozpadła się całkowicie w sosie). Przepis pochodzi z Kwestii Smaku.

Ciecierzyca z kiełbaską w pikantnym sosie

W garnku rozgrzać 2-3 łyżki oleju i zeszklić cebulę. Następnie dodać pokrojoną w kostkę kiełbaskę i drobno posiekany albo przetarty przez praskę czosnek, kminek, majeranek oraz kolendrę. Wymieszać i smażyć kilka minut.

Wlać całą zawartość puszki ciecierzycy (tak, płyn też) i zagotować. Gotować 2 minuty, po czym dodać passatę i resztę przypraw. Zagotować, zmniejszyć ogień i gotować kolejne 10 minut. Podawać z chlebem. Smacznego!

Propozycja na weekendowy obiad prosto ze słonecznej Grecji. No dobra, tej zimy Grecja też ponoć nie taka słoneczna, a na Krecie spadł nawet śnieg (pierwszy od trzynastu lat!). Ale to tym bardziej dobra wymówka żeby posiedzieć w ciepłej kuchni, przy rozgrzanym piekarniku, w którym powoli dochodzi pyszna jagnięcina... Aż się rozmarzyłam na samo wspomnienie. 

Przepis pochodzi z książki Recipes from my greek kitchen Reny Salaman. Autorka twierdzi, że to tradycyjny odpowiednik niedzielnej pieczeni i niegdyś, gdy nie każdy w domu miał odpowiedni piec/piekarnik, zanosiło się rano naczynie z mięsem i ziemniakami do lokalnego piekarza, a następnie odbierało z upieczonym daniem w południe. Jedno naczynie, a danie dla całej rodziny gotowe. Jeśli tylko macie sprawne piekarniki, to przygotowanie tej potrawy nie nastręczy wam żadnych problemów.

Nagrzać piekarnik do 220 st. C. 

Mięso oczyścić z błon, ostrym nożem porobić nacięcia. Ząbki czosnku obrać, pociąć w niezbyt długie słupki i powciskać w nacięcia.

Na dnie naczynia żaroodpornego ułożyć mięso, a wokół niego pocięte w ćwiartki ziemniaki oraz przepołowione główki czosnku. Całość skropić oliwą, sokiem z cytryny i posypać połową ziół oraz przypraw, dodać szklankę gorącej wody.

Piec jagnięcinę przez 15 minut, następnie zmniejszyć temperaturę do 190 st. C i piec przez kolejną godzinę. Po tym czasie przewrócić mięso na drugą stronę, posypać resztą ziół i przypraw. Przemieszać również ziemniaki i dodać resztę wody. Piec kolejne 25-30 minut - ja potraktowałam jeszcze obie strony grillem przez ostatnie 10-15 minut, żeby mięso było ładnie zrumienione. Po wyjęciu naczynia, odstawić je na 10 minut, żeby mięso odpoczęło. Upieczony czosnek należy wyciskać z łupin i rozsmarowywać na mięsie i ziemniakach - smakuje obłędnie. Smacznego! 

Tak naprawdę tę gęś upiekłam parę miesięcy temu, ale uznałam, że przepis najlepiej podać w listopadzie, kiedy to sezon na tego wspaniałego ptaka się rozpoczyna. Szukajcie młodej Gęsi Owsianej lub Białej Kołudzkiej - te są nasze i najsmaczniejsze :). Umówmy się też, że gęś to wielkie ptaszysko, więc najlepiej zaprosić na nią rodzinę lub znajomych (szczególnie jak się zobowiążą do zrobienia dodatków - u nas było na bogato, goście przynieśli pieczone ziemniaki i bataty, topinambury i fenkuły...). Nadzianie gęsi jabłkami to niby klasyk, ale tutaj z twistem, bo jabłka i żurawina moczyły się w cydrze. Inspirowałam się kilkoma przepisami, ale chyba najbardziej tym ze strony Skumbrie w tomacie. Poniżej moja wersja....

Gęś faszerowana jabłkami z żurawiną i cydrem

(na 5-6 osób)

Gęś umyć i osuszyć (jeśli używamy mrożonej, trzeba ją rozmrozić najlepiej w lodówce, co może zająć do 2 dni). Podroby - jeśli są - należy odłożyć i zużyć do innej potrawy. Jeśli wewnątrz gęsi znajduje się duża warstwa tłuszczu, najlepiej ją usunąć (i przetopić na smalec). 

Wszystkie składniki do natarcia gęsi zmiażdżyć w moździerzu i dokładnie wymieszać, następnie natrzeć nimi ptaka z wierzchu i w środku. Odstawić na co najmniej godzinę (można zawinąć w folię i dostawić na noc, tylko pamiętać żeby wyjąć ją ze 2 godziny przed pieczeniem).

Jabłka umyć, osuszyć, pokroić w dużą kostkę (usuwając gniazda nasienne). Następnie w misce wymieszać z żurawiną, cydrem i tymiankiem i odstawić na pół godziny.

Gęś nadziać jabłkami z żurawiną, a otwór zaszyć bawełnianą nicią lub zabezpieczyć wykałaczkami. 

Ponieważ moja gęś mieściła się ledwo ledwo w brytfance, postanowiłam skorzystać z metody pieczenia podpatrzonej na Kwestii Smaku: Piekarnik rozgrzać do 190 st. C. Gęś ułożyć na jednym boku, skrzydłem go góry i piec bez przykrycia przez 40 minut. Następnie przewrócić gęś na drugi bok (również skrzydłem do góry) i piec następne 40 minut, również bez przykrycia.

Ostrożnie odlać część tłuszczu zgromadzonego w naczyniu (z niego też da się uzyskać smalec), a gęś położyć w naczyniu piersiami do góry. Zmniejszyć temperaturę do 170 st. C i piec ok godzinę pod przykryciem, a następnie gęś odkryć (można też polać tłuszczem z cydrem i piec ok godzinę bez przykrycia. Upieczoną gęś wyjąć z piekarnika i dać jej odpocząć przez 10 minut. Podawać z dowolnymi dodatkami. Smacznego!

Trochę się monotematycznie zrobiło na blogu z tą wieprzowiną, ale co zrobić, kiedy chodzi za mną. Tym razem w wydaniu bardzo jesiennym, czyli z aromatycznym sosem śliwkowym. Trzeba korzystać, póki jeszcze są śliwki... Ale nie tylko owoce dodają smaku temu daniu, bo jest tu i czerwone wino, i korzenne przyprawy, czyli pełen jesienny zestaw. Idealne na spotkanie z przyjaciółmi lub na romantyczną kolację.

Winne polędwiczki z sosem śliwkowym

Polędwicę umyć, osuszyć i oczyścić. Oprószyć solą i pieprzem. Wino, wodę oliwę, imbir i cynamon  wymieszać. Przełożyć polędwiczkę do miski lub foliowego worka i wlać marynatę. Wstawić mięso do lodówki na czas przygotowywania sosu lub (lepiej) na kilka godzin.

Piekarnik nagrzać do 180 st. C. Śliwki umyć i wypestkować.

Sok z obraną skórkę z pomarańczy umieścić w rondlu. Dodać wino, miód, cynamon, kardamon - wymieszać i zagotować. Gotować ok 10 minut na średnim ogniu, do uzyskania konsystencji syropu. Dodać śliwki i listki rozmarynu, gotować aż śliwki nieco zmiękną. Ewentualnie zaostrzyć pieprzem i płatkami chili.

Mięso obsmażyć na patelni z każdej strony przez kilka minut (do zrumienienia), a następnie wstawić do piekarnika obłożone kilkoma gałązkami rozmarynu (na tej samej patelni, jeśli można w niej piec lub w naczyniu żaroodpornym) na 15 minut. Polędwiczkę wyciągnąć, odstawić na 5 minut, żeby mięso odpoczęło i pokroić w plastry. Podawać z ryżem lub kuskusem i sosem śliwkowym. Smacznego!

Kolejna solidna potrawa obiadowa z wieprzowiną, ale co zrobić, przyszła jesień i od razu mój organizm pożąda solidniejszych dań. Może mało wyszukanych, ale prostych i takich domowych, jak u mamy ;). Jeśli tęsknicie za takimi smakami, to poniższa wieprzowina powinna przypaść Wam do gustu.

Schab wieprzowy z pieczarkami

Wieprzowinę umyć, osuszyć, nieco rozbić i okroić z tłuszczu i błon. Pokroić na mniejsze kawałki. Doprawić solą, pieprzem i wędzoną papryką. Cebulę i czosnek posiekać. Pieczarki obrać i posiekać na plasterki lub ćwiartki jeżeli są małe.

Na patelni rozgrzać olej i dodać mięso. Smażyć wieprzowinę aż zrumieni się z każdej strony. Następnie przełożyć do płaskiego rondla. Na pozostałym tłuszczu zeszklić czosnek z cebulą. Usmażone warzywa przełożyć do mięsa. Rondel ustawić na średnim ogniu i dodać wino, a gdy wyparuje dodać gorący bulion. Dodać zioła, przykryć garnek i zmniejszyć ogień. Dusić mięso ok 20 minut.

W międzyczasie na patelni rozpuścić masło i dodać pokrojone pieczarki. Smażyć aż lekko zbrązowieją, doprawić solą i pieprzem. Dodać je do mięsa na 10 minut przed końcem gotowania.

Na koniec do pudełeczka/miski ze śmietaną dodać ciepły sos by ją zahartować, a następnie całość dolać do sosu i szybko zamieszać. Gotować z minutę i ew doprawić do smaku. Podawać z ziemniakami i ulubioną sałatą. Smacznego!

Azjatycki sklepik w pobliżu dawno zamknął podwoje, a do Pana Ziółko mogę zaglądać sporadycznie, na sobotni targ w Falenicy, bo targ w Fortecy działa w godzinach, w których zwykle siedzę w pracy. Na szczęście rzeczywistość mi sprzyja, ponieważ niedawno w mojej okolicy swój drugi sklep otworzyła Kooperatywa Dobrze, w którym można kupić różne dobre rzeczy (w tym, m.in warzywa od Pana Ziółko). Dzięki temu, gdy złapała mnie tęsknota za chińskimi smakami, mogłam zrobić wieprzowinę z kapustą bok choy. Danie wyszło znakomicie - gorąco polecam!

Wieprzowina z kapustą bok choy

(na 2 osoby)

 Mięso umyć, osuszyć i pokroić w plasterki albo paski. Czosnek oraz imbir obrać i drobno posiekać. Kapustę umyć dokładnie i posiekać na kawałki (osobno łodygi, osobno liście). W woku lub na patelni rozgrzać mocno olej. Dodać czosnek oraz imbir i chwilę przesmażyć, aż zaczną pachnieć. Dodać mięso, sos sojowy, sos rybny i miód - wszystko wymieszać i chwilę smażyć, mieszając, żeby wszystkie kawałki się obsmażyły. Dodać  chili, biała część dymki (posiekaną) oraz pokrojone kawałki łodyg bok choy'a. Smażyć znów ok 2 minut, aż łodygi nieco zmiękną. Na koniec dodać liście bok choy'a i doprawić pieprzem syczuańskim. Smażyć krótko, aż liście zmiękną, ale nie stracą koloru. Podawać samodzielnie posypane pozostałą dymką lub z ryżem/makaronem. Smacznego!

Wracając wczoraj do domu na pobliskim straganie kupiłam siatę malutkich morelek. Nie jestem wielką miłośniczką tych owoców, ale były takie śliczne, że nie mogłam się oprzeć. Nie chciałam jednak piec kolejnego ciasta, a dzięki ostatniej paczce-niespodziance od Malmy mam spore zapasy makaronu, zatem wybór był prosty. Tym razem nie zaglądałam do sieci w poszukiwaniu inspiracji, tylko zdałam się na własną intuicję. Słoność i intensywny smak boczku doskonale współgra ze słodyczą moreli, podkręconą rozmarynem i chili. Spróbujcie sami!

Tagliatelle z karmelizowanymi morelami i boczkiem

(na 2 osoby)

Boczek i cebulę pokroić w kostkę. Morele umyć, osuszyć, wypestkować i pokroić w ćwiartki. Makaron ugotować według przepisu na opakowaniu.

Rozgrzać dużą patelnię i obsmażyć boczek aż się zrumieni, następnie dodać cebulę i smażyć aż się zeszkli. Na mniejszej patelni lub w rondlu roztopić masło, dodać rozmaryn i morele. Posypać cukrem, wymieszać i dusić aż owoce zmiękną (ale nie zaczną się rozpadać!) i nieco skarmelizują. Doprawić pieprzem i chili. Wyjąć gałązki rozmarynu.

Morele (z całą zawartością naczynia) dodać do boczku i delikatnie wymieszać. Dodać ugotowany, odcedzony makaron i ponownie wymieszać. Nałożyć na talerze i, ewentualnie, posypać ulubionym serem (u mnie grecka Graviera). Smacznego! 

Czas na drugą część weekendowego męskiego gotowania. Wreszcie nadszedł moment by sporządzić coś ze wspaniałej książki Suwała, Baron i inni (tak wspaniałej, że nawet Luby nie kręcił na nią nosem, tak jak na inne, pojawiające się w domu książki kucharskie). Jest to kolejne kulinarne dziecko Dwóch Sióstr (tych od Słodkiego Elizy Mórawskiej, Jadłonomii Marty Dymek czy Alfabetu ciast Zofii Różyckiej). Pięciu facetów - dwóch szefów kuchni, rzeźnik, specjalista od ryb i barman - zdradza swoje kulinarne sekrety i różne anegdoty z życia. To co mnie ujmuje w tych "szefowych" kawałkach (oprócz barwnych anegdot, rzecz jasna), to spory zestaw przepisów na różne podstawowe dania: buliony, majonezy, sosy, ale też purée z groszku, ziemniaki Dauphinoise itp. No bo o innych, jak np o świńskich uszach czy całej świńskiej głowie chętnie poczytam - ale gdzie? kiedy ja to zrobię? Z resztą tymi świńskimi uszami, flakami, nerkami i tym podobnymi Suwała, Baron i inni wygrywają w cuglach z każdą dostępną książką na rynku. Takich książek po prostu nie ma. Dlatego wybaczam pewne niedociągnięcia (np brak indeksu! udało mi się znaleźć indeks, jednak jestem ślepa) i zabieram się do roboty.

Przepisy są bardzo zróżnicowane. Szefowie kuchni idą w restauracyjną jakość i ilość (4 porcje to minimum) - zostawiam je na jakąś specjalną okoliczność z przyjaciółmi. Ale już Grzegorz Kwapniewski, zwany Szalonym Rzeźnikiem, podaje bardzo fajne proste przepisy na mięsa. Między innymi na łopatkę jagnięcą (str. 271), która w zasadzie sama się robi. Właśnie czegoś takiego potrzebowałam w ostatnią niedzielę, gdy wokoło krążyły zarazki i inne paskudztwa i naprawdę nie miałam sił na nic bardziej wymyślnego. Ale przecież najprostsze rzeczy najczęściej są najlepsze. I tak właśnie jest z tą łopatką.

Wolno pieczona łopatka jagnięca

Piekarnik rozgrzać do 250 st. C.

Łopatkę - umytą, oczyszczoną z błon i osuszoną natrzeć oliwą, solą, oprószyć pieprzem i położyć na arkuszu folii aluminiowej. Na wierzch ułożyć gałązki tymianku, wokół rozsypać nieobrane ząbki czosnku. Całość ściśle zawinąć w folię aluminiową, tak by nie było żadnych dziur - sos nie może wyciec w czasie pieczenia.

Włożyć łopatkę do nagrzanego piekarnika i od razu zmniejszyć temperaturę do 180 st. C. Po 3 godzinach wyjąć łopatkę z piekarnika i serwować. Można podać z ziemniakami w mundurkach, koniecznie polewanymi tłuszczem spod łopatki. Smacznego!

Wybaczcie tę przedłużającą się ciszę, ale dopadła mnie niemoc przednówkowa. W takim stanie nic mi się nie podoba, żaden przepis nie inspiruje, wszystko wydaje się nieciekawe, a poza tym zawsze można zamówić pizzę. Marazm i zniechęcenie. Na szczęście w ostatnią sobotę miałam więcej czasu oraz piękny kawał wspaniałej kaszanki. W ten sposób powstała dzisiejsza propozycja, czyli grzanki z kaszanką. Pozostałe dodatki: duszony por, pieczarki usmażone na złoto, rukola, jajko w koszulce - są wymienne i można je stosować dowolnie. Ba, z grzanki od biedy też można zrezygnować, wszak kaszanka jest najważniejsza ;)

Grzanki z kaszanką, duszonym porem i pieczarkami

(opcjonalnie z jajkiem w koszulce)

(dla 2 osób)

Pieczarki oczyścić i pokroić na cienkie plastry. Na małej patelni roztopić masło i smażyć pieczarki aż się ładnie zrumienią i zezłocą. Doprawić solą i pieprzem. Pora umyć, przekroić na cztery części wzdłuż i drobno posiekać. W małym rondelku udusić pora na maśle, doprawić solą i pieprzem.

Piekarnik rozgrzać do 160 st. C. Chleb (czy inne pieczywo) pokroić w plastry ok 2 cm., posmarować masłem i wstawić do piekarnika na ok 10 minut.

Kaszankę pokroić w plastry i zdjąć osłonkę. Na dużej patelni rozgrzać oliwę i smażyć plastry kaszanki z dwóch stron, aż się przysmaży i ściemnieje (trwa to dość krótko). Jeśli kaszanka jest z tych rozpadających się - nic nie szkodzi. Można ją wymieszać z porem i w takiej postaci nakładać na grzanki.

Na gotową grzankę nakładać pora (można zastąpić rukolą), następnie plaster kaszanki i pieczarki. Całość posypać świeżymi listkami tymianku i świeżo mielonym pieprzem.

Z jajkiem w koszulce: w czasie jak grzanki dochodzą, zagotować wodę w garnku, dodać 2 łyżki octu. Jajko wbić do miseczki uważając żeby się żółtko nie rozbiło. Ogień nieco zmniejszyć (ale dalej woda powinna być na granicy wrzenia) i mieszając łyżką utworzyć wir. Wlać jajko pośrodku i po 3 minutach wyłowić. Osuszyć papierowym ręcznikiem i umieścić na grzance. Posypać odrobiną soli i pieprzu. Smacznego!