Niedziela upłynęła mi pod znakiem targów, ale sobotę spędziliśmy poza miastem na pikniku. Uwielbiam piknikowanie, ale w Polsce nie tak łatwo trafić na pogodę idealną na śniadanie czy obiad w plenerze. Ale jak tylko prognozy są pomyślne, warto spakować koszyk z prowiantem, zabrać zestaw do speedmintona (to taka wersja badmintona, której nie straszny byle wietrzyk i można grać bez siatki) albo dobrą lekturę i wybrać jakieś fajne miejsce w okolicy, gdzie będzie można rozłożyć się z kocykiem.

Do mojego piknikowego koszyka z reguły trafiają tarty, ciasta, sałatki i owoce. Tym razem zrobiłam wytrawne muffinki z kozim serem i czarnymi oliwkami. Naprawdę świetne smaku i łatwe w spożyciu w warunkach plenerowych. Polecam!

Muffinki z kozim serem i czarnymi oliwkami

(12 sztuk)

Piekarnik nagrzać do 200 st C. 

Składniki suche wymieszać w jednej misce, składniki mokre dokładnie wymieszać w drugiej. Ser pokroić w kostkę. Dodać mokre składniki do suchych i wymieszać niedbale łyżką. Dodać ser i oliwki - wymieszać. Formę do muffinek wyłożyć papilotkami. Do każdej papilotki nakładać masę (do 3/4 wysokości). Wierzch można posypać tartym żółtym serem. Piec ok 25 minut, aż wierzch się zezłoci. Równie dobrze smakują jeszcze ciepłe lub na zimo. Smacznego!

W mijający weekend w ramach projektu Zielony Jazdów odbyły się Targi Książki Kulinarnej. Nie mogło mnie na tej imprezie zabraknąć i choć miałam różne plany na ten weekend poczynione, to dzisiaj wygospodarowałam nieco czasu na odwiedziny w Zamku Ujazdowskim.

Ponieważ wiedziałam, że na miejscu zorganizowana będzie wymienialnia pism i książek o tematyce kulinarnej, zapakowałam całą torbę gazetek, poważnych magazynów i nawet jedną książkę (tych się raczej nie pozbywam, a ten tytuł miałam zdublowany) i ruszyłam. Przed samym Zamkiem odbywały się warsztaty CookUp, można było też poleżeć w hamaku, napić się lemoniady i zrobić warzywne zakupy. 

W środku zaś czekało kilkanaście stoisk wydawców, księgarń (przede wszystkim specjalistyczne Books for Cooks oraz Bookoff, ale także Traffic miał swoją wystawkę) oraz antykwariuszy. Bardzo się cieszę, że były wymienione wyżej księgarnie, bo akurat ich oferta interesowała mnie najbardziej. Przejrzałam kilkanaście pozycji, głownie anglojęzycznych, a zakupiłam dwie: "Literaturę od kuchni" Bogusława Deptuły, na którą to ostrzyłam sobie zęby od jakiegoś czasu, oraz "Curry Nation" Madhur Jaffrey (po lekturze książki "Wśród mangowych drzew. Wspomnienia z dzieciństwa w Indiach" tejże autorki, nie mogłam się powstrzymać).

Poza tym zostawiłam magazyny na wymianę, mam nadzieję, że komuś jeszcze posłużą (sama nie znalazłam nic ciekawego, może to i lepiej, bo miejsca na książki nie przybywa), skosztowałam instalacji Marty Gessler o tytule "lepkość" (albo jakoś tak; cóż, ja tam na sztuce się nie znam, była to niezła panna cotta z musem malinowym i tyle wam mogę powiedzieć). Na dyskusję się już nie załapałam, bo musiałam znikać...

Podsumowując: z mojego punktu widzenia bardzo udana impreza i mam nadzieję, że Pani Marta Gessler zdecyduje się na kolejne edycje Targów Książki Kulinarnej.

Dzisiejsza potrawa powstała dzięki lekturze ostatniego numeru Kukbuka. Wśród wielu fantastycznym przepisów na ryby i owoce morza, znalazłam taką oto sałatkę z wędzoną sielawą i agrestem. Pomysł bardzo mi się spodobał, bo jak już wcześniej mogliście się zorientować, lubię połączenie mięsa i owoców. Moja wersja sałatki nieco odbiega od kukbukowej, ale myślę, że jest niemniej smaczna. W każdym razie zachęcam Was do spróbowania takiego połączenia.

Sałatka z wędzoną sielawą i agrestem

(na 2 osoby)

Sielawy obrać ze skóry, a następnie mięso oddzielić od ości (idzie to sprawnie, bo sielawa madość zwarte mięso). Agrest opłukać, osuszyć, pozbawić ogonków. Cebulę posiekać w paski, pomidorki przekroić na połówki lub ćwiartki jeśli są duże. Ziarna słonecznika uprażyć na suchej patelni. 

W misce wymieszać opłukane i osuszone liście sałat. Dodać pozostałe składniki i wymieszać. W słoiczku wymieszać składniku sosu, w ulubionych proporcjach. Przed podaniem sałatę polać sosem i posypać świeżo zmielonym pieprzem. Podawać z ciemnym chlebem.

Lato tego roku obfituje w przeróżne kulinarne inicjatywy, co niezmiernie mnie cieszy. Jak grzyby po deszczu wyrastają lokalne targi, a na nich warsztaty, prezentacje i degustacje. Wreszcie można spotkać się twarzą w twarz z producentami czy bezpośrednimi dostawcami różnych ciekawych produktów, wypytać o wszystko i posmakować rzeczy, których w innym przypadku może nieco się obawialiśmy albo nie zauważaliśmy (bo do kupienia tylko przez internet, bo w specjalistycznym sklepie za ciężkie pieniądze, bo w ciemno).

W tę sobotę postanowiliśmy z Lubym przetestować działający po sąsiedzku Targ Śniadaniowy. Sami o sobie piszą tak: 

Targ Śniadaniowy to nowy pomysł na zakupy i spędzanie czasu. Jest połączeniem handlu zdrową żywnością, oraz działań rozrywkowo warsztatowych przeznaczonych zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Wszystko w atmosferze śniadania na świeżym powietrzu.
Główny celem Targu Śniadaniowego, jest dostarczenie kupującym dobrej jakości produktów, sprawdzonych i wykonywanych często w tradycyjny sposób.

Idea, na ile mogę po pierwszej wizycie powiedzieć, realizowana jest w stu procentach, o czym najlepiej świadczą tłumy odwiedzających. Na Targu można się zaopatrzyć w szereg przeróżnych produktów - od owoców i warzyw począwszy, przez zioła w doniczkach, wędliny, sery, soki po domowe ciasta, przetwory, czy sosy i marynaty. Oczywiście, na miejscu można też - jak nazwa wskazuje - zjeść śniadanie (lub lunch, lub brunch, w zależności od tego kiedy przyjdziemy i jak długo zostaniemy). Opcji jest sporo od śniadaniowej klasyki (jajecznica, hummus, naleśniki) po robione na miejscu pizze, burgery, tortille i inne. 

Pierwszy raz na Targu nas nieco oszołomił. Przeprowadziliśmy degustację serniczków z Fabryki Sernika (truskawka z białą czekoladową i jagodowy z jaśminem, rewelacja), lodów od Lodove (mango z chili - uwielbiam takie nietypowe zestawienia) oraz wypiliśmy pyszną kawę z Tornado Cafe i lemoniadę truskawkową z czarnym bzem (ale nie wiem już od kogo). 

Na dłużej moją uwagę przykuło stoisko Camacho, sklepu specjalizującego się w sosach, ketchupach, marynatach przeróżnej ostrości. Jako osoba uzależniona od kapsaicyny nie mogłam przepuścić takiej okazji i dokładnie wypytałam przemiłego pana obsługującego stoisko o przeróżne produkty. W końcu zakupiliśmy ketchup o wędzonym smaku papryki chipotle (Melinda’s Chipotle Ketchup) oraz sos z mango i habanero (Melinda’s Mango). Będzie co testować w najbliższych dniach...

Podsumowując: Targ Śniadaniowy to piękna inicjatywa, którą popieram całym sercem i na pewno nieraz jeszcze nań zawitam. Jedynym minusem jaki znalazłam w całym tym przedsięwzięciu, to tłumy, których konsekwencją są kolejki praktycznie do każdego stoiska serwującego ciepłe jedzenie. No ale wypada się cieszyć, że Targ już zdobył sobie taką popularność.

Targ Śniadaniowy

Soboty, 8-16

Aleja Wojska Polskiego, róg Śmiałej, Warszawa

Najprostsze rzeczy są najlepsze. Szczególnie przepyszne letnie warzywa, którym naprawdę niewiele potrzeba. Tak ma np. świeżo łuskany zielony groszek. Uwielbiam i jego słodkie ziarenka i chrupiące łupinki. Miałam właśnie opakowanie takiego młodziutkiego groszku, ziarenek może nie starczyłoby na porządną porcję obiadową, ale dodałam pokrojone łupinki i wyszło doskonałe risotto. Nieco oszukane, bo użyłam ryżu jaśminowego, ale co tam...

Risotto z zielonym groszkiem

(na 2 osoby)

Groszek wyłuskać, opłukać. Jeżeli używamy łupinek - pozbawić włókien, pokroić na kawałki. Cebulę i czosnek posiekać. Na patelni rozgrzać oliwę, a następnie zeszklić cebulę i czosnek. Dodać ryż i chwilę smażyć, następnie dodać wino i listki tymianku. Zmniejszyć ogień. Gdy ryż wchłonie wino, dodawać porcjami (np. chochelką) bulion, za każdym razem czekając aż ryż wchłonie płyn. Gdy ziarna będą już miękkie, dodać groszek i wymieszać. Doprawić do smaku i ponownie wymieszać. Po 1-2 minutach wyłączyć ogień i wymieszać risotto ze startym serem. Podawać posypane świeżo zmielonym pieprzem. Smacznego!

Jak wspomniałam w poprzednim wpisie, korzystam z dobrodziejstwa lata, a jednym z nich są kwiaty cukinii. Szukałam w sieci jakichś ciekawych pomysłów (mniej typowych, niż smażenie w cieście czy nadziewanie ricottą) i w oko wpadł mi przepis Bei na tartę z faszerowanymi serem kwiatami cukinii. Pomysł był świetny, ale postanowiłam go przerobić na własną modłę, zgodnie z zawartością lodówki. W moim wydaniu kwiaty nadziane są mozzarellą z domowym pesto, a do nadzienia samej tarty użyłam koziej fety i startego żółtego sera. Rozdzielenie koziej fety od mozzarelli płatkami kwiatów daje niesamowity efekt, a dodatek pesto wprowadza bardzo fajny, wyraźny ziołowo-orzechowy akcent. Co tu dużo pisać, wyszedł obłędnie pyszny, bardzo sycący obiad.

Tarta z kwiatami cukinii i trzema serami

(na formę o śred. 26cm / 4 osoby)

Ciasto:

Farsz:

Mąkę przesiać do miski, dodać sól i jajko. Masło drobno posiekać, wymieszać z mąką i zagnieść gładkie ciasto. Zawinąć w folię i włożyć na 30 min. do lodówki.

Piekarnik rozgrzać do 200 st. C. Ciasto rozwałkować między dwoma kawałkami papieru do pieczenia na pożądaną grubość. Przełożyć ciasto do formy, ponakłuwać dno, a następnie wyłożyć papierem i obciążyć fasolą lub ceramicznymi kulkami. Piec z obciążeniem 15 minut, a następnie 5 minut bez - aż ciasto się lekko zrumieni.

W międzyczasie delikatnie opłukać, a następnie osuszyć kwiaty cukinii. Usunąć również delikatnie słupek lub pręcik (w zależności czy mamy żeńskie czy męskie kwiaty). Odrywać niewielkie kawałki mozzarelli i delikatnie nadziewać kwiaty, w połowie dodając pół łyżeczki pesto. Na koniec płatki kwiatów lekko skręcić, by tworzyły naturalne zamknięcie. Tak przygotowane kwiaty ułożyć na podpieczony spód. Ser kozi pokroić w kostkę i wysypać na podpieczony spód, między kwiaty. W misce wymieszać pozostałe składniki farszu, aż stworzą jednolite nadzienie i doprawić do smaku. Wylać farsz na spód, starając się nie przykryć za bardzo kwiatów. Piec ok 25-30 minut w 200 st. C. Smacznego!

Najbogatszy sezon w pełni. To jest pora roku, którą uwielbiam kulinarnie najbardziej - te wszystkie fantastyczne owoce i warzywa, których zaraz nie będzie. Robiąc zakupy popadam w niemoc decyzyjną, bo najchętniej nakupowałabym wszystkiego, tylko że wiem, że naraz wszystkiego nie przerobię. Na pierwszy rzut idą więc soczyste czereśnie do jedzenia na bieżąco, młody, zieloniutki bób, kwiaty cukinii i, kwintesencja pełni lata, jagody. Te ostatnie wystąpił w roli nadzienia w przepysznych muffinkach z dodatkiem białej czekolady. Gorąco polecam!

Muffinki z jagodami i białą czekoladą

(12 sztuk)

Piekarnik rozgrzać do 200 st. C. Suche składniki wymieszać w jednej misce, łącznie z pokruszoną na kawałki czekoladą, mokre - jajko, mleko, olej - wymieszać w drugiej. Połączyć mokre z suchymi i wymieszać łyżką, niedbale, aż się składniki jako tako połączą. Dodać jagody i jeszcze raz zamieszać. Masę wkładać do 3/4 wysokości papilotek. Piec ok 20-25 minut w 200 st. C. Gotowe można polać lukrem cytrynowym, ale u mnie rozeszły się bez dodatków. Smacznego!

Lato na razie nie rozpieszcza, ale co tam, przecież zimno, czy letni deszczyk, nie przeszkodzi mi w delektowaniu się wakacyjnymi przysmakami. Dziś kolejna odsłona domowych lodów na patyku (inspiracja tu). Tym razem coś dla wielbicieli kremowej konsystencji. Dzięki użyciu tłustego serka mascarpone konsystencja lodów jest prawie jak z maszynki. Dla podkręcenia smaku dodałam do środka po 1-2 łyżeczki sosu truskawkowo-balsamicznego (z tego przepisu). Efekt jest obłędny!

 

Lody truskawkowe z niespodzianką
(na 6-8 porcji)

• 250g serka mascarpone
• szklanka umytych, pokrojonych truskawek
• 3 łyżki śmietany 18%
• 3/4 szklanki cukru pudru
• 1/3 szklanki mleka
• opcjonalnie: sos truskawkowo-balsamiczny

Zmiksować ser mascarpone z cukrem, śmietaną i mlekiem. Dodać truskawki i ponownie zmiksować. Przelać masę do foremek, w połowie można dodać 1-2 łyżeczki sosu truskawkowo-balsamicznego i przykryć masą truskawkową. Na koniec można całość zamieszać cienkim patyczkiem dla lepszego efektu. Włożyć patyczki i wstawić całość do zamrażarki na co najmniej 6 godzin, a najlepiej na noc. Żeby wydobyć lody z foremek, należy chwilę potrzymać je pod gorącą wodą. Smacznego!