Ten przepis jest idealny na romantyczną kolację. Dość prosty, a efektowny, wykwintny, ale nie wymagający jakiejś kuchennej ekwilibrystyki. Średnio ogarnięta osoba jest w stanie go przygotować bez problemu. A rezultat jest po prostu zachwycający: miękka kaczka rozpływa się w ustach, a pomarańczowy sos z imbirem i żurawiną doskonale się z nią komponują. Przepis pochodzi z Kwestii Smaku, poniżej z moimi niewielkimi modyfikacjami.

Piersi kaczki w sosie pomarańczowym

z imbirem i żurawiną

(na 2 osoby)

Do miski włożyć żurawinę, starty imbir, skórkę pomarańczową, przyprawę piernikową oraz miód - wszystko wymieszać i odstawić. Piekarnik nagrzać do 200 st. C.

Piersi umyć, osuszyć ręcznikiem papierowym, skórkę ponacinać na krzyż aż do mięsa.  Rozgrzać olej na patelni, włożyć piersi skórką do dołu i smażyć na średnim ogniu ok 4-5 minut aż się ładnie zezłoci. Następnie przełożyć piersi na drugą stronę i smażyć kolejne dwie minuty. Mięso przyłożyć do piekarnika (pozostały tłuszcz z patelni zlać do słoiczka - jest idealny do pieczonych warzyw). Kaczkę piec 15-18 minut (w zależności jak mocno wypieczone lubicie mięso). Po tym czasie mięso wyjąć na talerz i odstawić na talerz na kilka minut (przykryć folią aluminiową), a następnie pokroić w plastry.

Przygotować sos: na patelnię po kaczce wlać soki, które wypłynęły w czasie pieczenia, dodać wino i zagotować. Gotować chwilę na dużym ogniu żeby płyn się mocno zredukował. Następnie dodać pozostałe składniki sosu i zagotować. Gdy sos zgęstnieje odstawić patelnię z ognia, dodać ugotowany ciepły ryż i pokrojoną w plastry kaczkę. Natychmiast podawać. Smacznego!

W zeszłą sobotę w ramach czyszczenia zamrażarki, wyłowiłam z niej niewielką paczkę z ptakiem w całości. Po rodzinnej naradzie i konsultacji z ekspertami, ustaliliśmy, że to skromny okaz kaczki wiejskiej, która znacznie chętniej odkryje swe uroki po uduszeniu niż upieczeniu. Pomysłu na przyrządzenie jej nie musiałam szukać daleko, bo jak zwykle niezawodna Kwestia Smaku miała to, czego pożądałam. Nie wiem na ile faktycznie w kuchni wietnamskiej podają tak przyrządzoną kaczkę, ale smakuje cudownie orientalnie... Całość jest obłędnie aromatyczna, mięso miękkie i soczyste. Po prostu palce lizać! Poniżej przepis z moimi niewielkimi modyfikacjami.

Kaczka duszona w soku pomarańczowy

z anyżem i imbirem

(na 2 osoby)

Na dużej patelni rozgrzać oliwę i obsmażać partiami kawałki kaczki, najpierw kładąc je skórą do dołu, a gdy się zrumienią, obracając na drugą stronę. Obsmażone mięso włożyć do garnka z grubym dnem.

Na kaczym tłuszczu (jeśli jest go b. dużo można go zlać - u mnie było w sam raz na resztę smażenia) podsmażyć czosnek i imbir posiekane na cienkie plasterki. Dodać anyż, papryczkę piri-piri, trawę cytrynową (wcześniej należy rozgnieść płaską częścią noża jej bulwę) i podsmażyć wszystko jeszcze przez minutę. Wlać sok pomarańczowy i sos rybny, dodać cukier, pieprz i wszystko wymieszać (odskrobując kaczy "smak" z dna patelni drewnianą łyżką). Zlać płyn do garnka zalewając kawałki kaczki. Przykryć lekko uchylając pokrywkę i dusić na małym ogniu przez ok 1.5 godziny, mieszając od czasu do czasu i sprawdzając czy mięso zmiękło. Na koniec posypać pokrojoną dymką.

Jeśli macie potrzebę zagęszczenia sosu, to przed podaniem należy wyjąć mięso na podgrzany talerz, dodać mąkę ziemniaczaną wymieszaną w kilku łyżkach wody, zamieszać i zagotować. Kaczkę podawać polaną sosem z ryżem. Smacznego!

Ostatnio zupełnie straciłam głowę dla przecudnie żółciutkich marchewek Pana Ziółko. Jem je na surowo, duszone na słodko, a dzisiaj postanowiłam zrobić z nich optymistycznie żółtą zupę, na przekór temu co się dzieje za oknem. Bardzo mocno inspirowałam się przepisem z Kwestii Smaku. Imbir i pomarańcza pasują do marchewki wyśmienicie, a zupa jest tak pyszna, że zjadłam obie porcje...

(dla 2 osób lub jednej wygłodniałej)

Marchew umyć, obrać i pokroić w plastry, cebulę posiekać. W garnku rozgrzać oliwę, wrzucić cebulę i chwilę dusić na niewielkim ogniu, aż się zeszkli. Dodać marchewkę i znów dusić jakieś 10 min. Dodać imbir i skórkę pomarańczy dokładnie wymieszać. Zalać wszystko bulionem. Zagotować i zmniejszyć ogień - gotować ok 20 min. aż marchewka będzie miękka. 

Zmiksować całość dokładnie, doprawić do smaku. Jeżeli ktoś woli rzadszą zupę, może dodać śmietany. Ja lubię gęste kremy, poza tym nie chciałam rozwadniać smaku. A smak jest boski! Pikantno-słodki z wyraźnym aromatem pomarańczy. Podawać posypaną kolendrą, z świeżą bagietką posmarowaną masłem ziołowym lub grzankami. Smacznego!

Szukałam jakiegoś szybkiego, dobrego przepisu na ciasto rabarbarowe. Takie, co to się je robi w 5 minut, bo zaraz przyjdą goście... I znalazłam go na niezawodnej Kwestii Smaku. Rabarbarowo-imbirowe z kruszonką. Prawdziwa pyszność.

Formę wysmarować masłem. Piekarnik nagrzać do 180 st. C. Przygotować kruszonkę*: na małym ogniu na patelni roztopić masło, dodać imbir w proszku, cukier a po chwili mąkę, wymieszać.

Ciasto: Mąkę przesiać do miski, dodać proszek do pieczenia i sodę, masło w kawałkach, cukier, imbir oraz jajka. Zmiksować mikserem na jednolite ciasto (przestać miksować jak tylko wszystkie składniki się połączą).
Ciasto wyłożyć do formy, wyrównać powierzchnię, ułożyć rabarbar i posypać kruszonką. Piec na złoty kolor przez około 40 - 45 minut (sprawdzić patyczkiem czy ciasto się nie przykleja). Ostudzić w formie, posypać cukrem pudrem (ja podała bez, bo nie lubię zbytniej słodyczy).

* metoda jest zupełnie nowa dla mnie, ale postanowiłam jej zawierzyć i kruszonka wyszła całkiem niezła (choć mogłam ją nieco bardziej przypiec i na pewno to zrobię następnym razem).

Przepis na kandyzowany imbir długo czekał na swoją kolej, ale w końcu mam chwilkę żeby go upublicznić. Jako wielbiciele pikantnych przekąsek byliśmy zachwyceni słodko-ostrym imbirem, który przywieźliśmy sobie z Wietnamu.
Problem w tym, że nieliczne przepisy jakie udało mi się znaleźć w internecie były dość pracochłonne, a ponadto wymagały użycia niemałych ilości imbiru. Na szczęście zupełnym przypadkiem koleżanka E. z Krakowa wygadała się, że kandyzowany imbir robi nie od dziś i się ze mną przepisem podzieli.



Podaję więc przepis od E. z moimi uwagami i modyfikacjami:

Imbir kandyzowany

Obrać imbir (całkiem sprawnie robi się to łyżeczką - patent podpatrzony u Kurta Schellera), pociąć na plasterki i wrzucić do rondla z zimną wodą (tyle, by imbir zakrywało). Dodać sól i sok z cytryny i zagotować. Ja po zagotowaniu imbir trzymałam krótko - im dłużej będzie gotowany, tym łagodniejszy będzie. Wylać imbir na sito i opłukać zimną wodą.
Ponownie wrzucić do rondla, zalać zimną wodą (w org. przepisie ok 0,5 litra - ja następnym razem użyję mniej), dodać cukier i gotować na wolnym ogniu ok 3 godziny. Jeśli zachodzi potrzeba, dodać więcej wody.
Na końcu powinien zostać imbir w syropie - trzeba mieszać i uważać, żeby się nie przypalił. Przygotować blachę wyłożoną papierem i wysypaną drobnym cukrem. Łyżką cedzakową wyławiać imbir i rozkładać go w miarę pojedynczo na papierze. Można go lekko poprzekładać, żeby obtoczył się w cukrze. Zostawić do obeschnięcia (u mnie sechł całą noc). Podawać do herbaty lub do wina.
Jeśli zostanie Wam syrop, jego też można użyć do herbaty - jest co prawda b. słodki, ale ma imbirową nutę.

A nie, tym razem nie będzie znowu o drinkach. Tym razem będzie o lodach. Moja Babcia twierdziła (i nie była w swym poglądzie osamotniona), że na ból gardła najlepiej pomagają lody. Postanowiłam przetestować tę teorię, jako że ostatnio zaczęło mnie coś podejrzanie drapać w gardle.

Do testów wybrałam przepis na sorbet z melona (autorstwa Charlotte), jako że jednego takiego miałam na składzie. Recepturę podaję w wersji mojej, zmienionej i dostosowanej do celów leczniczych :)

Melon umyć, przekroić na pół, wypestkować. Następnie pokroić na ósemki, okroić ze skórki i pokroić na niewielką kostkę. Imbir i miętę drobno posiekać. Wszystkie składniki wrzucić do blendera i miksować aż do uzyskania jednolitej masy. Masę przelać do foremek (jak ktoś nie ma, może posłużyć się szklankami i patyczkami do lodów, lub zamrażać w misce). Mrozić przez noc najlepiej.

Jeśli chodzi o test, to lody przeszły go nad wyraz pomyślnie. (Czy mogło być inaczej, kiedy i imbir i miód mają właściwości przeciwzapalne?) Drapanie w gardle ustało, choć - prewencyjnie oczywiście - jeszcze przyjmę raz czy drugi porcję tego leku. A to z tej przyczyny, iż w przeciwieństwie do większości medykamentów, ten jest nad wyraz smaczny :).