Zima to zdecydowanie dobry czas na zupy. A jakoś tak się składa, że wpadają mi w oko zakręcone przepisy na niesamowite połączenia. Był fantastyczny krem z buraków z mlekiem kokosowym, dziś czas na zupę marchewkową z masłem orzechowym. Pomysł zaczerpnęłam z Kwestii Smaku i gorąco polecam, nawet jak ktoś nie do końca jest miłośnikiem masła orzechowego lub marchewki (są tacy?).

Zupa marchewkowa z masłem orzechowym

(2-3 porcje)

Marchewki i pora umyć, obrać, pokroić w plasterki. Cebulę i czosnek posiekać.

W garnku rozgrzać olej i zeszklić cebulę oraz czosnek. Następnie dodać plasterki marchewki,starty imbir, masło orzechowe oraz chili, smażyć co chwilę mieszając przez ok. 2 minuty, w międzyczasie można dodawać 1-2 łyżki wody lub bulionu aby składniki się nie przypalały. Doprawić kurkumą, kminem i (opcjonalnie) cynamonem.

Wlać bulion i zagotować. Gotować na małym ogniu, pod przykryciem ok 20 minut, aż marchewki zmiękną. Zmiksować ręcznym blenderem, ewentualnie oprawić. Podawać posypane czarnym sezamem, listkami kolendry, ewentualnie z kostkami smażonego tofu. Smacznego!

W zeszłą sobotę w ramach czyszczenia zamrażarki, wyłowiłam z niej niewielką paczkę z ptakiem w całości. Po rodzinnej naradzie i konsultacji z ekspertami, ustaliliśmy, że to skromny okaz kaczki wiejskiej, która znacznie chętniej odkryje swe uroki po uduszeniu niż upieczeniu. Pomysłu na przyrządzenie jej nie musiałam szukać daleko, bo jak zwykle niezawodna Kwestia Smaku miała to, czego pożądałam. Nie wiem na ile faktycznie w kuchni wietnamskiej podają tak przyrządzoną kaczkę, ale smakuje cudownie orientalnie... Całość jest obłędnie aromatyczna, mięso miękkie i soczyste. Po prostu palce lizać! Poniżej przepis z moimi niewielkimi modyfikacjami.

Kaczka duszona w soku pomarańczowy

z anyżem i imbirem

(na 2 osoby)

Na dużej patelni rozgrzać oliwę i obsmażać partiami kawałki kaczki, najpierw kładąc je skórą do dołu, a gdy się zrumienią, obracając na drugą stronę. Obsmażone mięso włożyć do garnka z grubym dnem.

Na kaczym tłuszczu (jeśli jest go b. dużo można go zlać - u mnie było w sam raz na resztę smażenia) podsmażyć czosnek i imbir posiekane na cienkie plasterki. Dodać anyż, papryczkę piri-piri, trawę cytrynową (wcześniej należy rozgnieść płaską częścią noża jej bulwę) i podsmażyć wszystko jeszcze przez minutę. Wlać sok pomarańczowy i sos rybny, dodać cukier, pieprz i wszystko wymieszać (odskrobując kaczy "smak" z dna patelni drewnianą łyżką). Zlać płyn do garnka zalewając kawałki kaczki. Przykryć lekko uchylając pokrywkę i dusić na małym ogniu przez ok 1.5 godziny, mieszając od czasu do czasu i sprawdzając czy mięso zmiękło. Na koniec posypać pokrojoną dymką.

Jeśli macie potrzebę zagęszczenia sosu, to przed podaniem należy wyjąć mięso na podgrzany talerz, dodać mąkę ziemniaczaną wymieszaną w kilku łyżkach wody, zamieszać i zagotować. Kaczkę podawać polaną sosem z ryżem. Smacznego!

Ostatnio mam fazę na cieciorkę - co jestem w sklepie, to w moim koszyku ląduje puszka. Próbując upchnąć trzecią w szafce, stwierdziłam, że chyba czas zacząć również ją do czegoś zużywać. Na pomoc przyszła niezawodna Jadłonomia (tym razem wirtualnie) z przepisem na genialną pastę cieciorkową, wzbogaconą o suszone pomidory i czerwoną cebulę duszoną w occie balsamicznym. Spodziewałam się, że to połączenie będzie pyszne, ale efekt przerósł moje oczekiwania. Coś czuję, że te pozostałe puszki nie postoją zbyt długo w szafce.

Pasta z ciecierzycy 

z suszonymi pomidorami i czerwoną cebulą duszoną w occie balsamicznym

Ciecierzyce dokładnie opłukać. Cebulę pokroić w kostkę i chwilę smażyć na 2 łyżkach rozgrzanej oliwy, aż zmięknie. Dodać ocet balsamiczny i dusić na małym ogniu ok 4-5 minut.

Ciecierzycę, uduszoną cebulę, posiekany czosnek, suszone pomidory oraz bazylię wymieszać, zalać oliwą i zmiksować na gładką pastę. Doprawić solą i pieprzem, udekorować kawałkami suszonych pomidorów, listkami bazylii, ulubionymi pestkami. Podawać ze świeżą bagietką. Smacznego!

Maślane bułeczki chodziły za mną już od jakiegoś czasu i w końcu je zrobiłam. Skorzystałam z przepisu z Moich Wypieków, zmniejszając jednak ilość składników o połowę, bo nie wiem co bym zrobiła z normalną porcją ;). Bułeczki wyszły miękkie, nie za słodkie (użyłam mniejszej ilości cukru), po prostu idealne. Doskonale zgrywają się z domową konfiturą, ale testowałam wersję z pasztetem oraz śliwkowo-figowym chutneyem i też pasowały znakomicie. Poniżej przepis w mojej, pomniejszonej wersji.

Maślane bułeczki z rodzynkami

(ok 11 sztuk)

Masło roztopić w garnku, dodać mleko i podgrzać do temperatury około 37 st. C. Trochę płynu odlać do oddzielnego naczynia i rozpuścić w nim świeże drożdże. Dodać resztę tłuszczu z mlekiem, sól, cukier i około 3/4 przygotowanej mąki. Wyrobić ciasto, dodać resztę mąki. Ciasto jest dobrze wyrobione, gdy łatwo odchodzi od ścianek naczynia. Zostawić do wyrośnięcia w ciepłym miejscu na ok 1.5 godziny. Powinno podwoić objętość. 

Wyrobić jeszcze raz przez kilka minut, dodając rodzynki. Uformować gładkie i równe kule, około 70 g każda (moje ważyły nieco więcej ok 80 g). Ułożyć na blaszce, odstawić do napuszenia na około 20 - 30 minut. Kiedy podrosną posmarować roztrzepanym jajkiem. Piec około 10 minut w temperaturze 220 st. C, aż się zezłocą. Najlepiej zjeść od razu, a nadmiar zamrozić. Smacznego!

Poprzednia sobota minęła mi pod znakiem kolejnej edycji Food Blogger Fest. Brałam w niej udział po raz trzeci (poprzednie edycje opisywałam tu i tu), ale niestety tym razem nie było już tak różowo jak poprzednio. 

Przede wszystkim mam wrażenie, że w programie zapanował chaos, jakby organizatorzy się pogubili w określeniu najważniejszego celu: do kogo mają być te prelekcje skierowane. Konferencja rozpoczęła się od fatalnie przygotowanego wystąpienia Beaty Łukasiewicz z Brand24, która zdaje się miała przedstawić co to jest ten Brand24 i z czym to się je, ale na koniec kompletnie nie miałam (i nie tylko ja) pojęcia jakie to może mieć zastosowanie dla nas, blogerów. Kolejne wystąpienie Katarzyny Karus-Wysockiej z Cook it Lean o fotografii kulinarnej było już znacznie ciekawsze, szczególnie dla osób, które dopiero zdobywają pierwsze szlify w tej działce. Ale dalsza część programu zupełnie mnie nie pociągała (np.wykłady o serach zagrodowych czy chlebie, bardziej pasujące na festiwal tych produktów lub wstęp do warsztatów), więc resztę konferencji spędziłam w  części wspólnej, zdobywając nowe znajomości i prowadząc dużo ciekawsze rozmowy (np z twórcami magazynu Gryz).

Na szczęście partnerzy Festiwalu stanęli (jak zawsze) na wysokości zdania i znów mogliśmy degustować wedlowskie słodycze oraz własnoręcznie komponowane sałatki z Olejem Kujawskim i bakaliami Bakallandu, a także - po raz pierwszy - próbować różnych smakowitości z cydrem Green Mill (grzaniec pomarańczowy, coś pysznego!). Muszę powiedzieć, że oleje smakowe bardzo przypadły mi do gustu, więc naprędce sama sobie zmajstrowałam sałatkę z takim olejem. Jeśli lubicie orzechowe smaki, kaszę gryczaną i sery z błękitną pleśnią, na pewno i Wam zasmakuje.

Rukolę oraz pomidorki umyć i osuszyć. Pomidorki pokroić na połówki, a ser na kawałki. Wszystkie składniki wymieszać w miseczce. Dodać oleju do smaku, doprawić solą i pieprzem. Smacznego!

Dzięki uprzejmości kolegi K. znów naszym stole gościła dziczyzna - tym razem w postaci pieczeni z jelenia. Metoda jego przygotowania nie odbiegała znacząco od receptury na pamiętnego dzika, ale - jak wiadomo - diabeł tkwi w szczegółach. Pieczeń postanowiłam urozmaicić sosem na bazie owoców - pomysł nań zaczerpnęłam z bloga Just My Delicious. Jeleń wyszedł boski (dzięki szpikowaniu słoniną był mięciutki i wilgotny), a sos doskonale się z nim komponował (z rozpędu zrobiłam go więcej i jest plan żeby wykorzystać resztę do polędwiczek wieprzowych). Gorąco polecam!

Pieczony udziec z jelenia

z sosem z owoców leśnych

(na 4-6 osób)

Sos owocowy

Jeden albo dwa dni przed pieczeniem należy zamarynować jelenia. Bulion zagotować z ziołami (świeżymi i suszonymi), grzybami i sosem Worcestershire - gotować ok 15 minut na małym ogniu. Ostudzić i odcedzić. Dodać wino i oliwę - wymieszać.

Udziec umyć, osuszyć dokładnie, obkroić z błon, jeśli jest taka konieczność. Włożyć do szklanego naczynia i zalać marynatą. Odstawić do lodówki na 1-2 dni.

W dniu pieczenia: rozgrzać piekarnik do 200 st. C. Jelenia wyjąć z marynaty, osuszyć, natrzeć solą z każdej strony, następnie zrobić wgłębienia nożem z każdej strony i wkładać w nie słupki słoniny (najlepiej kroić zamrożoną). Dno naczynia żaroodpornego wyłożyć słoniną, na nią wyłożyć mięso, które następnie należy znów przykryć plasterkami słoniny i ewentualnie kilkoma gałązkami świeżego rozmarynu i tymianku. Całość podlać dwoma chochelkami marynaty.

Piec jelenia ok 2 godzin - pierwszą pod przykryciem, drugą bez - przewracając mięso co pół godziny. Na koniec wyłączyć piekarnik i zostawić pieczeń jeszcze chwilę, żeby doszła. 

W międzyczasie przygotować sos: wrzucić do garnka umyte owoce wraz z cukrem i gotować aż się rozpadną. Dodać marynatę i płyn z pod pieczeni, dokładnie wymieszać, ewentualnie doprawić. Przygotować zasmażkę: na patelni rozpuścić masło i dodać mąkę, cały czas mieszając i rozgniatając tak, by utworzyła się jednolita masa. Smażyć aż osiągnie złoty kolor. Przed połączeniem zasmażki z sosem, rozrobić ją sosem w naczyniu, w którym ją przygotowujemy, żeby nie było grudek.Po dodaniu zasmażki do sosu całość wymieszać do osiągnięcia gęstej, jednolitej konsystencji.

Pieczeń podawać z kaszą gryczaną i sałatką z czerwonej kapusty oraz, rzecz jasna, z sosem. Smacznego!

Pozostając w czerwieniach i klimatach wegetariańskich polecam Wam kolejny genialny przepis z książki Marty Dymek Jadłonomia. Kuchnia roślinna. Na pierwszy rzut oka połączenie zwykłego, przaśnego buraka i wyrafinowanego, egzotycznego mleka kokosowego jest ryzykowane, ale naprawdę warto się zdobyć na odwagę. Mleko i burak bardzo ładnie zgrywają się swoją słodyczą i wyrazistym smakiem, a żeby nie było zbyt mdło, można dodać ostrą papryczkę. Ta zupa to odkrycie tej zimy!

Krem buraczany na mleku kokosowym

(na 4 osoby)

Piekarnik rozgrzać do 200 stopni. Buraki wyszorować, nie obierać i zawinąć w folię aluminiową. Piec przez 45 - 50 minut (ja piekłam godzinę). 

Upieczone buraki rozwinąć z folii i chwilę przestudzić, a następnie obrać i pokroić w plasterki. Ćwiartkę buraka odłożyć i pokroić w cienkie paseczki, jeśli chcemy ich użyć do przystrojenia zupy.

Na dnie dużego garnka rozgrzać 3 łyżki oleju, dodać posiekany czosnek, posiekany imbir i posiekaną papryczkę chili (jeśli używacie chili w proszku dodać je na koniec, już po zmiksowaniu kremu). Podsmażać wszystko przez 1 minutę, następnie dodać pokrojone buraki i wszystko dokładnie wymieszać. Następnie dodać mleko kokosowe, wodę, płaską łyżeczkę soli i gotować przez 10 - 15 minut na niewielkim ogniu. 

Zupę zmiksować na gładki krem, w razie potrzeby dodać więcej wody. Doprawić solą, pieprzem i sokiem z limonki (jeśli używacie sproszkowanego chili dodać je razem z resztą przypraw). Podawać z natką pietruszki lub kolendry oraz z paseczkami buraka. Smacznego!

Wróciliście już do normy po świąteczno-noworocznym lenistwie/ obżarstwie/ szaleństwie (niepotrzebne skreślić)? Ja tak jeszcze nie do końca. Uwielbiam te (pi razy drzwi) dwa tygodnie rozdzielające stary i nowy rok - z reguły staram się w tym czasie uporządkować chaos w domu i w głowie, a także ponadrabiać zaległości kulturalno-towarzyskie. Z reguły w tym czasie mniej gotuję, ale taka przerwa też jest miła, bo po niej wraca się z nowymi pomysłami i chęciami.

A inspiracji mam w tym roku dużo, bo pod choinką znalazłam aż dwie fantastyczne książki kucharskie. Pierwsza to Jadłonomia. Kuchnia roślinna Marty Dymek (no dobra, sama ją sobie sprawiłam, ale ciii) - mimo, że mięsa na razie się nie wyrzekam, to bardzo cenię fajne roślinne przepisy, a ta książka (jak z resztą cały blog Marty) jest pełen takich. Niemal wszystkie mam ochotę wypróbować, a to jest jednak rzadkość...

Na pierwszy rzut poszedł więc przepis na zimową sałatkę, chrupiącą i tak piękną wizualnie, że od samego patrzenia przybywa energii. Przyznam, że daleko odeszłam od oryginału (fantazja i zawartość szafek miały tu niemały wpływ), więc po oryginał odsyłam Was do Jadłonomii, a poniżej prezentuję własną wersję. Po cichu dodam, że pasuje doskonale do grillowanego kurczaka lub łososia.

Sałatka z czerwonej kapusty

z suszoną żurawiną, orzechami włoskimi i granatem

(ok 4 porcje)

sos: 

Kapustę pokroić na mniejsze kawałki, następnie drobno posiekać i włożyć do dużej miski. Żurawinę i orzechy pokroić na mniejsze kawałki, dodać do kapusty. Pietruszkę bardzo drobno posiekać i też dodać do miski.

Rozgrzać suchą patelnię i chwilę prażyć ziarna kuminu. Dodać miód i ocet balsamiczny i mieszać aż się połączą. Zdjąć z ognia, dodać pozostałe składniki i dokładnie wymieszać. Doprawić do smaku. Wlać sos do kapusty, dokładnie wymieszać i lekko ugnieść kapustę. Na koniec wmieszać pestki granatu. Odstawić na chwilę by się "przegryzła". Smacznego!