Dla jednych koszmar z dzieciństwa, dla innych najlepszy comfort food: zupa mleczna. Ja tam lubię, choć rzadko sama robię. Ale gdy wpadły nam dary losu pod postacią świeżego mleka, które trzeba było szybko zużyć, zupa mleczna była na szczycie naszej listy "to do". W mojej rodzinie istnieje jedyna prawilna wersja - z lanymi kluseczkami i jeszcze nie doszłam do mistrzostwa mojej Rodzicielki (cały cymes polega na tym, żeby ciasto była nie za rzadkie i nie za gęste - kluski mają być wyraziste, ale leciutkie), ale Luby był szalenie zadowolony ;)

Mleko zagotować, dodać masło i sól. W miseczce rozkłócić jajko, następnie dodawać mąkę do uzyskania właściwej konsystencji ciasta (nie za gęste, nie za rzadkie ;)). Gotowe ciasto wlewać z pomocą łyżki do gotującej się zupy. Smacznego!

Ochłodzenie było i się zmyło. Na nadchodzący upalny weekend mam dla Was przepis na chłodnik i to taki na szybko, bez konieczności wcześniejszego gotowania bulionu. Żeby wzmocnić słodki smak buraczków postanowiłam na początku poddusić je w miodzie i odrobinie octu balsamicznego. Efekt wyszedł doskonały. Gorąco (haha) polecam!

Prosty chłodnik z botwinki

Botwinkę umyć, osuszyć, buraczki dokładnie wyszorować i pozbawić korzonków, następnie pociąć na plasterki. Resztę botwinki drobno posiekać. Na dnie garnka rozgrzać oliwę i dodać buraczki, chwilę obsmażać. Następnie dodać miód i ocet oraz gałązki botwinki. Dusić 2 minuty. Dodać liście oraz wodę, zagotować, doprawić. Gotować ok 10 minut. Odstawić do ostygnięcia. 

Do ostudzonego wywaru dodać kefir i dokładnie wymieszać. Wstawić do lodówki na tak długo by chłodnik mocno się schłodził. Zupę podawać z ugotowanym na twardo jajkiem oraz posiekanym ogórkiem i rzodkiewką. Smacznego!

Miała być zupa ziemniaczana, ale ostatecznie wyszła zupa misz-masz, co nie znaczy, że gorsza. Wyjątkowo postanowiłam nie miksować zawartości garnka na krem, tylko zostawić warzywa w całości, żeby było czuć ich zróżnicowaną fakturę. Charakteru całości dodają świeży tymianek i czipsy z szynki szwarcwaldzkiej. Polecam!

Jesienna zupa warzywna

z chipsami z szynki szwarcwaldzkiej

Ziemniaki obrać, umyć, pokroić w niewielką kostkę. Brokuła umyć, podzielić na małe różyczki. Oddzielić ziarna kukurydzy z kolby (albo odcedzić z puszki). Cebulę posiekać.

W garnku rozgrzać kilka łyżek oleju i zeszklić cebulę. Dodać ziemniaki i chwilę smażyć mieszając, dodać gorący bulion. Gotować 10 minut. Następnie dodać brokuły i kukurydzę. Doprawić solą, pieprzem, ziołami i papryką. Gotować ok 5 minut lub do czasu, aż ziemniaki i brokuły będą miękkie (ale nie rozpadające się). 

W międzyczasie na suchej patelni smażyć paski szynki z obu stron, aż się zrumienią i staną chrupiące. Zupę podawać posypaną świeżymi listkami tymianku i chipsami z szynki. Smacznego!

Przyznaję, opuściłam się trochę w prowadzeniu bloga. Tak mało wpisów nie było od jego założenia, czyli 2008 roku (tak, tak, w przyszłym roku Rozkosze Stołu obchodzą jubileusz)! Niby do końca roku zostały jeszcze 3 miesiące, więc może uda się poprawić wynik. Trzymajcie kciuki! 

A tymczasem mam dla Was przepis na kolejną szybką i sycącą zupę-krem, tym razem z brokuła. Jej dość banalny smak podkręcają prażone orzechy włoskie i ser pleśniowy. To połączenie jest naprawdę doskonałe.

Zupa brokułowa

z prażonymi orzechami włoskimi i serem pleśniowym

Brokuła podzielić na różyczki i opłukać. Ziemniaka obrać, umyć i pokroić w kostkę. Cebulę i czosnek obrać i posiekać. W dużym garnku rozgrzać oliwę, następnie dodać cebulę oraz czosnek i smażyć, aż się zeszklą. Dodać ziemniaki i brokuły, całość zalać (najlepiej gorącym) bulionem. Gotować ok 10-15 minut lub do momentu aż warzywa będą miękkie. Zupę zmiksować i doprawić do smaku. 

Na suchej patelni zrumienić orzechy włoskie. Zupę rozlać do miseczek i dodać ser oraz orzechy (i ew listki świeżego tymianku). Smacznego!

Rzutem na taśmę mam dla Was przepis na szybką jesienną zupę, bo bez zup o tej porze roku się nie da. A że jest to pełnia sezonu na cukinię - moją ulubioną odmianę dyni - to proszę bardzo, nieco bardziej rozbudowana wersja klasycznego cukiniowego kremu. Pomidory dodają słodko-kwaskowego aromatu lata, a chili rozgrzewa - idealne danie na zimne i deszczowe dni.

Krem cukiniowo-pomidorowy

Cukinię umyć i pokroić w kostkę. Czosnek i szalotkę posiekać. W szerokim rondlu rozgrzać oliwę, zeszklić czosnek i szalotkę. Następnie dodać cukinię, doprawić solą, pieprzem, ziołami i smażyć aż lekko zmięknie. Dodać pomidory oraz przyprawy, wymieszać. Dodać gorący bulion i gotować ok 10 min. Następnie garnek zdjąć z ognia, zawartość zmiksować blenderem, ewentualnie doprawić do smaku. Podawać z grzankami lub krakersami.

Wreszcie mamy prawdziwe lato. Wiem, że większość Polaków nie kocha upałów, ale ja jestem szczęśliwa, nareszcie nie marznę (chyba że ktoś rozkręci klimę ;)). Skutek uboczny jest taki, że nie chce się stać przy garach, a i jeść chce się jakby mniej. Na takie okazje idealne nadają się chłodniki. Prezentowałam na łamach tego bloga już kilka przepisów chłodnikowych, ale ten jest najwspanialszy w swej prostocie. W zasadzie składa się z jogurtu, ogórków, czosnku i ziół. Ktoś może pomyśleć, że to przecież takie nieco rozrzedzone tzatziki, ale dwa elementy czynią tą zupę wybitną. Po pierwsze woda gazowana - tutaj za radą Teściowej wypróbowałam litewską wodę Vytautas, o charakterystycznym słonawy smaku. Dzięki niej zupa nabiera lekkości i musującego smaku (ostrożnie tylko z soleniem!). Drugi super skłądniki, to dodawane na końcu siekane orzechy włoskie - ich chrupkość i orzechowy smak zaskakująco świetnie komponuje się z chłodnikiem. Gorąco polecam!

Tarator na Vytautasie 

z siekanymi orzechami włoskimi

(2-3 porcje)

Ogórki umyć, obrać, pozbawić łyżeczką części nasiennej. Następnie pokroić w drobną kostkę i wrzucić do miski. Czosnek obrać i drobno posiekać lub przecisnąć przez praskę do ogórków. Dodać jogurt oraz posiekane zioła i całość wymieszać, następnie dodawać wodę gazowaną i mieszać, do uzyskania pożądanej konsystencji. Doprawić solą i świeżo zmielonym pieprzem. Wstawić do lodówki żeby tarator porządnie się schłodził. Podawać posypany siekanymi orzechami włoskimi i ewentualnie kostkami lodu. Smacznego!

Wiosna wiosną, ale pewnie nie raz się jeszcze chłodniejszy dzień trafi. I na taki właśnie dzień mam dla was idealną zupę - smaczną, sycącą i prostą. Przygotowuje się ją znacznie szybciej niż równie pyszny krem z pieczonego kalafiora i kalarepki, który prezentowałam jesienią, a dodatek pleśniowego sera (roqueforta można zastąpić innym serem z niebieską pleśnią) i chrupiących grzanek sprawia, że smakuje wyjątkowo.

Zupa kalafiorowa z roquefortem i grzankami

(4 porcje)

Umyty kalafior podzielić na różyczki i wrzucić do garnka z gotującym się bulionem. Gotować 15 minut, aż kalafior zmięknie. W międzyczasie tosty pokroić w kostkę i obsmażyć na maśle, aż się zrumienią, nieco posolić. 

Zdjąć garnek z ognia i zmiksować zupę blenderem aż będzie zupełnie gładka, wymieszać ze śmietaną oraz przyprawami do smaku. Do talerzy nałożyć pokruszony ser i napełnić je zupą. Wierzch posypać grzankami i (ewentualnie) świeżymi listkami tymianku. Smacznego!

Za oknem szaro, z komputera atakuje polska i światowa rzeczywistość, a na dodatek dopadło mnie przeziębienie. Same nieszczęścia. Jedyne co mnie ratuje to dobre jedzenie, więc zwlekam się z łóżka i gotuję wspaniałą, sycąco-rozgrzewającą zupę, którą podpatrzyłam na Kwestii Smaku. Dodałam do niej płatków chili, pasują idealnie do kremowej konsystencji zupy i chipsów z jarmużu. Tak, tak chipsy z jarmużu też tam są, choć można je pominąć, to jednak zachęcam żebyście spróbowali pełnej wersji - roboty z nimi mało, a za to smak doskonały i w zupie wypadają super.

Zupa z pieczonego kalafiora i kalarepki

z jarmużowymi chipsami 

(4 porcje)

Piekarnik rozgrzać do 190 st. C. Dużą blachę wyłożyć papierem do pieczenia. Wszystkie warzywa obrać, a następnie pokroić w kostkę (czosnek wystarczy przekroić na pół), a kalafiora podzielić na różyczki. Warzywa włożyć do miski, doprawić solą, pieprzem, posypać łyżeczką kuminu oraz skropić 2-3 łyżkami oliwy. Wszystko wymieszać dokładnie i wyłożyć na blachę (starając się rozłożyć  jedną warstwę). Piec ok 40 minut.

Upieczone warzywa przełożyć do garnka, zalać gorącym bulionem i gotować ok 3 minuty, a następnie zmiksować z dodatkiem mleka. Dodać ok 2 łyżeczek kuminu i wymieszać. Podawać z płatkami chili, czipsami z jarmużu, ew. skropić odrobiną oliwy. Smacznego!

CHIPSY Z JARMUŻU: Liście umieścić w misce, doprawić solą, polać oliwą i dokładnie wymieszać. Rozłożyć na dużej blasze wyłożonej papierem do pieczenia (znów dość luźno w jednej warstwie). Wstawić do piekarnika rozgrzanego do 190 st. C i piec ok 10 minut.

Gdy wpadłam w sieci na chowder w stylu nowofundlandzkim od razu przyszedł mi do głowy John Gimmlet i jego Teatr ryb. Nie jest to książka kucharska, ale szczegółowy i wciągający opis podróży autora po Nowej Fundlandii i Labradorze. Wyspach raczej dość nieprzyjaznych, o surowym klimacie i krajobrazie. Jedyne co łączy je w jakikolwiek sposób z Polską to ten nieszczęsny dorsz, u nas przez lata wzgardzony, powoli wracający na stoły - tam podstawa egzystencji i jakiegokolwiek zarobku. Przynajmniej kiedyś, bo teraz nawet o tego zwykłego dorsza nie jest łatwo... Jeśli zatem dopadnie was listopadowa chandra, a za oknem deszcz i ziąb, pomyślcie, że to kiedyś minie (wszak nie mieszkacie w nowej Fundlandii) i zjedzcie rozgrzewający chowder.

Chowder w nowofundlandzkim stylu

(4 porcje)

Dorsza umyć, osuszyć , pokroić na kawałki. Krewetki rozmrozić. Warzywa obrać. Cebulę i ziemniaka pokroić w kostkę, a marchewkę w plastry.

W dużym garnku rozgrzać masło, następnie zeszklić cebulę. Dodać pozostałe warzywa i chwilę smażyć. Dodać bulion i zagotować. Zmniejszyć ogień i gotować ok 15 minut, aż warzywa będą miękkie. Dodać dorsza i krewetki - krótko gotować (aż ryba i krewetki będą ugotowane, ok 3 minut - dłuższe gotowanie może spowodować, że ryba się rozpadnie, a krewetki zrobią gumowate).

Dodać mleko i śmietanę, doprawić solą i pieprzem, wymieszać, krótką chwilę jeszcze podgrzewać i natychmiast podawać. Smacznego!

Zostałam ostatnio obdarowana prześliczną, małą dynią. Kiedyś tu pisałam, że dynia konsumpcyjnie mnie niespecjalnie kręci, ale wizualnie nieodmiennie zachwyca. Napatrzyłam się zatem do woli, a potem postanowiłam jednak ją zjeść, bo co się ma zmarnować. I muszę powiedzieć, że poniższa zupa zdecydowanie przekonuje mnie do jedzenia dyni. Myślę, że sekret tkwi w upieczeniu bestii przed użyciem właściwym... Co prawda w mojej wersji jest jeszcze cukinia, ale w końcu cukinia to też dynia ;) Przepis podstawowy ściągnęłam z Minta Eats, poniżej podaję z moimi modyfikacjami.

Zupa dyniowo-cukiniowa na mleku kokosowym

Piekarnik nagrzać do 180 st. C. Dynię pokroić na kawałki (u mnie spora kotka), rozłożyć w jednej warstwie na, wyłożonej papierem do pieczenia, blasze. Piec aż dynia zmięknie (w oryginale 1 godzinę, u mnie znacznie krócej, zapewne zależy to od ilości i rodzaju dyni).

Cukinie pokroić na małe kawałki, wsypać do durszlaka i posolić. Po 15 minutach przepłukać bieżącą wodą i odsączyć. Szalotki i czosnek obrać, a następnie drobno posiekać. Chili przekroić, pozbyć się pestek i również posiekać. W garnku rozgrzać oliwę, zeszklić szalotkę oraz czosnek. Dodać cukinię, wymieszać i smażyć 2-3 minuty. Dodać dynię, chili i imbir, chwilę smażyć. Dodać 1 szklankę bulionu, przykryć i gotować ok 15 minut, aż warzywa będą miękkie. Dodać mleko kokosowe, wymieszać, zdjąć z ognia i zmiksować całość blenderem. Jeśli jest zbyt gęsta, rozcieńczyć pozostałym bulionem. Doprawić solą i pieprzem, podawać posypane prażonymi pestkami dyni. Smacznego!

Muszę Wam wyznać, że zakochałam się. I to od pierwszego wejrzenia. Obiekt moich gorących uczuć to ku-ka.pl - firma stworzona przez dwie młode kobiety, pasjonatki szycia. Założycielki wsiąkły w temat, szukając coraz to nowych wyzwań w urządzaniu domu oraz tworząc ubrania dla siebie i reszty rodziny, ale stwierdziły, że na rynku brakuje ciekawych, fajnych tkanin, o zamawianiu w ilościach takich jak pół metra nie wspominając. Postanowiły więc tę lukę zapełnić i tak powstała KUKA. Do współpracy zaprosiły różnych młodych grafików i właśnie w tych niebanalnych, pięknych tkaninach przepadłam bez pamięci.

Jest tylko taki mały szkopuł - nie umiem szyć. Ale przeglądając kolejne projekty, zaczęłam myśleć o tym, jakie dania by się prezentowały na tym czy innym wzorze najlepiej... I tak powstał pomysł na współpracę z KUKĄ. Zatem w najbliższym czasie przygotujcie się na cykl potraw inspirowanych pięknymi tkaninami :). Na pierwszy rzut idzie wspaniałe letnie gazpacho pomidorowo-arbuzowe na Retro Flowers. Mimo, że tkanina ma kwiatową nazwę, mnie się ten wzór od razu skojarzył z małymi miseczkami pełnymi aromatycznej zupy lub orientalnych dań. A ostatnie upały zmobilizowały mnie do zrobienia orzeźwiającego chłodnika z dodatkiem sera owczego i pistacji, podkręconego pieprzem cayenne. Koniecznie spróbujcie zanim lato się skończy!

Gazpacho pomidorowo-arbuzowe

z pistacjami i serem owczym

4 porcje

Miąższ arbuza pokroić w kostkę, pozbywając się pestek i wrzucić do miski. Pomidory sparzyć, obrać ze skórki i również pokroić w kostkę, następnie dodać do miski. Szalotkę i czosnek posiekać i wraz z pistacjami dorzucić do owoców. Dodać ocet, oliwę, sól, pieprz i pieprz cayenne i wszystko zmiksować. Przecedzić chłodnik przez sito do szklanego naczynia i chłodzić w lodówce przynajmniej jedną godzinę. Podawać z pokruszonym serem owczym i obranymi pistacjami. Smacznego! 

Prażony bób to jest prawdziwy hit tego sezonu. Pomysł na uprażony bób Luby przyniósł z jakiejś rodzinnej kolacji (na której mnie niestety nie było). Nie miał jednak przepisu, więc zaczęliśmy szukać co matka-internet ma na ten temat do powiedzenia. Oczywiście, receptur jest mnóstwo, ale ostatecznie wypróbowaliśmy opcję pieczoną w pikantnych przyprawach. Mówię Wam, taki chrupiący bób to coś wspaniałego i znika w zatrważającym tempie. Ale okazało się, że jako oryginalny dodatek do zupy marchewkowej też się sprawdza doskonale (inspiracja stąd). Chrupiące, pikantne ziarenka w aromatycznej kremowej zupie, to jest to! 

Prażony bób

Piekarnik rozgrzać do 200 st. C. Do wrzącej, lekko osolonej wody wrzuć bób i gotować 5 minut, aż lekko zmięknie (ale nie może się rozpadać). Odlać, ostudzić, a następnie obrać ziarenka ze skórek (można nie obierać, ale wtedy skórka się spiecze a środek pozostanie miękki).

Wrzucić bób do miski, dodać oliwę i przyprawy wedle uznania - dokładnie wymieszać. 

Dużą blachę wyłożyć papierem do pieczenia, bób rozłożyć w jednej warstwie na papierze. Piec ok 15-20 minut, w zależności od tego jaki stopień zrumienienia chcemy uzyskać. Pod koniec można włączyć grill, by dodatkowo podrumienić ziarna.

Krem z marchwi z prażonym bobem

(na 4 osoby)

Marchewki i ziemniaki obrać, umyć i pokroić w kostkę. Dymkę i czosnek pokroić w plasterki. 

W garnku rozgrzać dwie łyżki oliwy i zeszklić. Dodać ziemniaki i marchewkę. Podsmażać 4-5 minut. Dodać imbir, kurkumę i czosnek - smażyć kolejną minutę. Wlać bulion i gotować ok 30 minut, aż warzywa zmiękną. Zdjąć z ognia, zmiksować zupę na gładki krem, doprawić solą i pieprzem. Wlać do talerzy lub miseczek, wierzch posypać prażonym bobem i listkami kolendry. Smacznego!

No i mamy marzec, wiosna niby tuż za progiem, ale z tą pogodą nigdy nic nie wiadomo. Zatem, żeby wprowadzić się w wiosenny nastrój, proponuję wam dzisiaj grecką zupę cytrynową (co prawda w mojej książce występuje jako jesienna zupa, ale to drobiazg). Oryginalny przepis (z książki Recipes from my Greek Kitchen Reny Salaman) wymaga użycia wywaru z kurczaka, ja natomiast użyłam królika - zupa wyszła pyszna, bardzo orzeźwiająca i lekka.

Grecka zupa cytrynowa

Avgolemono

(4 porcje)

Kurczaka lub królika umyć i oczyścić, następnie włożyć do garnka, zalać wodą i zagotować, zbierając łyżką cedzakową szumowiny. Dodać włoszczyznę, pieprz, liście laurowe, ziele angielskie i sól. Zagotować a następnie zmniejszyć ogień i gotować 1 godzinę, aż mięso zmięknie.

Wyjąć mięso i odłożyć na bok (jeżeli chcemy podać zupę z kawałkami mięsa, to należy je poporcjować - jeśli nie, to można je zużyć do innej potrawy). Wywar przecedzić do innego garnka.  

W małej misce rozprowadzić mąkę kukurydzianą odrobiną wody na pastę. W innej misce rozkłócić jajka, następnie oddać sok z cytryn oraz pastę z mąki - dokładnie wymieszać. Stopniowo dodawać ciepły (ale nie gorący) wywar do jajek, cały czas mieszając. Gdy masa jajeczna się wystarczająco ociepli, dodać ją powoli do wywaru, ponownie cały czas mieszając. 

Podgrzać zupę, pilnując żeby się nie zagotowała. Na talerzach rozłożyć porcje ugotowanego ryżu, następnie wlewać zupę i podawać. Smacznego!

Festiwal zimowych zup trwa i mam kolejny korzeń na tapecie. Były już buraki w towarzystwie mleka kokosowego oraz marchewki z masłem orzechowym. Dziś czas na niepozorną pietruszkę i słodką gruszkę. Zupa jest banalnie posta, niczym dziecięca rymowanka, ale sycąca (szczególnie jak dodać do niej solidną porcję sera) i bardzo smakowita. Bazowałam w dużej mierze na przepisie z Kwestii Smaku, poniżej moja wersja.

Zupa krem z gruszki i pietruszki

(na 4 osoby)

Pietruszkę umyć, obrać, pokroić w kostkę. W garnku rozpuścić masło i smażyć pietruszkę kilka minut na średnim ogniu, od czasu do czasu mieszając. Gruszkę obrać, usunąć gniazda nasienne i pokroić w kostkę. Dodać wraz z cynamonem do pietruszki, wymieszać i chwilę smażyć.

Całość zalać bulionem, zagotować, a następnie gotować na małym ogniu pod przykryciem ok 15-20 minut, aż warzywa zmiękną. Dodać mleko i zagotować. Doprawić solą, pieprzem i pieprzem cayenne. Zmiksować na gładki krem. Dodać sok z cytryny i ewentualnie doprawić, jeżeli zupa tego wymaga. Podawać gorącą z tartym serem i prażonymi płatkami migdałowymi, opcjonalnie  kolendrą. Smacznego!

Zima to zdecydowanie dobry czas na zupy. A jakoś tak się składa, że wpadają mi w oko zakręcone przepisy na niesamowite połączenia. Był fantastyczny krem z buraków z mlekiem kokosowym, dziś czas na zupę marchewkową z masłem orzechowym. Pomysł zaczerpnęłam z Kwestii Smaku i gorąco polecam, nawet jak ktoś nie do końca jest miłośnikiem masła orzechowego lub marchewki (są tacy?).

Zupa marchewkowa z masłem orzechowym

(2-3 porcje)

Marchewki i pora umyć, obrać, pokroić w plasterki. Cebulę i czosnek posiekać.

W garnku rozgrzać olej i zeszklić cebulę oraz czosnek. Następnie dodać plasterki marchewki,starty imbir, masło orzechowe oraz chili, smażyć co chwilę mieszając przez ok. 2 minuty, w międzyczasie można dodawać 1-2 łyżki wody lub bulionu aby składniki się nie przypalały. Doprawić kurkumą, kminem i (opcjonalnie) cynamonem.

Wlać bulion i zagotować. Gotować na małym ogniu, pod przykryciem ok 20 minut, aż marchewki zmiękną. Zmiksować ręcznym blenderem, ewentualnie oprawić. Podawać posypane czarnym sezamem, listkami kolendry, ewentualnie z kostkami smażonego tofu. Smacznego!

Pozostając w czerwieniach i klimatach wegetariańskich polecam Wam kolejny genialny przepis z książki Marty Dymek Jadłonomia. Kuchnia roślinna. Na pierwszy rzut oka połączenie zwykłego, przaśnego buraka i wyrafinowanego, egzotycznego mleka kokosowego jest ryzykowane, ale naprawdę warto się zdobyć na odwagę. Mleko i burak bardzo ładnie zgrywają się swoją słodyczą i wyrazistym smakiem, a żeby nie było zbyt mdło, można dodać ostrą papryczkę. Ta zupa to odkrycie tej zimy!

Krem buraczany na mleku kokosowym

(na 4 osoby)

Piekarnik rozgrzać do 200 stopni. Buraki wyszorować, nie obierać i zawinąć w folię aluminiową. Piec przez 45 - 50 minut (ja piekłam godzinę). 

Upieczone buraki rozwinąć z folii i chwilę przestudzić, a następnie obrać i pokroić w plasterki. Ćwiartkę buraka odłożyć i pokroić w cienkie paseczki, jeśli chcemy ich użyć do przystrojenia zupy.

Na dnie dużego garnka rozgrzać 3 łyżki oleju, dodać posiekany czosnek, posiekany imbir i posiekaną papryczkę chili (jeśli używacie chili w proszku dodać je na koniec, już po zmiksowaniu kremu). Podsmażać wszystko przez 1 minutę, następnie dodać pokrojone buraki i wszystko dokładnie wymieszać. Następnie dodać mleko kokosowe, wodę, płaską łyżeczkę soli i gotować przez 10 - 15 minut na niewielkim ogniu. 

Zupę zmiksować na gładki krem, w razie potrzeby dodać więcej wody. Doprawić solą, pieprzem i sokiem z limonki (jeśli używacie sproszkowanego chili dodać je razem z resztą przypraw). Podawać z natką pietruszki lub kolendry oraz z paseczkami buraka. Smacznego!

Starczy tych słodkości, czas na jakiś konkret. Wigilia to ten moment kiedy w wielu młodych związkach następuje zderzenie kultur nad talerzem, bo niby wszyscy jemy na co dzień to samo, ale w święta wyłażą tradycyjne rozbieżności i pada to najważniejsze pytanie: barszcz czy grzybowa. Ale spokojnie, można się dogadać. I tak, z reguły Luby w połowie grudnia zaczyna kisić buraki na swój tradycyjny barszcz, a ja przy najbliższej okazji pichcę sobie zupę grzybową (a jak nie mam czasu na lepienie uszek, to wrzucam do niej grzybowe ravioli z włoskich delikatesów). W tym roku postanowiłam zaszaleć, odejść od rodzinnej receptury i w efekcie wypróbowałam przepis Marka Łebkowskiego z książki Doskonała kuchnia polska. Jeśli pożądacie bardzo esencjonalnej i gęstej zupy na grzybach suszonych, to ten przypis jest dla Was.

Zupa grzybowa

(6 porcji)

Grzyby opłukać, wrzucić do garnka i zalać 1.5 l wody. Moczyć przez 40 minut, a następnie gotować kolejne 20 minut (uwaga: grzyby szybko i intensywnie kipią, także wszystko pod czujnym okiem i na małym ogniu). Warzywa obrać i pokroić na kilka kawałków (poza ziemniakiem), jeśli są duże. Cebulę pokroić w drobną kostkę i lekko zrumienić na oliwie/oleju.

Jedną marchewkę, pietruszkę, seler, cebulę, liść laurowy oraz ziele angielskie dodać do grzybów i gotować 20 minut. Grzyby wyciągnąć łyżką cedzakową. Wywar przecedzić, mocno odciskając warzywa. Grzyby pokroić w paski i dodać z powrotem do zupy. Pozostałą marchewkę i ziemniaka obrać i pokroić w kostkę. Doprawić solą i pieprzem. Gotować ok 10-15 minut aż warzywa zmiękną. Zupę można podać z kluskami, łazankami, uszkami itp. Można ją też zabielić śmietaną (ew. śmietaną z mąką) co złagodzi jej intensywnie grzybowy smak. Smacznego!

Pora na kolejną zimową zupę. Znów z wkładką mięsną, ale to dlatego, że dostaliśmy domowej roboty wędzone żeberka. Coś niesamowitego - smak i aromat nieporównywalny z niczym, a wszystkie sklepowe wędliny mogą się schować (a nawet rączo oddalić). Część oczywiście skonsumowaliśmy od ręki, ale część postanowiłam przeznaczyć na zupę, bo marzyła mi się potrawa, która przejdzie tym wspaniałym, dymnym zapachem. Poniższe danie jest gęste i sycące, starczy zatem za cały obiad. Polecam!

Zupa z soczewicy na wędzonych żeberkach

(4 porcje)

Cebulę i czosnek obrać, posiekać, a następnie - wraz z pokrojonm porem - zeszklić na oliwie w garnku. Dodać umyte i pokrojone w kostkę ziemniaki oraz pokrojoną na kawałki włoszczyznę, ziele angielskie, liście laurowe, pieprz i żeberka. Całość zalać wodą (1-1.5l w zależności jak gęstą zupę chcemy otrzymać). Gotować ok 5 minut. Dodać przepłukaną soczewicę. Gotować całość ok 15 minut pod przykryciem. Wyłowić włoszczyznę (w całości) i sprawdzić czy ziemniaki i soczewica są miękkie. Dodać passatę pomidorową oraz przyprawy - wymieszać i spróbować - ewentualnie doprawić do smaku. Podawać z ciemnym pieczywem. Smacznego!