Ja wiem jak to wygląda - odtrąbiłam w zeszłym roku dziesięciolatkę bloga i koniec. Prawda jest taka, że przełom 2018/2019 wprowadził sporo zamętu w moje życie - zmieniłam pracę, zmieniam mieszkanie, pochłaniają mnie różne fotograficzne tematy i jeszcze do Azji zdążyłam pojechać, więc siłą rzeczy na gotowanie, fotografowanie i pisanie bloga czasu mi nie starcza. Czy ktoś mógłby wydłużyć dobę?

Ale to nie znaczy, że stawiam ostatnią kropkę. Wszak jeść trzeba, a czasem się uda nawet jakąś fotkę w biegu strzelić. Także nie traćcie nadziei na nowe wpisy, a na pocieszenie zostawiam Wam przepis na pyszne polędwiczki w sosie musztardowym z pieczarkami (inspiracja od Kwestii Smaku):

Polędwiczki w sosie musztardowym z pieczarkami

Polędwiczkę pokroić na 1,5 cm plastry, posypać ziołami i świeżo zmielonym pieprzem. Pieczarki oczyścić i pokroić w ćwiartki. Na patelni rozgrzać łyżkę oliwy i przez 8-10 minut podsmażać na niej pieczarki, co chwilę mieszając. Gdy będą już zrumienione i odparowane, dodać masło i smażyć jeszcze 2 minut na złoty kolor. Następnie zdjąć pieczarki z patelni.

Na tę samą patelnię wlać dodatkową łyżkę oliwy, rozprowadzić po całej powierzchni i włożyć nań polędwiczki. Smażyć ok 3-4 minuty z każdej strony, w międzyczasie doprawiając solą.

Następnie wlać whisky i odparować. Dodać musztardę, śmietanę kremówkę wymieszaną z sosem sojowym, posiekaną natkę pietruszki i pieczarki - wymieszać i zagotować. Gotować chwilę aż sos się nieco zagęści. Podawać z pieczonymi ziemniakami. Smacznego!

Jesień, co prawda wyjątkowo powoli, acz nieuchronnie zawładnęła okolicą, więc czas na jakieś konkretniejsze danie. Od dłuższego czasu chodziła za mną porządna sałatka ziemniaczana, taka z dużą ilością dodatków. Koniecznie musiały być w niej pikantne korniszony oraz wkładka mięsna, ale rzecz jasna można sałatkę modyfikować dowolnie. Sos natomiast zawiera tajny składnik, ale można się bez niego obejść ;)

Sałatka ziemniaczana z szynką i pikantnym korniszonem

Obrane i pokrojone w dużą kostkę ziemniaki ugotować by były miękkie, ale nie rozpadały się. Po odcedzeniu przelać je zimną wodą żeby  przestały się gotować. Zostawić do odcedzenia.

Szynkę pokroić lub porwać na kawałki i smażyć na suchej patelni teflonowej, aż się nieco zrumieni. Korniszony pokroić w kostkę.

W dużej misce wymieszać ziemniaki z pozostałymi składnikami. W miseczce wymieszać składniki sosu i doprawić solą i pieprzem. Zalać sosem sałatkę i wymieszać. Odstawić do lodówki w chłodne miejsce na co najmniej godzinę, by składniki się przegryzły. Wierzch można posypać płatkami twardego sera. Smacznego!

Pierwszy leniwy weekend od bardzo dawna, dzięki czemu mogłam zaplanować jakiś poważniejszy obiad. Z czeluści lodówki wydobyłam zamrożone żeberka (a właściwie żebra solidne) jagnięce, zamarynowałam w sobotę i już w niedzielę mogliśmy cieszyć się ich boskim smakiem. Jagnięcina sama w sobie jest pyszna, więc nie potrzebuje wielu dodatków - dobre portugalskie wino i dużo świeżej szałwii i tymianku wystarczyły. Do jagnięciny podałam kopytka z fioletowych ziemniaków. Liczyłam na fajny wizualny efekt, niestety kluski po dodaniu mąki i ugotowaniu straciły swój piękny kolor... Za to masło szałwiowe do kopytek wynagrodziło wszystkie mankamenty wizualne kopytek :) Polecam!

Żeberka jagnięce marynowane w winie i ziołach

z kopytkami i masłem szałwiowym

(na 2 głodne osoby)

Żeberka umyć, osuszyć, pozbawić nadmiarowego tłuszczu. Natrzeć solą i pieprzem, ułożyć w brytfance. Pomiędzy żebra powciskać obrane szalotki w całości, posiekany czosnek i zioła, całość zalać winem i oliwą. Przykryć i wsadzić do lodówki, najlepiej na noc. Wieczorem i rano mięso poprzekładać, tak żeby marynowało się równomiernie. 

Następnego dnia: wyjąć brytfankę z lodówki, żeby się ogrzała do temperatury pokojowej, rozgrzać piekarnik do 200 st. C. Wstawić naczynie do nagrzanego piekarnika i piec ok 20 minut, następnie zmniejszyć temperaturę do 170 st. C i piec ok 1 godziny (sprawdzić widelcem czy mięso jest miękkie). W połowie pieczenia przełożyć żeberka na drugą stronę, żeby się piekły jednolicie. W międzyczasie przygotować kopytka i masło szałwiowe. Po upieczeniu wyjąć naczynie i odstawić na 5-10 minut. Żeberka podawać z kopytkami masłem szałwiowym. Smacznego!

Ryby goszczą na moim stole zdecydowanie za rzadko, ale filet z pstrąga w poniższym wydaniu na pewno wejdzie na stałe do menu. Mięso nawet po krótkim marynowaniu jest aromatyczne i pyszne. Pstrąga można podać z ryżem i ogórkami po chińsku, ale ze swojskim zestawem, w postaci młodych ziemniaków i fasolki szparagowej, też gra znakomicie. Mała uwaga: warto zaopatrzyć się w pęsetę do usuwania ości (może być zwykła, nieużywana kosmetyczna).

Pstrąg w orientalnej marynacie

Filet umyć, osuszyć, pozbawić ości, skórę oczyścić z łusek, następnie pokroić na mniejsze kawałki. Składniki marynaty wymieszać w misce i przelać do płaskiego naczynia żaroodpornego. Rybę zanurzyć w marynacie skórą do góry i wstawić do lodówki na co najmniej 30 minut. 

Piekarnik rozgrzać do 180 st. C. Naczynie z pstrągiem wstawić do piekarnika i piec ok 20 minut. Podawać z ulubionymi dodatkami. Smacznego!

Jarmuż to jedna z nielicznych "zdrowych" nowinek, która naprawdę do mnie przemówiła. Spokojnie, nie zacznę zaraz przygotowywać modnych zielonych koktajli (jedyne wersje płynne warzyw jakie przyswajam, to sok marchewkowy i barszcz wigilijny). Jem go w makaronach, zapiekankach i w postaci chipsów (uwielbiam!), a dziś padło na tartę. Szybką, bo na cieście francuskim, z kremową ricottą i suchą szynką (można z niej zrezygnować dla wersji wege). A jak pięknie się prezentuje... 

Przepis (na tartaletki, gwoli ścisłości) pochodzi z magazynu Kuchnia (01/2017), poniżej podaję z moimi modyfikacjami.

Tarta z ricottą, jarmużem i szynką szwarcwaldzką

(dla 2 głodnych osób lub 4 jako przystawka)

Piekarnik nagrzać do 200 st. C. Formę do tarty wyłożyć ciastem, dociskając je dokładnie do brzegów (i usuwając nadmiar ciasta). Ciasto ponakłuwać widelcem i piec ok 10-12 minut  obciążone fasolkami lub inną formą. Następnie zdjąć obciążenie i piec ok 5 minut, aż spód się zrumieni. 

Opłukane liście jarmużu ugotować na parze (ok 15 minut) lub udusić w gorącej wodzie (kilka minut) i odcedzić. W misce połączyć ricottę, żółtka, jarmuż, posiekany czosnek i dokładnie wymieszać. Doprawić do smaku i znowu wymieszać. Podpieczony spód wypełnić nadzieniem. Na wierzch położyć paski pokrojonej szynki i posypać parmezanem. Zapiekać 15-20 minut w 190 st C. Smacznego!

I jak tam? Odstawiliście już słodycze i rozpoczęliście postny żywot? Zero ciastek i czekolady aż do Wielkanocy? W dawnej kulturze polskiej miało to swój bardzo głęboki sens praktyczny - na przednówku i tak nie było co jeść (brak słodyczy nie był tu najpoważniejszym problemem), więc lepiej zacisnąć pasa i myśleć o innych sprawach. A i dziś dłuższe okresy wstrzemięźliwości w spożywaniu wysokokalorycznych dań wyjdą nam tylko na zdrowie ;).

Ale co zrobić, kiedy człowieka męczy ochota na słodkie, a obiecał sobie po raz tysięczny, że basta...? Ja proponuję sałatkę. Sałatka jest zdrowa przecież. A dziś, kiedy nie musimy czekać, aż wykiełkuje pierwsza polska zielenina, możemy taką sałatkę przygotować kiedy chcemy. Ok, może nie jest bardzo dietetyczna, ale zawiera karmelizowane gruszki, kozi ser i orzechy włoskie - same pyszne rzeczy. Przepis mam z warsztatów na Smolnej 8, a podaję z moimi modyfikacjami.

Sałatka z karmelizowanymi gruszkami i kozim serem

(na 2 osoby)

Rukolę umyć, osuszyć, rozłożyć na talerzach. Posiekane orzechy uprażyć na suchej patelni. Gruszki umyć, obrać, pozbyć się gniazd nasiennych, pokroić na ósemki. Na patelni rozgrzać ocet balsamiczny i wsypać cukier, następnie włożyć gruszki i smażyć na mocnym ogniu, aż sos się karmelizuje, a gruszki nieco zmiękną (ale nie będą się rozpadać).

Na rukoli rozłożyć kawałki koziego twarożku, a na nich gruszki. Całość posypać uprażonymi orzechami i polać karmelem spod gruszek (jeśli jest go za mało, można użyć miodu). Na koniec posypać świeżo zmielonym pieprzem. Smacznego!

Propozycja na weekendowy obiad prosto ze słonecznej Grecji. No dobra, tej zimy Grecja też ponoć nie taka słoneczna, a na Krecie spadł nawet śnieg (pierwszy od trzynastu lat!). Ale to tym bardziej dobra wymówka żeby posiedzieć w ciepłej kuchni, przy rozgrzanym piekarniku, w którym powoli dochodzi pyszna jagnięcina... Aż się rozmarzyłam na samo wspomnienie. 

Przepis pochodzi z książki Recipes from my greek kitchen Reny Salaman. Autorka twierdzi, że to tradycyjny odpowiednik niedzielnej pieczeni i niegdyś, gdy nie każdy w domu miał odpowiedni piec/piekarnik, zanosiło się rano naczynie z mięsem i ziemniakami do lokalnego piekarza, a następnie odbierało z upieczonym daniem w południe. Jedno naczynie, a danie dla całej rodziny gotowe. Jeśli tylko macie sprawne piekarniki, to przygotowanie tej potrawy nie nastręczy wam żadnych problemów.

Nagrzać piekarnik do 220 st. C. 

Mięso oczyścić z błon, ostrym nożem porobić nacięcia. Ząbki czosnku obrać, pociąć w niezbyt długie słupki i powciskać w nacięcia.

Na dnie naczynia żaroodpornego ułożyć mięso, a wokół niego pocięte w ćwiartki ziemniaki oraz przepołowione główki czosnku. Całość skropić oliwą, sokiem z cytryny i posypać połową ziół oraz przypraw, dodać szklankę gorącej wody.

Piec jagnięcinę przez 15 minut, następnie zmniejszyć temperaturę do 190 st. C i piec przez kolejną godzinę. Po tym czasie przewrócić mięso na drugą stronę, posypać resztą ziół i przypraw. Przemieszać również ziemniaki i dodać resztę wody. Piec kolejne 25-30 minut - ja potraktowałam jeszcze obie strony grillem przez ostatnie 10-15 minut, żeby mięso było ładnie zrumienione. Po wyjęciu naczynia, odstawić je na 10 minut, żeby mięso odpoczęło. Upieczony czosnek należy wyciskać z łupin i rozsmarowywać na mięsie i ziemniakach - smakuje obłędnie. Smacznego! 

Tak naprawdę tę gęś upiekłam parę miesięcy temu, ale uznałam, że przepis najlepiej podać w listopadzie, kiedy to sezon na tego wspaniałego ptaka się rozpoczyna. Szukajcie młodej Gęsi Owsianej lub Białej Kołudzkiej - te są nasze i najsmaczniejsze :). Umówmy się też, że gęś to wielkie ptaszysko, więc najlepiej zaprosić na nią rodzinę lub znajomych (szczególnie jak się zobowiążą do zrobienia dodatków - u nas było na bogato, goście przynieśli pieczone ziemniaki i bataty, topinambury i fenkuły...). Nadzianie gęsi jabłkami to niby klasyk, ale tutaj z twistem, bo jabłka i żurawina moczyły się w cydrze. Inspirowałam się kilkoma przepisami, ale chyba najbardziej tym ze strony Skumbrie w tomacie. Poniżej moja wersja....

Gęś faszerowana jabłkami z żurawiną i cydrem

(na 5-6 osób)

Gęś umyć i osuszyć (jeśli używamy mrożonej, trzeba ją rozmrozić najlepiej w lodówce, co może zająć do 2 dni). Podroby - jeśli są - należy odłożyć i zużyć do innej potrawy. Jeśli wewnątrz gęsi znajduje się duża warstwa tłuszczu, najlepiej ją usunąć (i przetopić na smalec). 

Wszystkie składniki do natarcia gęsi zmiażdżyć w moździerzu i dokładnie wymieszać, następnie natrzeć nimi ptaka z wierzchu i w środku. Odstawić na co najmniej godzinę (można zawinąć w folię i dostawić na noc, tylko pamiętać żeby wyjąć ją ze 2 godziny przed pieczeniem).

Jabłka umyć, osuszyć, pokroić w dużą kostkę (usuwając gniazda nasienne). Następnie w misce wymieszać z żurawiną, cydrem i tymiankiem i odstawić na pół godziny.

Gęś nadziać jabłkami z żurawiną, a otwór zaszyć bawełnianą nicią lub zabezpieczyć wykałaczkami. 

Ponieważ moja gęś mieściła się ledwo ledwo w brytfance, postanowiłam skorzystać z metody pieczenia podpatrzonej na Kwestii Smaku: Piekarnik rozgrzać do 190 st. C. Gęś ułożyć na jednym boku, skrzydłem go góry i piec bez przykrycia przez 40 minut. Następnie przewrócić gęś na drugi bok (również skrzydłem do góry) i piec następne 40 minut, również bez przykrycia.

Ostrożnie odlać część tłuszczu zgromadzonego w naczyniu (z niego też da się uzyskać smalec), a gęś położyć w naczyniu piersiami do góry. Zmniejszyć temperaturę do 170 st. C i piec ok godzinę pod przykryciem, a następnie gęś odkryć (można też polać tłuszczem z cydrem i piec ok godzinę bez przykrycia. Upieczoną gęś wyjąć z piekarnika i dać jej odpocząć przez 10 minut. Podawać z dowolnymi dodatkami. Smacznego!

Niby dopiero połowa sierpnia, ale czuć że lato powoli się kończy. Z resztą pogoda w ogóle nie rozpieszczała mnie w tym roku. Ale przynajmniej można się nacieszyć letnimi warzywami i owocami, bo one - na przekór wszystkiemu - rosną jak szalone i atakują z każdego straganu ;). Teraz mam fazę na pomidory i cukinie, właściwie moja lodówka do niedawna była nimi wypełniona po brzegi. Pomidory wylądowały w sosie, który będzie idealnym pocieszeniem zimą. A cukinie, między innymi, poszły do takiej pięknej tarty. Nie dość, że cieszy oko, to jeszcze fantastycznie smakuje - zarówno na ciepło, jak i na zimno... Można zabrać na piknik, jeśli tylko zdarzy się bezdeszczowy weekend (albo urządzić piknik w salonie).

Tarta z kozim serem i cukinią

Piekarnik nagrzać do 200 st. C. Formę do tarty wyłożyć ciastem, dociskając je dokładnie do brzegów (i usuwając nadmiar ciasta). Ciasto ponakłuwać widelcem i piec ok 10-12 minut  obciążone fasolkami lub inną formą. Następnie zdjąć obciążenie i piec ok 5 minut, aż spód się zrumieni.

W międzyczasie pokroić ser kozi i cukinię w plastry (do krojenia cukinii używam mandoliny). Na podpieczonym spodzie ułożyć naprzemiennie plastry cukinii i sera, posypać listkami tymianku. W miseczce wymieszać roztopione masło z miodem i posmarować wierzch nadzienia. Na koniec całość posypać tartym parmezanem. Zapiekać ok 25-30 minut, aż do zrumienienia. Podawać ciepłe lub zimne skropione sosem balsamicznym. Smacznego!

Wracając wczoraj do domu na pobliskim straganie kupiłam siatę malutkich morelek. Nie jestem wielką miłośniczką tych owoców, ale były takie śliczne, że nie mogłam się oprzeć. Nie chciałam jednak piec kolejnego ciasta, a dzięki ostatniej paczce-niespodziance od Malmy mam spore zapasy makaronu, zatem wybór był prosty. Tym razem nie zaglądałam do sieci w poszukiwaniu inspiracji, tylko zdałam się na własną intuicję. Słoność i intensywny smak boczku doskonale współgra ze słodyczą moreli, podkręconą rozmarynem i chili. Spróbujcie sami!

Tagliatelle z karmelizowanymi morelami i boczkiem

(na 2 osoby)

Boczek i cebulę pokroić w kostkę. Morele umyć, osuszyć, wypestkować i pokroić w ćwiartki. Makaron ugotować według przepisu na opakowaniu.

Rozgrzać dużą patelnię i obsmażyć boczek aż się zrumieni, następnie dodać cebulę i smażyć aż się zeszkli. Na mniejszej patelni lub w rondlu roztopić masło, dodać rozmaryn i morele. Posypać cukrem, wymieszać i dusić aż owoce zmiękną (ale nie zaczną się rozpadać!) i nieco skarmelizują. Doprawić pieprzem i chili. Wyjąć gałązki rozmarynu.

Morele (z całą zawartością naczynia) dodać do boczku i delikatnie wymieszać. Dodać ugotowany, odcedzony makaron i ponownie wymieszać. Nałożyć na talerze i, ewentualnie, posypać ulubionym serem (u mnie grecka Graviera). Smacznego! 

Rabarbarowy chutney chodził za mną dłuższy czas, nawet tu o tym pisałam. W końcu, w ostatni weekend udało mi się zrealizować plan. Przepis na to cudo wyszykałam u Bei, u której zawsze znajduję najlepsze przepisy na przetwory. Chutney wyszedł świetnie - uwielbiam takie słodko-ostro-kwaśne smaki. Choć na przyszłość planuję jeszcze bardziej zmniejszyć ilość cukru, ale to może być kwestia osobistych preferencji... Gotowy chutney od razu wykorzystałam do niedzielnego obiadu, czyli polędwiczki wieprzowej, a reszta poszła do słoika. Poniżej podaję przepis z moimi modyfikacjami.

Chutney rabarbarowy

Rabarbar umyć, osuszyć i drobno posiekać. Cebulę obrać i również drobno posiekać. Wszystkie składniki sosu wymieszać w szerokim rondlu lub na dużej patelni i gotować na wolnym ogniu, często mieszając, ok 50 minut. Gdy sos zgęstnieje, spróbować, ewentualnie doprawić i przełożyć do wyparzonych słoików. Ilość nie jest duża, ale jeśli chcemy chutney przechowywać to lepiej go pasteryzować. 

Polędwiczka wieprzowa

(najprostsza na świecie)

Rozgrzać piekarnik do 180 st. C. Polędwiczkę umyć, osuszyć, okroić z błon i zbędnego tłuszczu. Natrzeć solą, pieprzem i oliwą.  

Rozgrzać patelnię, najlepiej grillową, i obsmażać mięso ze wszystkich stron, aż się zrumieni. Wstawić patelnię do piekarnika (jeśli patelnia nie nadaje się do piekarnika, można przełożyć polędwicę do naczynia, które nagrzewało się wraz z piekarnikiem). Piec ok 18-20 minut. Upieczone mięso wyłożyć na talerz i odczekać z 5 minut z krojeniem. Pokrojoną w plastry polędwicę podawać z rabarbarowym chutneyem i ryżem. Smacznego!

Przepisów na proste tarty warzywne ciąg dalszy. Dziś będzie o bardzo efektownej i zaraz bardzo prostej tarcie nadzianej po czubek słodką botwinką. Znalazłam przepis na stronie Kukbuka i szalenie spodobał mi się pomysł, żeby ją zrobić na odwrót - najpierw przygotować nadzienie, potem przykryć ciastem francuskim i wsadzić do piekarnika. Miałam obawy czy nie zrobi się z tego jeden wielki bałagan, ale wyszła genialnie. Z kleksem śmietany (albo jogurtu) smakuje wspaniale. Poniżej podaję przepis z niewielkimi zmianami.

Tarta Tatin z botwinką

Tartę najlepiej przygotowywać na patelni z rączką odporną na wysokie temperatury. Piekarnik nagrzać do 180 st. C.

Botwinę umyć i osuszyć. Buraczki obrać i drobno pokroić. Gałązki i liście również osobno pokroić. Cebulę obrać i posiekać. Na patelni rozgrzać niewielką ilość oliwy i wrzucić buraczki. Chwilę smażyć na niewielkim ogniu. Po ok 10 minutach dodać cebulę, chili, tymianek, wymieszać i chwilę smażyć, aż cebula się zeszkli.

Następnie dodać ocet, syrop klonowy i gałązki botwiny, wymieszać. Na koniec dodać liście, wymieszać i chwilę poddusić, aż nieco ściemnieją.

Zestawić patelnię z ognia, przykryć farsz ciastem francuskim, delikatnie zawijając jego brzegi pod spód (uważając by się przy tym nie oparzyć). Na środku ciasta zrobić nożem niewielki otwór, przez który będzie uciekać para wodna. Przygotowaną tartę wstawić do piekarnika na ok 15-20 minut - ciasto powinno się zrumienić. Wyjąć z piekarnika i odwrócić, pomagając sobie talerzem. Jeść z kleksem śmietany lub jogurtu. Smacznego!

Czas na drugą część weekendowego męskiego gotowania. Wreszcie nadszedł moment by sporządzić coś ze wspaniałej książki Suwała, Baron i inni (tak wspaniałej, że nawet Luby nie kręcił na nią nosem, tak jak na inne, pojawiające się w domu książki kucharskie). Jest to kolejne kulinarne dziecko Dwóch Sióstr (tych od Słodkiego Elizy Mórawskiej, Jadłonomii Marty Dymek czy Alfabetu ciast Zofii Różyckiej). Pięciu facetów - dwóch szefów kuchni, rzeźnik, specjalista od ryb i barman - zdradza swoje kulinarne sekrety i różne anegdoty z życia. To co mnie ujmuje w tych "szefowych" kawałkach (oprócz barwnych anegdot, rzecz jasna), to spory zestaw przepisów na różne podstawowe dania: buliony, majonezy, sosy, ale też purée z groszku, ziemniaki Dauphinoise itp. No bo o innych, jak np o świńskich uszach czy całej świńskiej głowie chętnie poczytam - ale gdzie? kiedy ja to zrobię? Z resztą tymi świńskimi uszami, flakami, nerkami i tym podobnymi Suwała, Baron i inni wygrywają w cuglach z każdą dostępną książką na rynku. Takich książek po prostu nie ma. Dlatego wybaczam pewne niedociągnięcia (np brak indeksu! udało mi się znaleźć indeks, jednak jestem ślepa) i zabieram się do roboty.

Przepisy są bardzo zróżnicowane. Szefowie kuchni idą w restauracyjną jakość i ilość (4 porcje to minimum) - zostawiam je na jakąś specjalną okoliczność z przyjaciółmi. Ale już Grzegorz Kwapniewski, zwany Szalonym Rzeźnikiem, podaje bardzo fajne proste przepisy na mięsa. Między innymi na łopatkę jagnięcą (str. 271), która w zasadzie sama się robi. Właśnie czegoś takiego potrzebowałam w ostatnią niedzielę, gdy wokoło krążyły zarazki i inne paskudztwa i naprawdę nie miałam sił na nic bardziej wymyślnego. Ale przecież najprostsze rzeczy najczęściej są najlepsze. I tak właśnie jest z tą łopatką.

Wolno pieczona łopatka jagnięca

Piekarnik rozgrzać do 250 st. C.

Łopatkę - umytą, oczyszczoną z błon i osuszoną natrzeć oliwą, solą, oprószyć pieprzem i położyć na arkuszu folii aluminiowej. Na wierzch ułożyć gałązki tymianku, wokół rozsypać nieobrane ząbki czosnku. Całość ściśle zawinąć w folię aluminiową, tak by nie było żadnych dziur - sos nie może wyciec w czasie pieczenia.

Włożyć łopatkę do nagrzanego piekarnika i od razu zmniejszyć temperaturę do 180 st. C. Po 3 godzinach wyjąć łopatkę z piekarnika i serwować. Można podać z ziemniakami w mundurkach, koniecznie polewanymi tłuszczem spod łopatki. Smacznego!

Ostatni weekend spędziłam z dwoma fantastycznymi facetami. No dobra, nie spędziłam z nimi dosłownie, a raczej z ich książkami. Ale i tak było super. Na pierwszy ogień poszedł Yotam Ottolenghi, brytyjski kucharz o izraelskich korzeniach. Mam na półce jego Jerozolimę oraz Obfitość i tym razem sięgnęłam do tej drugiej. Pięknie wydane tomiszcze zawiera 120 przepisów na potrawy wegetariańskie. Ottolenghi sam nie jest wegetarianinem, ale docenia nieskończoną różnorodność smakową jaką dają warzywa. Muszę przyznać, że to mój ulubiony typ kucharza :)

Co tu dużo mówić Obfitość to wspaniała książka. Systematyka w niej jest dosyć płynna, z początku niby mamy rozdziały podzielone z grubsza według rodzaju kolejnych roślin (bulwy i korzenie, cebulowe, grzyby itd), ale pod koniec podział się rozmywa i zostajemy z makaronami, kaszami, owocami i serami... Ale nie przeszkadzało mi to w lekturze. Zdjęcia są, rzecz jasne, bardzo ładne, choć nie jakieś wybitne czy charakterystyczne. Dużo zbliżeń i konkretne prezentacje potraw - dość minimalistycznie, ale też nie mam nic przeciwko. A prezentowane dania są bardzo ciekawe... Ottolenghi pełnymi garściami czerpie ze swojego izraelskiego czy - szerzej - bliskowschodniego dziedzictwa i kusi różnymi nietypowymi połączeniami.

Mnie skusił tartą z karmelizowanym czosnkiem (str. 38). To agresywne, ostre, nieznoszące konkurencji warzywo zostało zmiękczone i pokonane słodyczą octu balsamicznego i szczypty cukru, dzięki czemu genialnie komponuje się z aromatycznym kozim serem. Czysta poezja. Koniecznie spróbujcie.

Tarta z kozim serem i karmelizowanym czosnkiem

(5-6 porcji)

Ciasto francuskie rozwałkować i wyłożyć nim formę do tarty o średnicy 28 cm. Na wierzch rozłożyć papier i wysypać fasolę / ceramiczne kulki. Wstawić na 20 minut do lodówki.

Piekarnik rozgrzać do 180 st. C. Wstawić tartę do piekarnika i podpiekać ją przez 20 minut. Następnie wyjąć obciążenie i piec kolejne 5-10 minut, aż ciasto się zarumieni. Odstawić spód na bok, nie wyłączając piekarnika.

W międzyczasie należy skarmelizować czosnek. Włożyć ząbki czosnku do garnka, zalać dużą ilością wody i zagotować. Następnie zmniejszyć ogień i blanszować ząbki przez 3 minuty. Odcedzić. Osuszyć garnek, wlać oliwę i włożyć z powrotem czosnek. Smażyć na dużym ogniu 2 minuty, następnie dodać ocet balsamiczny oraz wodę, doprowadzić do wrzenia i gotować 10 minut na małym ogniu. Dodać cukier, tymianek i szczyptę soli. Podgrzewać na średnim ogniu ok 10 minut, aż większość płynu odparuje, a ząbki czosnku pokryją się ciemnym, karmelowym syropem.

Na spód tarty wyłożyć pokruszony świeży kozi ser i pokrojoną kozią goudę (lub inny twardy). Na serze rozłożyć czosnek w syropie. W miseczce roztrzepać jajka ze śmietaną, doprawić solą i świeżo zmielonym pieprzem. Gotowym sosem zalać równomiernie tartę.

Temperaturę w piekarniku zmniejszyć do 160 st. C. Tartę piec 35-40 minut, aż wierzch się zetnie i zarumieni. Gotową tartę posypać listkami tymianku i podawać z sałatą. Smacznego!

Obfitość. Wegetariańska kuchnia autora Jerozolimy

Yotam Ottolenghi
Tłumaczenie Katarzyna Skarżyńska
Wydawnictwo Filo
Warszawa 2015

Melasa z granatów idealnie nadaje się do marynowania mięsa, szczególnie drobiu. Kiedyś już prezentowałam pieczone pałki w melasie, dziś mam dla Was szaszłyki z piersi kurczaka. Marynata jest bardzo prosta - składa się z melasy, odrobiny soku z cytryny oraz miodu, do tego zioła, przyprawy i już. Kurczak musi w niej poleżeć co najmniej kilka godzin (a najlepiej przez noc). Szaszłyki smażone na mocno rozgrzanej patelni grillowej pozostają soczyste, a dzięki marynacie mają świetny, słodko-kwaśny smak. Gorąco polecam!

Szaszłyki z kurczaka marynowane w melasie z granatów

(2 porcje)

Pierś umyć, osuszyć, oczyścić z błon, tłuszczu i kości. Mięso pokroić wzdłuż na paski lub w kostkę i umieścić w misce. Wszystkie składniki marynaty - melasę, miód, sok z cytryny, oliwę i przyprawy - dokładnie wymieszać, następnie zalać nią mięso. Kurczaka wsadzić do lodówki na kilka godzin lub całą noc. Co jakiś czas mięso mieszać, tak by marynata pokrywała równomiernie wszystkie kawałki.

Wyjąć kurczaka z marynaty i nadziać na patyczki. Mocno rozgrzać patelnię grillową, następnie smażyć szaszłyki po 2-3 minuty z każdej strony. W międzyczasie można zlać marynatę do małego rondelka i gotować ją na średnim ogniu, aż się zredukuje. Szaszłyki podać posypane pestkami granata i listkami bazylii, u mnie z pęczakiem, ale ryż lub po prostu jakaś sałata, też by pasowały. Smacznego!

Ten przepis jest idealny na romantyczną kolację. Dość prosty, a efektowny, wykwintny, ale nie wymagający jakiejś kuchennej ekwilibrystyki. Średnio ogarnięta osoba jest w stanie go przygotować bez problemu. A rezultat jest po prostu zachwycający: miękka kaczka rozpływa się w ustach, a pomarańczowy sos z imbirem i żurawiną doskonale się z nią komponują. Przepis pochodzi z Kwestii Smaku, poniżej z moimi niewielkimi modyfikacjami.

Piersi kaczki w sosie pomarańczowym

z imbirem i żurawiną

(na 2 osoby)

Do miski włożyć żurawinę, starty imbir, skórkę pomarańczową, przyprawę piernikową oraz miód - wszystko wymieszać i odstawić. Piekarnik nagrzać do 200 st. C.

Piersi umyć, osuszyć ręcznikiem papierowym, skórkę ponacinać na krzyż aż do mięsa.  Rozgrzać olej na patelni, włożyć piersi skórką do dołu i smażyć na średnim ogniu ok 4-5 minut aż się ładnie zezłoci. Następnie przełożyć piersi na drugą stronę i smażyć kolejne dwie minuty. Mięso przyłożyć do piekarnika (pozostały tłuszcz z patelni zlać do słoiczka - jest idealny do pieczonych warzyw). Kaczkę piec 15-18 minut (w zależności jak mocno wypieczone lubicie mięso). Po tym czasie mięso wyjąć na talerz i odstawić na talerz na kilka minut (przykryć folią aluminiową), a następnie pokroić w plastry.

Przygotować sos: na patelnię po kaczce wlać soki, które wypłynęły w czasie pieczenia, dodać wino i zagotować. Gotować chwilę na dużym ogniu żeby płyn się mocno zredukował. Następnie dodać pozostałe składniki sosu i zagotować. Gdy sos zgęstnieje odstawić patelnię z ognia, dodać ugotowany ciepły ryż i pokrojoną w plastry kaczkę. Natychmiast podawać. Smacznego!

Kolejna propozycja z sarną w roli głównej. Tym razem dostarczony kawałek był zdecydowanie z przeznaczeniem na gulasz, ale - podobnie jak comber - marynowałam go w całości przez dwa dni. Można marynatą zalać już pokrojone kawałki - wtedy wystarczy znacznie krótszy czas. Tym razem wypróbowałam bejcę maślankową i muszę przyznać, że mięso po niej było wybitnie miękkie i delikatne, a gulasz potrzebował zaledwie dwóch godzin (a nie standardowych trzech-czterech) na dojście. 

Gulasz z sarniny

(na 5-6 osób)

Rozetrzeć w moździerzu jagody jałowca, goździki i pieprz, liście laurowe rozkruszyć. Wszystkie przyprawy dodać do maślanki. Osuszone i oczyszczone mięso włożyć do szklanego naczynia i zalać maślanką, następnie przykryć i odstawić do lodówki/ w chłodne miejsce na 1-2 dni (mięso co jakiś czas obracać; można też od razu mięso pokroić i trzymać w bejcy krócej, max dobę).

W dniu przygotowywania gulaszu: Mięso wyjąć z bejcy, osuszyć i pokroić na gulaszowe kawałki. Oprószyć mięso solą, pieprzem, wędzoną papryką i mąką. Na patelni rozgrzać olej lub oliwę, następnie obsmażyć boczek. Dodać mięso i dokładnie je usmażyć. Przełożyć mięso do dużego rondla. 

Na patelnię dodać olej lub oliwy i zeszklić posiekaną cebulę i czosnek. Następnie dodać włoszczyznę i jeszcze chwilę obsmażać. Dodać warzywa do mięsa, podlać winem i bulionem, zagotować, a następnie zmniejszyć ogień i dusić pod przykryciem ok 2-4 godziny (do czasu aż mięso zmięknie). Na osobnej patelni rozgrzać oliwę z łyżką masła i obsmażyć pieczarki na złoto. Dodać je pod koniec gotowania gulaszu razem z pokrojonymi ogórkami kiszonymi. Doprawić gulasz solą i pieprzem. Podawać z razowym chlebem i gruszkami z octu. Smacznego!

Jesień i wczesna zima to najlepszy czas na jedzenie dziczyzny. A tak się doskonale złożyło, że właśnie w moje ręce (za sprawą niezawodnego kolegi K.) wpadła sarna. I to aż w dwóch postaciach: combra oraz szynki na gulasz. Dziś będzie o przygotowaniu tego pierwszego. Ponieważ żaden przepis nie przemawiał do mnie w pełni, więc poniżej przedstawiam własny miks. Młodą i dobrze skruszałą dziczyznę można od razu poddawać dalszej obróbce, ale bejcowanie (czyli marynowanie) nada jej jeszcze ciekawszego smaku. W tym przypadku użyłam bejcy z czerwonego wina, sprawdziła się idealnie - również w trakcie pieczenia. Wbrew pozorom taka sarna szybko się robi, tylko trzeba ją zacząć dwa-trzy dni wcześniej przygotowywać. No to do dzieła!

Sarni comber pieczony

(na 4 osoby)

Comber umyć, osuszyć, pozbawić błon. Cebulę pokroić w plasterki, liście pokruszyć, pozostałe przyprawy najlepiej nieco rozetrzeć w moździerzu. Mięso przełożyć do szklanego naczynia (niezbyt płaskiego i nie znacząco większego od combra). Zalać winem i dodać pozostałe składniki zalewy. Mięso przykryć i pozostawić w chłodzie na 1-2 dni, co jakiś czas przewracając.

W dniu pieczenia: Piekarnik rozgrzać do 200 st. C. Mięso wyjąć z bejcy i osuszyć, następnie natrzeć solą i pieprzem. Nożem porobić wgłębienia i powtykać w nie słoninę. Wsadzić mięso w naczyniu żaroodpornym do piekarnika, po 20 minutach zmniejszyć temperaturę do 180 st. C i piec kolejne 40-50 minut (na ostatnie 10 minut można włączyć termoobieg). Co jakiś czas polewać mięso marynatą i bulionem (odrobiną, nie trzeba zużyć całości).

Mięso wyjąć, odstawić na 5 minut. W międzyczasie w garnku zredukować płyn spod pieczeni (ewentualnie dodać więcej marynaty), doprawić solą i pieprzem oraz zagęścić mąką. Mięso odkroić od kości i pokroić w plastry. Mięso podawać z sosem i ziemniakami puree (u nas z boczkiem i porem). Smacznego!