Oto obiecany przepis na wytrawne, ale nadal deserowe ciasteczka. Coś dla tych, którzy nie lubują się w słodyczach:

Z podanych składników zagnieść ciasto. Na 15 min wstawić do lodówki. Rozwałkować cienko i wykrawać kształty. Piec 15-20 min w 180 st. C (uważając, żeby się nie przypaliły). Przestudzone polukrować lukrem z 1 białka i szklanki (lub więcej) cukru pudru. Cukru waniliowego w ciastkach praktycznie nie czuć, więc lukier mile przełamuje ich wytrawność.

Kumulacja Panie. Wszystko kręci się wokół świąt, do świąt, od świąt. Pisanie jak widać musiałam odwiesić na kołek w grudniu. Zbierałam siły. A ponieważ już większość tych sił zużyłam, to dziś też nie będzie przepisów, tylko fotostory ;)

Impreza gwiazdkowa w pracy? Karnawałowe spotkanie ze znajomymi? Polecam gorąco kruche babeczki w dwóch wersjach: pieczarkowej i szpinakowej. Robotę można rozłożyć sobie spokojnie na dwa dni - jednego zrobić farsze (u mnie były to pieczarki z cebulką, szpinak z czosnkiem, ale można poszaleć dowolnie), drugiego dokończyć dzieła. Ciasto kruche najprostsze robi się szybko, trochę jest tego lepienia, napełniania, ale efekt wart zachodu.

A na drugą nóżkę - jako uniwersalny prezent, ozdoba choinkowa czy nieodzowny element świąteczny - pierniczki! Tym razem podejrzałam tu i ówdzie piernikowe witrażyki - efekt może nie idealny, ale kierunek globalnie dobry ;) Poza tym obkupiłam się w tym roku w przeróżne posypki, więc mogłam poszaleć:

A na koniec chciałabym wszystkim moim Czytelnikom, życzyć spokojnych, radosnych i smakowitych Świąt :)

Za oknem wiosna i jakoś ciężko przyzwyczaić się do myśli, że za niecały miesiąc są święta. A niedawno przyszły do mnie barwniki, dzięki którym mam nadzieję poszaleć przy ozdabianiu tegorocznych pierniczków. Bardzo je chciałam wypróbować, ale skoro aura nie sprzyja myśleniu o świątecznych dekoracjach, postanowiłam zrobić prościutkie babeczki Nigelli (w Nigella gryzie to przepis na babeczki z czekoladowym nadzieniem lub fioletowym lukrem, cóż u mnie są jasne babeczki polukrowane na czerwono i żółto).

W misce dokładnie zmiksować mąkę, cukier, masło, jaja, proszek do pieczenia, aż stworzy się jednolita masa. Dodawać mleko i miksować, aż do uzyskania gładkiego ciasta. Do każdego otworu formy / foremki nałożyć taką samą ilość ciasta.

Lukier: przesiany cukier (na pierwszy rzut oka jest go strasznie dużo, ale tak ma być) wymieszać z kilkoma łyżkami gorącej wody (tak by uzyskać gładką, dającą się rozsmarowywać, lecz nie za rzadką masę). Dodać kroplę barwnika, wymieszać - jeżeli kolor jest mało intensywny, można powtórzyć.


Babeczki są pyszne, banalnie proste (zrobiłam je w ok 1.5h łącznie z polukrowaniem), choć następnym razem spróbuję lukier zrobić przynajmniej częściowo na soku z cytryny, bo taki na wodzie jest dla mnie jednak za słodki. Barwniki za to są genialne w 100% i już nie mogę się doczekać Świąt :)

Wreszcie moje marzenie się spełniło i stałam się posiadaczką takiej patelni. Zbiegiem okoliczności w moim bardzo przeciętnym supermarkecie pojawił się ser typu halloumi*, który chodził za mną od dawna i w związku z tym postanowiłam go zanabyć, a następnie zgrillować. Razem z cukinią, która chyba zaczęła się rozmnażać w mojej lodówce, bo zawsze tam jest ;). Cóż, dodać - obiad był pyszny.

Cukinię umyć, odkroić koniec i pociąć w plastry (wzdłuż lub w poprzek jak kto woli). Posolić i odstawić na 15 min. Następnie przepłukać i osuszyć. Skropić oliwą i dokładnie wymieszać ze zmiażdżonym czosnkiem. Ser odsączyć z zalewy i pokroić w 1 cm plastry.

Patelnię grillową mocno rozgrzać, następnie zmniejszyć ogień/ moc grzania na średni i kłaść na nią plastry cukini, a jeżeli jest na to miejsce - obok plastry sera. Przprawić na patelni solą (byle nie ser! jest mocno słony sam z siebie), pieprzem i bazylią. Smażyć aż cukinia zmięknie a na serze pojawią się apetyczne paseczki. Podawać gorące, np z sałatką z pomidorów.


*Halloumi to cypryjski ser z mleka koziego i owczego (dziś również zmieszanego z krowim). Nie topis się tak błyskawicznie, jak inne sery, więc doskonale nadaje się do smażenia czy grillowania :)

Różowo mi. Nawet w taki szaro-bury listopadowy dzień. Dzięki żurawinie i całkiem niedawno nabytej książce - Kuchnia Marty. Kolory smaków Marty Gessler. W księgarniach chodziłam wokół niej długo, bo jednak cena już taka większa, a jakoś nie byłam przekonana i do autorki i do założeń zbioru. Sama nie wiem czemu. Teraz wydaje mi się genialny. Wreszcie coś innego niż Sto potraw z ziemniaka, coś nie ułożonego wg kolejności spożywanych dań czy nawet pór roku. W książce Pani Gessler bowiem główną kategorią jest kolor.

Jest to raczej książka do czytania-delektowania, do szukania inspiracji. Raczej nie polecam osobom żądnym dokładnych receptur i odpowiednio jasnych zdjęć. Ba, w tych zdjęciach wszak chodzi o kolor i fakturę. Po wstępnym przejrzeniu zaś okazało się, że jest tu wiele ciekawych propozycji i już mam kilka rzeczy do wypróbowania na oku.

I na pierwszy rzut poszła żurawina pod postacią żurawinowego parfait. Przepis cytuję za książką Marty Gessler:

Żurawiny usmażyć z cukrem. Wlać sok z cytryny, ostudzić. Jajka ubić z cukrem pudrem i cukrem waniliowym. Dodawać stopniowo serek mascarpone. Ubić śmietanę i połączyć z masą serową. Wrzucić połowę żurawiny i wymieszać. Wlać do prostokątnej, wyłożonej folią blaszki. Zamrozić.

U mnie parfait mroziło się całą dobę, więc musiałam chwilę odczekać aż zechciało opuścić blaszkę. Żurawia smażona też przybrała postać raczej konfitur niż sosu, niemniej jednak nie odebrało jej to smaku. Parfait jest słodkie i bardzo kremowe. Po prostu doskonałe.

Konkretnie na wątróbce kurzej. A owo coś to żurawina w postaci sosu-musu. Inspiracja z internetu z moimi modyfikacjami. Jestem na etapie zafascynowania żurawiną, więc to na pewno nie ostatnia żurawinowa propozycja (niestety w mojej okolicy owocu tego dostać nie można, nad czym bardzo boleję, bo czuję że mogłabym poszaleć). Czy Wam też żurawina kojarzy się świątecznie?

Żurawinę umyć i odcedzić. W rondelku rozpuścić masło i dusić żurawinę aż się porozpada. Na koniec dodać przyprawy (stosując ilość do swojego smaku) i dosłodzić miodem. Jeżeli jest zbyt gęste dodać trochę wody. Można też przetrzeć przez sito, jeżeli ktoś woli bardziej gładką konsystencję.

Umyć i oczyścić wątróbkę, a następnie posolić, popieprzyć i lekko oprószyć mąką. Na patelni rozgrzać oliwę. Smażyć wątróbkę, najlepiej pod przykryciem. Cebulę pokroić, dodać do wątróbki i smażyć aż wątróbka stanie się miękka, a cebulka się zezłoci. Podawać z musem żurawinowym.

Czyli murzynek. Jako że zostawiam Lubego na kilka dni samego na włościach zażyczył sobie murzynka na pocieszenie. Postanowiłam zrobić mniejsze ciasto używając keksówki, a z reszty upiec babeczki z czekoladą. Babeczki wyszły dobre, więc myślę, że i murzynek będzie niezgorszy ;).

Masło, cukier, mleko i kakao podgrzać do całkowitego rozpuszczenia i połączenia. Odlać pół szklanki na polewę. Rozdzielić żółtka od białek. Wymieszać mąkę z proszkiem do pieczenia, dodać żółtka i wlewając powoli przestudzony płyn, miksować. Ubić pianę z białek na sztywno i delikatnie wmieszać w ciasto. Można dodać rodzynki wcześniej namoczone i obtoczone w mące. Piec ok 45min w temp. 180st.C.

Na polewę: podgrzać płyn wraz z kostkami czekolady i cukrem pudrem do całkowitego rozpuszczenia. Polać przestudzone, wyjęte z formy ciasto. Smacznego!

... i lekarz nakazał kotka wołowiną podkarmiać. Wołowiny starczyło też dla nas, a mnie zamarzył się taki jesienno-zimowy, sycący obiad. Zrobiłam więc gęsty i aromatyczny gulasz - pyszny, choć trzeba mu poświęcić dłuższą chwilę.

Wołowinę pokroić w kostkę. Oprószyć solą, pieprzem, papryką i ziołami, skropić oliwą. Posiekać cebulę, czosnek, pokroić marchewkę w plasterki. Rozgrzać oliwę w rondlu i zeszklić warzywa. Rozgrzać oliwę na patelni i smażyć mięso, aż będzie brązowe. Dodać mięso do warzyw (do ciepłej jeszcze patelni można nalać trochę piwa i odmoczyć wszystkie pyszne przysmażone resztki, które następnie wlewamy do rondla). Mięso zalać gorącą wodą, tak by było w miarę przykryte. Dodać liść laurowy i kilka ziaren ziela angielskiego. Dusić pod przykryciem, na wolnym ogniu, ok. 30 min. Dodać pokrojone pomidory, wymieszać i dusić jeszcze z 10-15 min. Zabielić śmietaną z mąką. Podawać z ulubionymi dodatkami - u nas była soczewica.

Nie jest to najszybszy obiad na świecie, ale miło się go gotuje w ciepłej, jasnej kuchni, gdy za oknem ciemno i deszczowo.

Lodówka świeci pustkami, bo niestety ostatnio mamy nieco ważniejsze sprawy na głowie niż zakupy. Ale jeść trzeba. Dziś przeglądałam moje książki w poszukiwaniu czegoś, co zawierałoby kurczaka i niewiele więcej, ale było ciekawe...

I dzięki a lilltle taste of thailand udało się. Znalazłam tam smażonego kurczaka z holy basil. Rzecz jasna nie miałam owej świętej bazylii zwanej inaczej tulasi lub bazylią azjatycką, no ale od czego jest wyobraźnia. Przekształciłam przepis i wyszło coś oryginalnego, danie o słodko-ostrym smaku przełamany naszą zwyczajną bazylią. Polecam!

Przygotować makaron zgodnie z przepisem na opakowaniu. Pokroić kurczaka w paski lub kostkę. Przecisnąć czosnek przez praskę, drobno posiekać papryczki i wymieszać z sosem sojowym. Sos dodać do kurczaka i dokładnie wymieszać, tak by pokrył wszystkie kawałki. Rozgrzać olej na patelni lub w woku i smażyć kurczaka aż będzie ugotowany w środku. Dodać sos rybny i cukier i mieszać na mniejszym ogniu, aż cukier się rozpuści. Dodać odcedzony makaron i porwane listki bazylii. Wymieszać i podawać :).

Przeglądając niedawno moje rozliczne książki wpadłam na świetny i banalnie prosty pomysł na imprezową przekąskę. Banalnie prosty a nawet genialnie prosty, bo rzecz z jednej strony robi odpowiednie wrażenie (ej, ale to naprawdę ty zrobiłaś/łeś?), a z drugiej nawet osoba z dwiema lewymi rękami do gotowania jest w stanie to zrobić. A do tego robi się błyskawicznie.

Ciasto wyjmujemy odpowiednio wcześniej z zamrażarki (najlepiej rozmrażać w lodówce np przez noc). Przygotować dodatki: podsmażyć boczek, cebulkę, zrobić tapenadę czy pesto (można użyć gotowych dobrej jakości), zetrzeć ser itd.

Jeśli używamy ciasta w jednym kawałku, rozwałkować i podzielić na 3 prostokąty. Ja miałam w 6 płatach i nie wałkowałam go. Brzegi ciasta posmarować rozmąconym żółtkiem. Na każdy płat posypać inny dodatek (u mnie: boczek z cebulą, ser z papryką w proszku, pesto z suszonymi pomidorami). Zwinąć wzdłuż dłuższego boku, ściśle i mocno dociskając koniec. Ostrym nożem pokroić na plastry ok 0,5-1cm (im więcej nadzienia tym grubsze plastry).

Jesień to czas grzybów, ale dziś będzie o grzybach nie leśnych a uprawianych. Bynajmniej nie chodzi mi o dobrze znaną pieczarkę, a o boczniaki. Dla mnie to prawdziwy grzyb-niespodzianka ;). Zapewne dla tego, że w moim rodzinnym domu się go po prostu nie jadło. W związku z tym ja też przechodziłam obok niego obojętnie. Ale ostatnio Luby w przypływie inwencji twórczej grzyb ów nabył. Głowiłam się co tu z niego przyrządzić i w końcu zdecydowałam się chyba na najbardziej popularny przepis, czyli kotlety z boczniaka. Podchodziłam do tego pomysłu trochę, jak ten tytułowy pies do jeża, ale wynik eksperymentu okazał się wysoce zadowalający. Na dodatek przepis jest banalny.

Boczniaki umyć a następnie osuszyć papierowym ręcznikiem. Przyprawić wg smaku. Wymoczyć każdego grzyba w rozmąconym jajku, a następnie dokładnie obtoczyć bułką tartą. Smażyć na rozgrzanym oleju, aż panierka się zrumieni. Grzyby są delikatne, ale mają swój wyraźny smak. My zjedliśmy je w towarzystwie pieczonych ziemniaków i brokuła.

Dziś kolejna szpinakowa propozycja, tym razem z łososiem. Swoją drogą ostatnio, co robię sos z wędzonym łososiem, wydaje mi się on strasznie słony. A tu szpinak i śmietana ładnie tą słoność niwelują.

Pokroić cebulę w drobną kostkę i wrzucić na rozgrzaną oliwę. Gdy cebula się zeszkli, dodać szpinak i chwilę podusić aż zmniejszy objętość. Delikatnie posolić i popieprzyć. Łososia pokroić w paski i skropić sokiem z cytryny, następnie dodać do szpinaku. Wymieszać dokładnie. Zmniejszyć ogień i dodać śmietanę - znów wymieszać i ewentualnie doprawić. Podawać z farfallami ugotowanymi al dente.

Jeśli macie przypadkiem umyty* lub mrożony szpinak, to mam dla Was propozycję na szybki i pyszny obiad.

Zagotować wodę na makaron i gotować go wg czasu na opakowaniu (lub nieco krócej, żeby był al dente). Pokroić cebulę i posiekać czosnek. Na patelni rozgrzać 3 łyżki oliwy, a następnie zeszklić cebulę i czosnek. Jeśli liście szpinaku są duże - porwać, jeśli małe - można w całości wrzucić na patelnię. Uwaga: szpinak mrożony dobrze jest wcześniej rozmrozić, np przez wrzucenie na chwilę do gotującej się wody. Potem należy go mocno odsączyć. Tak samo jeśli używamy dopiero co umytego szpinaku - można go osuszyć ścierką lub odwirować w wirówce do sałaty. Gdy szpinak się poddusi i znacznie zmniejszy swoją objętość można go doprawić. Na koniec dodajemy pokrojone w paski pomidorki; można też dodać łyżkę oleju z zalewy.

*nie wiem, jak Wy, ale ja zawsze muszę dokładnie umyć każdy listek szpinaku, co powoduje, że jeśli nie mam go umytego "na zapas" to obiad przestaje być szybki.

Takie najprostsze kruche na poprawę humoru w paskudne jesienne wieczory. Do herbaty czy kawy. Poza tym musiałam wypróbować foremki z Ikei :) - forum pracowe orzekło, że najfajniejszy ślimak, ja tam lubię jeżyki (choć słabo widać, gdzie się taki jeżyk zaczyna a gdzie kończy).

Prawda jest też taka, że po wakacyjnych szaleństwa, poza wspomnieniami, zostaje też nieco więcej centymetrów talii. Na żadne diety przechodzić nie będę, poza dietą MŻ, rzecz jasna ;), ale odgrzebałam sobie książkę o daniach niskotłuszczowych, w poszukiwaniu inspiracji. I znalazłam - inspirację na danie hinduskie - zmieniłam kompletnie skład, jako że nieco inne warzywa miałam niż przepis wymagał i tą moją przeróbkę podaję, bo wyszła bardzo smacznie (oczywiście warzywa można zmieniać, w przepisie oryginalnym były np. ziemniaki i pomidory, można z powodzeniem dodać kalafiora):

Soczewicę przepłukać, wrzucić do garna, zalać wodą i gotować. Uważać, żeby się nie rozgotowała (co niestety mi się przytrafiło*)! Cukinię pokroić na kawałki, osolić na cedzaku i zostawić na 15 min, że ociekła. Cebulę i marchewkę pokroić w kostkę, fasolkę pokroić, czosnek posiekać, papryczkę wypestkować i drobno pokroić. Przepłukać i osuszyć papierowym ręcznikiem cukinię. Rozgrzać na patelni olej, wrzucić nań cebulę i smażyć aż będzie złota. Dodać cukinię i smażyć aż trochę zmięknie. W międzyczasie podgotować trochę fasolkę - gdy już nieco zmięknie, należy ja odcedzić. Dodać fasolkę i marchewkę, smażyć kolejne kilka minut. Dodać czosnek i papryczkę, zamieszać i jeszcze chwilę potrzymać na ogniu. Doprawić do smaku. Dodać ugotowaną soczewicę, wymieszać dokładnie i nakładać. Smacznego!

Na szczęście wspomnienia zostają na dłużej. Co tu dużo mówić, Chorwacja jest wspaniała i już teraz wiem czemu tyle osób jest w niej zakochanych. Po pierwsze i chyba najważniejsze, fantastyczna przyroda. Góry schodzące do morza to widok przepiękny, chmury przewalające się przez nie, mogłabym oglądać bez końca (ale większość dni było bezchmurne i słoneczne, więc nie było zbyt wiele okazji...). Czysta woda, w której można spędzać godziny, najlepiej z maską, by oglądać podwodne życie. Do tego piękne parki krajobrazowe - zwiedziliśmy tylko jeden z nich, Plitwickie Jeziora, ale na pewno warto tam wrócić po więcej.

Po drugie, rzecz jasna, pyszna kuchnia. Z jednej strony, świeże i wspaniałe owoce morza oraz ryby, w cenie przystępnej. Jak się łatwo domyśleć, objadaliśmy się nimi na okrągło. Ze wszystkich rzeczy jakie próbowaliśmy, najlepsza (moim zdaniem) była sałatka z ośmiornic - salata od hobotnice oraz smażone kalmary w cieście (najlepsze jadłam w Hiszpanii, ale te im nie ustępowały). Ale Chorwacja to nie tylko morskie stwory, ale też świetne mięsa, na wybrzeżu głównie z grilla. Bardzo smakowały mi też różne wariacje na temat mielonych kotllecików z mieszanego mięsa w postaci cevapci lub pljeskavicy (zawsze podawane z ajwarem). Do tego znakomite lokalne wina i wódki, prsut (suszona szynka) i paski sir (twardy, owczy ser z wyspy Pag).

Mimo, że zarzekaliśmy się, że dwa tygodnie twardo leniuchujemy na plaży, to jednak trochę też pozwiedzaliśmy. Zobaczyliśmy Dubrownik i Split i trudno byłoby mi zdecydować, które z tych miast podobało mi się bardziej... W obu wyraźnie czuje się historię, i tą najdawniejszą (cóż za ironia losu - mauzoleum cesarza Dioklecjana, zaciekłego wroga chrześcijaństwa, zostało katedrą) i tą najnowszą (po kolorze dachówek w centrum Dubrownika widać, gdzie spadły bomby w czasie nie tak odległej wojny).
Zupełnie inny charakterm ma spacer po Plitwickich Jeziorach. Warto się tam wybrać na cały dzień, by móc spokojnie, we własnym tempie wszystko obejrzeć, napawać się pięknem


A to zaledwie niewielka część Chorwacji jaką zobaczyliśmy i poznaliśmy... i na pewno jeszcze kiedyś tam wrócimy.

I to jednocześnie! Jako, że nie przeszło mi jeszcze wielkie zauroczenie kozimi serami, więc ostatnio chodziły za mną dwa pomysły na tarty. Jedna, podejrzana tu, kusiła bardzo bo uwielbiam również cukinię, ale niestety jakoś nie miałam jej w lodówce; zalegały natomiast w niej gruszki, co zadecydowało o wyborze przepisu. Tartę przygotowałam wg tego przepisu, w nieco uproszczonej wersji. Nie dodałam imbiru, bo go nie miałam, zaś całość (jak widać) potraktowałam świeżą rukolą, która idealnie się w to danie komponowała.

Tarta jest pyszna i łatwa to zrobienia, a przy tym dość efektowna, bez problemu można ją zrobić jako oryginalną przekąskę na imprezę w formie tartaletek.

Mimo, że obiecywałam iż notki będą pojawiać się częściej, to chwilowo tak się nie stanie. Wybywamy bowiem z Lubym na dwa tygodnie do słonecznej (mam nadzieję!) Chorwacji. Po powrocie na pewno podzielę się moimi wrażeniami kulinarnymi.

Z mąki, jajka, masła, soli zagnieść ciasto. Chłodzić w lodówce przez co najmniej 30min. Przenieść rozwałkowane ciasto do formy i ponakłuwać widelcem. Podpiec w 200 st. C aż będzie zarumienione.

Na patelni roztopić masło i usmażyć na złoty kolor pokrojoną uprzednio w piórka cebulę (jeśli używamy pora, to należy dodać go pod koniec smażenia do cebuli by zmiękł). Ubić lekko jaja, nie przerywając ubijania powoli dodawać śmietanę. Do masy dodać cebulę, połowę startego sera i dokładnie wymieszać. Doprawić przyprawami. Wylać całość na podpieczony spód i posypać resztą sera. Piec 20-25min w 200st. C. Podawać z sałatą.