na 2 osoby

• 4-5 suszonych pomidorów (ilość w zależności od wielkości)
• 1-2 ząbki czosnku
• 1 papryczka piri-piri (dla lubiących ogniste potrawy)
• oliwek na oko, najlepiej czarnych ale zielone też mogą być
• oliwa
• sól, pieprz, świeża bazylia
• parmezan
• spaghetti

Wstawić wodę na makaron i gdy się zagotuje wrzucić doń spaghetti. Pokroić czosnek i papryczkę, wrzucić na średnio rozgrzaną oliwę (oliwy lać sporo, wszak będzie podstawą sosu). Uważać, żeby nie przypalić czosnku. Pokroić pomidory i dodać na patelnię. Następnie pokroić oliwki i również dodać. Doprawić solą i pieprzem do smaku, ja dodaję również nieco oleju z pomidorów oraz oliwy z chili. Odcedzić makaron i wrzucić na minutkę albo dwie do sosu. Wymieszać i wyłożyć do głębokich talerzy. Posypać świeżą bazylią i tartym parmezanem.


Bardzo mi smakuje ten makaron i nade wszystko kojarzy mi się z latem (choć wersji papryczkowej nie należy go jadać w upale), choć równie dobrze można je robić zimą, wszak składnik są do dostania o każdej porze roku. Swoją drogą, trzeba pamiętać, że cały urok i smak włoskich makaronów leży przede wszystkim w jakości produktów. Spaghetti z domowymi suszonymi pomidorami*, pięknymi oliwkami, dobrą oliwą i prawdziwym parmezanem będzie o niebo lepsze.

*Ok, wiem, że z domowymi suszonymi pomidorami w Polsce, zwłaszcza w mieście może być problem (ja sama jadłam jedyne takie u Prawie Teścia), ale pomarzyć wolno. A nuż ktoś z Włoch przeszmugluje...

PS. Ten przepis bierze udział w pomidorowym tygodniu :) .