Najpierw pojawił się w mojej głowie pomysł na ciasto rabarbarowe z pekanami, a potem zaczęłam szukać czy ktoś w ogóle coś takiego już popełnił. Trochę przepisów znalazłam, ale żaden taki idealnie w punkt, więc sobie posklejałam, pomiksowałam i wyszło coś obłędnie pysznego. Wilgotny środek z mocnym orzechowym akcentem oraz chrupiąca skorupka na wierzchu. Gorąco polecam!

(foremka 24x26 cm lub podobna)

Ten przepis miał się pojawić już dawno, ale ciągle brakowało czasu i tak zamiast na początek sezonu szparagowego, ląduje na koniec. Cóż lepiej późno niż wcale. Najwyżej będzie na przyszły rok :) Z tą sałatką łączy się moje największe odkrycie tego roku - mianowicie, że szparagi można jeść na surowo (oczywiście najlepiej jak najmłodsze i najświeższe). Do tego chrupiące rzodkiewki, młode ziemniaki i listki zielone przeróżne - no po prostu wiosenny ideał...

Maj mi ucieka jak szalony, a to moja ukochana pora w kuchni - czas szparagów, rabarbaru, botwinki i wszystkich nowalijek. Udało mi się ostatnio dopaść kilka gałązek rabarbaru i postanowiłam zrobić coś nowego. W oko wpadła mi szarlotka z rabarbarem i budyniem z Kwestii Smaku - co prawda miałam nieco za mało rabarbaru, ale uzupełniłam ten brak jabłkami. Ciasto upiekłam w nieco mniejszej niż zalecana formie, więc resztę zużyłam na tarteletki (już bez budyniu, bo tego starczyło tylko na główne ciasto). W obu wydaniach wyszło pyszne... Poniżej przepis z moimi niewielkimi modyfikacjami:

(na formę 24x38cm/ u mnie 21x28 plus 5 tarteletek)

Ugotować budyń. Blaszkę wysmarować masłem i wyłożyć papierem do pieczenia. Rabarbar umyć, odciąć końcówki i pokroić na ok 1 cm kawałki (jeśli używacie też jabłek, to należy je obrać, usunąć gniazda nasienne i pokroić w kostkę). Następnie rabarbar wymieszać w misce z mąką ziemniaczaną, cukrem zwykłym i wanilinowym, cynamonem oraz imbirem.

Piekarnik rozgrzać do 180 st C. Jedną część ciasta rozwałkować między dwoma arkuszami papieru do pieczenia i wyłożyć nią formę. Spód podziurkować widelcem. Jeśli piekarnik jeszcze się nie nagrzał formę można wstawić na ten czas do lodówki. Na schłodzone ciasto wyłożyć rabarbar, na wierzch łyżką wyłożyć budyń, a następnie rozwałkować drugi kawałek ciasta i przykryć nim całość. Wierzch znowu podziurkować widelcem.

Piec ok 50 min na złoty kolor - jeśli zacznie się szybciej przypiekać, można przykryć je arkuszem folii aluminiowej, ale ja nie miałam tego problemu. Po przestudzeniu posypać cukrem pudrem i kroić na kawałki. Krojenie nie do końca przestudzonego kończy się koślawcami jak na zdjęciu ;) Smacznego!

Przyznam, że nie planowałam robić focacci, ale Jadłonomia zaatakowała mnie przepisem, który miał zawsze i każdemu wychodzić. No i nie będę Was dłużej trzymać w niepewności - wyszła! Mimo, że nieco namieszałam w przepisie, jak to ja. Wyszła cudownie miękka w środku i chrupiąca na zewnątrz. Nic nie zmyślam. Na dodatek to przepis bez zagniatania i z powolnym wyrastaniem w lodówce. Majstrujecie ciasto wieczorem i pieczecie następnego dnia, jak Wam przyjdzie ochota albo macie czas. Bajka!

Focaccia bez zagniatania

Świeże drożdże trzeba aktywować, więc jeśli ich używacie, musicie zrobić zaczyn: 10g drożdży rozrobić z szczyptą cukru i 1/2 szklanki ciepłej wody (tę wodę odliczamy od ilości podanej powyżej, choć ja akurat nie odliczyłam i nic złego się nie stało - ale też mam b sucho w mieszkaniu). Odstawić na 15 min, aż zaczyn się spieni.

Składniki odmierzyć i włożyć do miski - wymieszać aż znikną ślady mąki. Ciasto zanurzyć z każdej strony w 2 łyżkach oliwy. Miskę szczelnie przykryć i wstawić do lodówki na co najmniej 8 h (wg Jadłonomii może tam stać aż 24).

Po tym czasie, jak jesteście już gotowi na pieczenie, wyjmijcie ciasto z lodówki. Blaszkę do pieczenia (30x25) wysmarujcie oliwą i przełóżcie do niej ciasto. Następnie należy je niedbale rozciągnąć palcami - moje było bardzo pulchne, więc nie musiałam się wysilać ;) Przykryć i zostawić do wyrośnięcia na 1.5 godziny.

Rozgrzać piekarnik do 250 st. C. Ciasto odkryć i delikatnie porobić wgłębienia palcem, choć ja to zastąpiłam wetknięciem weń pokrojonych oliwek. Skropić oliwą ciasto i posypać gruboziarnistą solą. Piec 16-20 minut do momentu aż będzie rumiana. Zjeść od razu lub część zamrozić. Dobrze się też sprawdza jako baza na tosty. Smacznego!

Dziś propozycja na lunch z rodzaju "łatwe, (relatywnie) szybkie i przyjemne", czyli pieczony kalafior. Jeśli chcemy, żeby miał niego bliskowschodniego aromatu - dodajemy kumin, jak nie - pomijamy. Zasadniczo jeśli tylko jadasz kalafiory, to przepis dla ciebie ;)

Pieczony kalafior

(na 2 osoby)

Piekarnik nagrzać do 190 st C. Kalafior obrać, umyć i wykroić głąb (na tyle żeby kalafior się nie rozpadł). Czosnek przecisnąć przez praskę i dodać do miseczki. Następnie dodać przyprawy, olej  i dokładnie wymieszać.  Mieszaniną posmarować kalafior.

Następnie kalafior przełożyć do naczynia żaroodpornego, skropić sokiem z cytryny, a na dno wlać 1/4 szklankę wody. Można przykryć lekko folią i piec - w zależności od wielkości i wieku kalafiora - ok 40-80 min . Przed końcem pieczenia wyłożyć nań masło (jeśli używacie) i zapiekać aż się zrumieni. Podawać z ulubionymi dodatkami. Smacznego!

Jeśli odwiedzacie mojego insta (@rozkoszestolu), to już wiecie, że w święta zabrałam się za poważne testowanie nowego piekarnika. Mój poprzedni piekarnik przysporzył mi niemałego bólu głowy i zwątpienia we własne umiejętności, gdyż bardzo długo walczyłam z każdym ciastem i wszystko piekło się nie tak, a potem odkryłam (m.in. dzięki termometrowi zawieszanemu w piekarniku), że miał fabrycznie błędnie podpięte funkcje. Tak, to się zdarza też świetnym producentom! Niestety testowanie zabrało mi tak dużo czasu, że było już po gwarancji... 

Tym razem więc od razu przystąpiłam do ataku i po szybkim cieście bananowym oraz klasycznych mazurkach, przyszła pora na drożdżowe. Od dawna chodziła za mną chałka, tym bardziej, ze to typowe wielkanocne pieczywo, więc znalazłam łatwy przepis na blogu White Plate i przystąpiłam do dzieła. Przepis jest na prawdę prosty, a chałeczka wychodzi z niego miękka i maślana, jak trzeba. A nawet dwie - jedną od razu zamroziłam :)

Łatwa chałka

(2 szt)

Do miski dodać drożdże i cukier, następnie zalać ciepłym mlekiem, lekko wymieszać i odstawić na 15 minut. Następnie połączyć z masłem, solą i stopniowo dodawaną mąką, mieszając. Wyrobić ciasto za pomocą miksera lub ręcznie (10-15 min - wyrabiam ręcznie, bo mnie to relaksuje), aż będzie gładkie i sprężyste. Uwaga: na początku wyrabiania może być klejące, ale nie należy podsypywać mąką, tylko ugniatać!

Ciasto przełożyć do miski i natrzeć niewielką ilością oleju. Przykryć i odstawić na 1-2 godziny (u mnie już po 1 podwoiło objętość).

Ciasto podzielić na 2 części, a następnie każdą z nich na 3 równe kawałki. Każdy kawałek rozwałkować dłońmi na długość ok 35-40 cm. Z trzech pasm zapleść warkocz, końce podkładając pod spód. 

Obie chałki przełożyć na blachę wyłożoną papierem do pieczenia, przykryć ściereczką i odstawić na 30-40 min do wyrośnięcia.

Piekarnik nagrzać do 180 st C. Wyrośnięte chałki posmarować jajkiem rozkłóconym z wodą i posypać cukrem lub kruszonką. Piec ok 20-30 min do zrumienienia. Podawać z masłem i/lub miodem/ konfiturą/dowolnym dodatkiem naprawdę ;) Smacznego!

Dla jednych koszmar z dzieciństwa, dla innych najlepszy comfort food: zupa mleczna. Ja tam lubię, choć rzadko sama robię. Ale gdy wpadły nam dary losu pod postacią świeżego mleka, które trzeba było szybko zużyć, zupa mleczna była na szczycie naszej listy "to do". W mojej rodzinie istnieje jedyna prawilna wersja - z lanymi kluseczkami i jeszcze nie doszłam do mistrzostwa mojej Rodzicielki (cały cymes polega na tym, żeby ciasto była nie za rzadkie i nie za gęste - kluski mają być wyraziste, ale leciutkie), ale Luby był szalenie zadowolony ;)

Mleko zagotować, dodać masło i sól. W miseczce rozkłócić jajko, następnie dodawać mąkę do uzyskania właściwej konsystencji ciasta (nie za gęste, nie za rzadkie ;)). Gotowe ciasto wlewać z pomocą łyżki do gotującej się zupy. Smacznego!