Tym razem weekend był z akcentem węgierskim. Z książeczki "Podróże kulinarne - kuchnia węgierska" wyciągnęłam przepis na pörkölt. Rzecz jasna, znów namieszałam w przepisie, żeby dostosować go do naszych zasobów i smaków, szczególnie że miałam mięso wołowe a nie wieprzowe, z jakiego głównie przygotowuje się to danie (choć różne źródła podają różnie). W każdym razie wyszło aromatycznie, sycąco i bardzo smacznie.

Wrzucić pokrojone mięso na rozgrzany olej i podsmażyć dokładnie (do zrumienienie). Cebulę i czosnek posiekać, z papryki wyciąć gniazdo nasienne i pokroić w kostkę. Warzywa wrzucić do mięsa, chwilę razem smażyć. Następnie zalać bulionem i dusić pod przykryciem ok 40min na średnim ogniu. Po tym czasie odkryć pokrywkę i - jeśli sos nadal jest zbyt wodnisty - pogotować chwilę, aż płyn odparuje. Pokroić pomidory i razem z sosem z puszki dodać do mięsa. Znów gotować, by odparował nadmiar wody. Doprawić do smaku, podawać z ziemniakami.


Na deser zaś była tarta kukułkowa (oszukana). Przeczytałam o niej na blogu Liski. Niewiele zmieniłam w stosunku do przepisu przez nią podanego, więc chętnych odsyłam do oryginału. Niestety nie miałam kawy świeżo mielonej, więc użyłam rozpuszczalnej., cukru brązowego miałam niewystarczające (dodałam biały) i do tego jasny. Nie miałam też likieru Kahlua i... właśnie popadłam w konfuzję.
Byłam święcie przekonana, że na blogu Liski rada była taka, żeby zastąpić go małą dawką bardzo mocnej kawy zmieszanej z likierem Baileys, a teraz widzę, że była mowa u rumie lub brandy. Zatem najwyraźniej popełniłam własną kombinację ;) Cóż, muszę powiedzieć, że i tak była bardzo smaczna. Na oko też zmieniałam proporcje, bo okazało się, że nie mam tak małej formy do tarty (w końcu i tak użyłam tortownicy). Ciacho wyszło więc mniej ciągnące, jaśniejsze, ale też kawowo-likierowe. To, co mi się w niej bardzo podobało to fakt, że nie była zbyt słodka. Myślę, że świetnie by do niej pasowała bita śmietana.

Zima nie chce nas opuścić. Na takie marcowe dni, z śniego-deszczem za oknem proponuję sycącą i gorącą zapiekankę makaronową. Prosta, a jednocześnie bardzo smaczna.

Ugotować makaron al dente i odcedzić. Na rozgrzanej patelni smażyć posiekaną cebulę, czosnek i pokrojony w kostkę boczek. Gdy cebula się zeszkli, dodać pokrojone pomidory razem z całą zawartością puszki. Podusić chwilę, doprawić do smaku.

Małe naczynie żaroodporne natrzeć odrobiną oliwy, następnie ułożyć warstwę makaronu, następnie sos, a wierzch posypać startą mozzarellą. Zapiekać ok 15-20min. w temp 180 st. C.

Po ciężkim tygodniu pracy, człowiek musi sobie zrobić dobrze. My dzisiaj z przyjemnością zjedliśmy pyszny makaron z kurczakiem, gorgonzolą i suszonymi pomidorami. A co, należy nam się taka odświętna przyjemność, nawet w kryzysie ;)

Pierś umyć i pokroić w kostkę, obsypać solą, pieprzem i przyprawami, a następnie wrzucić na rozgrzaną oliwę. Posiekać cebulę i dorzucić do kurczaka, smażyć dalej na średnim ogniu. Pokroić drobno ser i wrzucić do zeszklonej cebuli i kurczaka. Gdy ser się już trochę rozpuści, zmniejszyć ogień i dodać śmietanę. Doprawić do smaku. Podawać z farfallami albo pappardelle (szerokie wstążki). Koniecznie posypać świeżo startym parmezanem. Pyszności!

O książce „Przepiórki w płatkach róży” słyszałam od dawna. Gdzieś, kiedyś nawet widziałam film i zrobił na mnie dobre wrażenie. Jednak wiadomo, książka to książka. Tutaj wyobraźnia ma znacznie więcej pola do popisu. Zatem szukałam „Przepiórek..” i szukałam, ale okazało się, że nakład został wyczerpany (w latach 90tych wydał tą książkę Zysk) .

Aż w zeszłym roku gdzieś wykopałam informację, że jest wznowienie. I wreszcie (znów nie obyło się bez szukania) dopadłam tą książkę w swoje ręce. Trochę odleżała swoje, wreszcie z rozkoszą zabrałam się do czytania… I niestety: rozczarowanie!
Okazało się, że jest to najzwyklejsze romansidło podlane nieco kulinarnym sosem. Kuchnia i dania przyrządzane przez główną bohaterkę, Titę stanowią tło, ale na zasadzie rekwizytów, a nie ważnej części fabuły, choć autorka cały czas stara się, żeby tak nie było.

Życie Tity od początku, czyli od narodziny na kuchennym stole, związane jest właśnie z tym miejscem w domu. Ma gotować i zajmować się starą matką, a tym samym nie może wyjść za mąż za ukochanego Pedra. Ów ukochany wiąże się więc z jej starszą córką, by być blisko wybranki. Ticie nie wypada okazywać żadnych uczuć, ale one magicznie objawiają się w przygotowanych przez nią daniach. Tyle, że te emocje wywołują bardzo fizjologiczne objawy, wymioty albo pocenie się… hm, może do kogoś to przemawia, ale do mnie nie.

Zresztą, o ile wątek komunikacji przez gotowanie i sposób jego opisania jeszcze by może do mnie przemówił, to niestety relacje między bohaterami i ich czyny zupełnie są dla mnie niezrozumiałe. Stąd chyba rozczarowanie, bo pomysł fajny, ale słaba książka – tak zwyczajnie, literacko. I niestety parę przepisów tego nijak nie ratuje.

Laura Esquivel
„Przepiórki w płatkach róży”
wyd. G+J

Ostatnio miewam napady wilczego głodu i wtedy byle delikatne danko mnie nie zadowoli. Na taki głód najlepsze jest mięsko, a z braku kawałka kurczaka czy innej świnki, musiał mi wystarczyć boczek. Do tego kawałek sera-pleśniaka, żeby było sycące i szpinaku świeżego, żeby robił zdrową atmosferę ;) I tak wyszedł bardzo smaczny sos do makaronu.

Cebulę, czosnek posiekać i podsmażyć na oliwie razem z boczkiem. Szpinak przepłukać, odcedzić i porwać co większe listki. Do boczku dodać pokruszony ser, zmniejszyć ogień i mieszać, aż ser się jako tako roztopi. Dodać śmietanę i przyprawić do smaku. Na koniec wrzucić szpinak i jeszcze chwilę pogotować, aż liście zmniejszą się i nieco ściemnieją. Na talerzu posypać suto tartym parmezanem i świeżo mielonym pieprzem.

Kolejną rzeczą, do której inspirację znalazłam w książce After Work Fast, to deser jogurtowo-owocowy. W oryginale jagodowo-kokosowe parfait. W moim wykonaniu jednak bardziej przypominał jogurtowy deser pewnej znanej firmy ;) W domu jednak można go sobie zrobić więcej, lepiej i taniej ;)

Malinowa fantazja
(ilość składników zależy od tego na ile osób robimy, ja podam na 2 osoby - jak zwykle proporcje na oko)

• 500ml jogurtu waniliowego
• 1 op mrożonych malin (własnych lub ze sklepu)
• 1 łyżeczka cukru
• 2-3 łyżki likieru migdałowego (nie był wyczuwalny, na przyszłość, trzeba może dać więcej)
• 1/2 szklanki soku jeżynowego (lub innego "jagodowego")
• 1 łyżka kakao do posypania (choć mnie się marzyły wiórki białej czekolady, ale nie miałam)

Zmiksować lekko rozmrożone maliny z cukrem, likierem i sokiem. Wlać 3/4 jogurtu do szklanek/ kieliszków/ salaterek przykryć malinową masą (też w ilości 3/4). Ponownie rozłożyć jogurt i masę malinową. Posypać kakao lub czekoladą.

W moim gotowaniu zawsze nadchodzi taki moment, kiedy zaczynam mieć wrażenie, że w kółko gotuję to samo, że jest monotonnie i nudno i ile w końcu można jeść tego makaronu! Makaron uwielbiam, a ponadto szybko się go robi, ale czasem potrzebna jest odmiana...

Sięgnęłam więc do książki After work fast, którą przysłała mi koleżanka J. swego czasu. I znalazłam ciekawy przepis na kotleciki z kurczaka, suszonych pomidorów i fety podawane na szpinaku. Nie byłabym jednak sobą, gdybym nie pokombinowała trochę... i trochę bardziej... i wyszły z tego kotleciki wołowe z fetą i sałatką czyli:

Wymieszać mięso, cebulę, czosnek, jajko, przyprawy, połowę pokruszonej fety i bułkę tartą w misce. Formować kotleciki (powinno ich wyjść ok 12). Wrzucić na rozgrzaną patelnię i obsmażyć. Podawać można z sałatką ze świeżych warzyw (koniecznie użyć w niej resztę szpianku) lub ze szpinakiem i fetą.

Cóż oryginał na pewno też jest smaczny i kiedyś go wypróbuję. Myślę, że opcja dodania szpianku do mięsa, też byłaby ciekawa...

Ostatnio Luby dotarł wcześniej do domu, w rezultacie czego na talerzu znalazł się krab na ostro. No dobra, krab to za dużo powiedziane, bo były to paluszki krabowe, które jak wiadomo nie mają z krabem wiele wspólnego, ale nie narzekajmy. Sos był wariacją na temat antyprzeziębieniowego spaghetti z dużą ilością czosnku i pili-pili. Przyznam, że nie byłam przekonana do tego połączenia, ale okazało się, że danie wyszło znakomite. A kolorystykę ma po prostu boską:

Spaghetti ugotować al dente. Posiekać czosnek, cebulę i papryczki. Podsmażyć na oliwie (uważając, by czosnek się nie przypalił). Pokroić paluszki na plasterki, wrzucić na patelnię. Podsmażyć chwilę i doprawić. Odcedzić makaron i wrzucić na chwilę na patelnię. Wyjąć na talerze i pospać serem oraz listkami bazylii. Uwaga: ostre!