No dobra, to pączki z przymrużeniem oka. Tak naprawdę to takie ciastko w kształcie amerykańskiego donuta, którego głównym i dominującym składnikiem jest banan. Wiem, że podawanie przepisu na pączki dziś, w przeddzień Tłustego Czwartku, to zbrodnia. Ale jeśli tylko macie w domu (albo znajdziecie w sklepie) dojrzałego banana sztuk jeden, to możecie spokojnie zrobić sobie pyszne ciastko w kilka chwil. Przepis znalazłam na blogu Kornik w kuchni i nieco zmodyfikowałam. Ciastka są pyszne i proste w przygotowaniu, ale jest haczyk - jeśli chcecie żeby choć kształtem przypominały donuty, musicie mieć odpowiednią formę (nie mam i nigdy nie widziałam w polskich sklepach) albo coś co może taką udawać - u mnie była to silikonowa forma na mini babeczki z dziurką. A pewnie wyjdą też w formie na muffiny, tylko już nie w tym kształcie...

Pieczone pączki bananowe

(na 6 sztuk)

Piekarnik nagrzać do 175 st. C.

W jednej misce połączyć mąkę, proszek do pieczenia i przyprawy.

W drugiej misce zmiksować banana na gładką pulpę. Dodać jajko i cukier - miksować do połączenia składników. Następnie wlać olej i zmiksować. Dodać suche składniki do mokrych - miksować krótko do uzyskania jednolitego ciasta.

Wypełnić ciastem gotowe foremki (moje spokojnie wypełniłam łyżką, można też użyć rękawa cukierniczego). Pączki piec ok 12-14 minut. Po upieczeniu chwilę przestudzić, następnie wyjąć z foremki i zostawić na kratce do całkowitego ostudzenia.

W międzyczasie przygotować polewę: rozpuścić masło orzechowe w garnku, pozwolić mu nieco ostygnąć i nieco stężeć, a następnie nurzać w nim ciastka. Po wierzchu posypać startą czekoladą. Albo przygotować sos karmelowy albo polewę czekoladową... Smacznego!

I znowu nadciąga Tłusty Czwartek, i znowu trzeba coś z tej okazji wymyślić. Ja mam dla Was propozycję, którą testowałam w zeszłym roku: malutkie pączki na serku mascarpone z lukrem cytrynowym. Wzorowałam się na przepisie z bloga Love Affair on a Plate, który ujął mnie swoją prostotą. Pączki, oczywiście, najlepsze są zaraz po usmażeniu, ale w sumie dobrze się przechowują i na drugi dzień też smakują nieźle. A poza tym są małe, więc można ich więcej zjeść ;) Polecam!

Mini pączki z serka mascarpone

W misce zmiksować mascarpone z żółtkiem i jajkiem. Dodać przesianą mąkę, proszek do pieczenia, sodę oczyszczoną i dokładnie wymieszać. Odrywać (można się wspierać łyżką) kawałki ciasta i formować w dłoniach kulki wielkości orzecha włoskiego.

W szerokim garnku rozgrzać olej do 175 st. C - ponieważ nie mam termometru cukierniczego, więc wrzucam kawałek ciasta do gorącego oleju i sprawdzam jak się smaży - musi dość szybko wypłynąć i się zarumienić, następnie nieco zmniejszam temperaturę. W zbyt wysokiej pączki mogą się mocno zrumienić z zewnątrz, a w środku nadal być surowe. Warto, po przestudzeniu oczywiście, jednego z pierwszych przepołowić i sprawdzić czy jest dobrze usmażony. Do odpowiednio nagrzanego oleju wrzucać po 3-4 pączki i smażyć aż się mocno zarumienią ze wszystkich stron (obracać łyżką). Wyjmować łyżką cedzakową i osuszać na papierowym ręczniku. Jeszcze ciepłe obtoczyć w drobnym cukrze. 

Przygotować lukier: w misce wymieszać dokładnie sok z cytryny z cukrem pudrem do osiągnięcia jednolitej masy (jeśli jest za rzadka - dodać więcej cukru, jeśli za gęsta - soku). Gotowym lukrem polać pączki. Smacznego!

Rozgrzewająca propozycja na ostatnie (mam nadzieję) dni zimy... Ciecierzyca w pikantnym sosie pomidorowym wzbogaconym ostrą kiełbaską. Ja użyłam kiełbaski bolońskiej, ale doskonale wypadnie w tej roli chorizo albo jakaś węgierska produkcja (nie może być zbyt miękka, żeby nie rozpadła się całkowicie w sosie). Przepis pochodzi z Kwestii Smaku.

Ciecierzyca z kiełbaską w pikantnym sosie

W garnku rozgrzać 2-3 łyżki oleju i zeszklić cebulę. Następnie dodać pokrojoną w kostkę kiełbaskę i drobno posiekany albo przetarty przez praskę czosnek, kminek, majeranek oraz kolendrę. Wymieszać i smażyć kilka minut.

Wlać całą zawartość puszki ciecierzycy (tak, płyn też) i zagotować. Gotować 2 minuty, po czym dodać passatę i resztę przypraw. Zagotować, zmniejszyć ogień i gotować kolejne 10 minut. Podawać z chlebem. Smacznego!

Dzisiejszy przepis pochodzi z Kwestii Smaku i jest genialnym daniem na wszelkie imprezy, a więc na karnawał jak znalazł. Rzecz jest banalnie prosta w przygotowaniu, nie wymaga żadnych wydumanych składników (tortille są dostępne teraz w każdym supermarkecie) i dość łatwo da się modyfikować, ale zestaw podstawowy jest pyszny. Jeśli macie więcej gości to od razu zdublujcie ilość składników. Moje modyfikacje to zmniejszenie ilości ostrej papryki i dodanie pikantnych korniszonów, ale wyobrażam się, że zamiast tuńczyka można dać kurczaka albo czerwoną fasolę w wersji wege.

Roladki z tortilli z tuńczykiem i kukurydzą

(ok 18 sztuk)

Tuńczyka nieco odsączyć z oliwy, włożyć do miski. Następnie dodać odcedzoną kukurydzę, posiekany szczypiorek, wypestkowane i posiekane papryczki oraz posiekane korniszony, starty ser, a także majonez i musztardę. Wszystko dokładnie wymieszać. Doprawić solą i pieprzem. 

Rozsmarować nadzienie na trzech tortillach i zwinąć roladki (brzeg zwinięcia można podsmarować odrobiną majonezu żeby lepiej trzymał). Ostrym nożem ostrożnie pokroić na 2-3 cm kawałki. Ułożyć na talerzu i posypać kolendrą lub natką. Podawać same lub z salsą pomidorową. Smacznego!

Tym razem nie będzie przepisu. Dzisiaj będę straszna i opowiem wam jak było na warsztatach serowarskich w Smolna 8 Food. Za to mały przypis będzie: otóż ser w każdej postaci jest moją wielką miłością i uzależnieniem (jak w sumie można się zorientować po ilości wpisów, zawierających chociaż kawałeczek sera, na tym blogu). Moim zwierzętami totemicznym są: szczur Rockfor** na zmianę z Wallacem**. Zatem nic dziwnego, że gdy tylko zobaczyłam informację o warsztatach zatytułowanych ABC serowarstwa, rzuciłam się na nie niczym Rockfor na kawałek goudy.

Oczywiście, ani przez chwilę nie pomyślałam, że rzucę wszystko, wyjadę w Bieszczady (no dobra, na Kretę, kogo próbuję oszukać), żeby hodować kozy i produkować piękne sery, ale chciałam zobaczyć w ogóle jak ten proces przebiega, dowiedzieć się nieco więcej o produkcji, ale też o samych serach. I muszę powiedzieć, że po czterech godzinach warsztatów wyszłam bardzo usatysfakcjonowana i to nie tylko dlatego, że przez cały wieczór karmili nas wiadomo czym...

Po pierwsze, sama przestrzeń na Smolnej 8 zachwyca: osiemnaste piętro, fantastyczny widok na Warszawę, surowe wnętrze, ale przytulna przestrzeń kuchenna, w sam raz na ok 10 osób. 

Po drugie, kameralna atmosfera i profesjonalna obsługa. Byłam już na różnych warsztatach, wielu specjalnie organizowanych dla blogerów, ale chyba nigdzie nie spotkałam się z tak fantastyczną organizacją. Z jednej strony program był bogaty - w ciągu czterech godziny zrobiliśmy własny ser (oczywiście pod światłym przewodnictwem Giena Mientkiewicza, czyli znanego wszystkim serowego eksperta), przygotowaliśmy czterodaniowy posiłek i jeszcze mieliśmy okazję zdegustować kilka polskich serów. Z drugiej strony wszystko odbywało się swoim tempem, bez pośpiechu i nerwowości, w sposób bardzo naturalny. Slow food jak się patrzy :)

Sam prowadzący - Gieno Mientkiewicz - zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Choć byłam w tym gronie chyba jedyną kompletną amatorką, która nawet własnego twarogu nigdy nie robiła, to nie miałam poczucia odstawienia na boczny tor. Żadne pytanie nie zostało uznane za zbyt głupie lub nie warte odpowiedzi. Dostaliśmy również, komplet materiałów z zajęć, obejmujący zarówno samą produkcję sera typu gouda, jak przepisy kulinarne, które wykonywaliśmy podczas warsztatów.

 

Podsumowując, bardzo udane spotkanie, z którego wyszłam bogatsza o wiedzę i doświadczenie (no i o własny ser!). Bardzo polecam! Ja na pewno się jeszcze kiedyś na jakieś warsztaty do Smolna 8 Food wybiorę.

** Bohater kreskówki Wallace i Grommit, który dla krakersów z serem był w stanie zrobić bardzo wiele...

Karnawał w pełni i mam nadzieję, że spędzacie go na radosnych szaleństwach (przynajmniej weekendowych). Ja niestety ostatnio jestem bardzo zapracowana i na jakieś hulanki i swawole czasu za bardzo nie mam. A jeśli chodzi o szaleństwa, to pozwalam sobie głównie na te kulinarne. Do nich należy, między innymi, zwiększona konsumpcja chipsów (wyłącznie solone!) i nachosów, które najlepiej smakują z salsą. I o domowej salsie jest dzisiejszy wpis, bo łatwa w przygotowaniu, znacznie smaczniejsza od kupnych i pewnie też zdrowsza. Polecam serdecznie :)

Salsa picante

 Do garnka włożyć pomidory wraz z całą zawartością puszki, dodać odcedzone pokrojone jalapeño, pokrojony czosnek, cukier, sól, pieprz i ocet. Zagotować i gotować ok 10 minut, co jakiś czas mieszając.

Szalotki drobno posiekać i dodać do sosu, gotować jeszcze 2-3 minuty. Na koniec, jeśli sos jest zbyt rzadki, dodać przez sitko mąkę ziemniaczano i dokładnie wymieszać. Ostudzić i wymieszać z pokrojonymi liśćmi kolendry lub tylko nimi przyozdobić sos przed podaniem. Smacznego!