Jesień to czas grzybów, ale dziś będzie o grzybach nie leśnych a uprawianych. Bynajmniej nie chodzi mi o dobrze znaną pieczarkę, a o boczniaki. Dla mnie to prawdziwy grzyb-niespodzianka ;). Zapewne dla tego, że w moim rodzinnym domu się go po prostu nie jadło. W związku z tym ja też przechodziłam obok niego obojętnie. Ale ostatnio Luby w przypływie inwencji twórczej grzyb ów nabył. Głowiłam się co tu z niego przyrządzić i w końcu zdecydowałam się chyba na najbardziej popularny przepis, czyli kotlety z boczniaka. Podchodziłam do tego pomysłu trochę, jak ten tytułowy pies do jeża, ale wynik eksperymentu okazał się wysoce zadowalający. Na dodatek przepis jest banalny.

Boczniaki umyć a następnie osuszyć papierowym ręcznikiem. Przyprawić wg smaku. Wymoczyć każdego grzyba w rozmąconym jajku, a następnie dokładnie obtoczyć bułką tartą. Smażyć na rozgrzanym oleju, aż panierka się zrumieni. Grzyby są delikatne, ale mają swój wyraźny smak. My zjedliśmy je w towarzystwie pieczonych ziemniaków i brokuła.