Rzadko kogoś dopuszczam do mojej kuchni, a jeżeli już, to nie do robienia kanapek. Kolega K. zaproponował ozór, czym wkupił się w moje łaski, bo owego nigdy nie próbowałam ani nie robiłam, więc ciekawość mnie zżerała. Przygotowanie ozora w poniższy sposób jest dość czasochłonne, ale niezbyt trudne, więc jak ktoś chce się zmierzyć z tym klasycznym daniem kuchni polskiej, to zachęcam. Naprawdę warto, bo dobrze przygotowany ozór jest delikatny i ma bardzo ciekawy smak.

Ozór w sosie śmietanowo-chrzanowym

(porcja dla 5-6 osób)

Ozór dokładnie umyć, oczyścić i włożyć do garnka. Dodać umytą i obraną włoszczyznę, cebulę, posiekany lub przeciśnięty przez praskę czosnek i przyprawy. Dodać tyle wody, żeby całość była przykryta. Zagotować, zebrać szumowiny, a następnie gotować na małym ogniu, pod przykryciem ok 2-2.5 godziny, aż ozór zmięknie.

Wyjąć ozór z wywaru i odstawić do całkowitego wystygnięcia (ponoć najlepiej dać mu odpocząć nawet przez noc w lodówce, ale myśmy kontynuowali tego samego dnia). Obrać ozór ze skóry (schodzi bardzo łatwo) dokładnie z każdej strony, a następnie pokroić w plastry o grubości 3-4 cm. 

Wywar przecedzić i, gdy nieco ostygnie, dodać doń śmietanę, dokładnie wymieszać. Podgrzewać na małym ogniu. Dodać musztardę i chrzan (przy czym ten ostatni najlepiej dodawać stopniowo, dostosowując intensywność sosu do swojego smaku). Do powstałego sosu dodać pokrojony ozór, doprawić solą i pieprzem, a następnie dusić ok 20 minut. Podawać z ziemniakami i mizerią. Smacznego!